Ważne pytanie, terapia

[anga51]

Kiedy uważacie że ktoś powinien a) pójść na terapię b) leczyć się psychiatrycznie?

Miałam w życiu próby s, różne epizody, mam zdiagnozowane PTSD, zaburzenia lękowe, depresja, skłonność do histerii, paranoje (potrafiłam w wieku 17 lat bać się że cień na ścianie jest żywy (wampir), że nie chciałam odejść od lampy w nocy, dalej się bardzo boję ciemności i chyba zawsze będę, teraz widzę już czemu psychiatra przepisywał mi leki anty-psychotyczne których oczywiście nie chciałam brać). Kiedyś już pisałam na forach,  ludzie radzili mi żebym zgłosiła się do szpitala dla swojego dobra. Do szpitala niestety nie trafiłam, ale leczyłam się rok i przez chwilę chodziłam nawet na terapię, ale nieskutecznie. Na nowy rok odstawiłam leki, teraz nie mam już nawet kontaktu z psychologiem, a moja fobia społeczna i lęki są tak nasilone, że każde wyjście z domu to ogromny stres, boję się ludzi, nienawidzę ich, izoluję się od wszystkich, a mój jedyny kontakt jest z mamą, boję się nawet że jak patrzę na coś w sklepie, to ktoś to widzi i mnie ocenia, np. na wędliny mam jakieś obsesje o kontekście seksualnym że ktoś tak o mnie myśli. Tyle lat straciłam już przez zerowy poziom umiejętności społecznych i ciągły lęk, bo w podstawówce mnie prześladowano i nikt mnie w życiu nie lubił.

Moja mama uważa, że nie potrzebuję ani terapii ani leków, chociaż psychiatra zalecał terapię grupową, mówi że z lekami czy bez dla niej nie ma żadnej różnicy, a więc nic nie potrzebuję, a ja chyba z czasem jej uwierzyłam, bo nie wiem czy powinnam mieć inne zdanie skoro ona ma rację? Chciałabym czasem żeby umiała być inna, żebym umiała żyć bez ciągłych lęków, potrzeby kontroli (trauma), czasem marzę o imprezach, na których nigdy nie byłam... Od mamy jestem zupełnie zależna finansowo, więc się słucham, próbuję nie być dla niej złą córką a i tak nie wychodzi.

Mam 19 lat.

 

[Dryagan]

12 minut temu, anga51 napisał:

Kiedy uważacie że ktoś powinien a) pójść na terapię b) leczyć się psychiatrycznie?

Sama to już wiesz, że w Twojej sytuacji jest to wręcz konieczne. Jedno i drugie. Potrzebny Ci dobry lekarz i dobry terapeuta. A może też odseparowanie od toksycznej matki

[anga51]

23 godziny temu, Dryagan napisał:

Sama to już wiesz, że w Twojej sytuacji jest to wręcz konieczne. Jedno i drugie. Potrzebny Ci dobry lekarz i dobry terapeuta. A może też odseparowanie od toksycznej matki

 

...A więc jak ją przekonać, że skoro ostatni psycholog nie pomógł, to jest sens szukać innego? Mi już nawet nie chodzi o terapię indywidualną, tylko grupową, której zalecenie dostałam 1,5 roku temu i wciąż nawet obok niej nie stałam (chociaż raz faktycznie byłam na oddziale dziennym, ale nie zakwalifikowałam się do leczenia przez wiek). Analogicznie z psychiatrą i lekami, że skoro ostatnie nie pomogły, może przez zbyt niską dawkę, to warto próbować innych?? Jak mamę przekonać, że ich potrzebuje?

Dziękuję Ci bardzo, choć "odseparować" się będę mogła dopiero po maju, jak zdam maturę, i spróbuję się jakoś uniezależnić (przynajmniej w moich snach). 

[johnn]

W dniu 14.03.2023 o 22:06, anga51 napisał:

A więc jak ją przekonać, że skoro ostatni psycholog nie pomógł, to jest sens szukać innego? 

Żaden specjalista mi nie pomogl w mojej opinii mimo to próbuje. Nie jest to łatwe. 

Dotychczas odbyłem trzy spotkania. Ze specjalistami spotykam się od około siedmiu lat z przerwami.

Diagnozowano u mnie zespół Aspergera oraz zaburzenia osobowości.

 

Życzę Ci miłego dnia i powodzenia:⁠-⁠)

John

 

PS. Mogę pomóc w nauce matematyki:⁠-⁠)