Wchodzenie w paraliż

[nvm]

Gdy mam ochotę zrobić coś, co może wywołać stratę...a właściwie: wywoła stratę...(choć w zamian może dać nawet dużo większy zysk)...mimowolnie, odruchowo wikłam się , wchodzę w paraliż. Po prostu widzę, że mogę czekać w bezruchu i nie podejmować danej akcji, danego działania.

Mógłbym też się bardziej ewidentnie wycofać, ale wtedy widziałbym wyraźnie, że uciekam, kieruję się lękiem, negatywizmem. 

To jest bardziej subtelne. Po prostu mam trudność z zaufaniem swojej ochocie i w związku z tym tendencję, by "zawieszać się" przed wykonaniem danego działania. Na przykład wyślę jakąś wiadomość (bo mam autentyczną ochotę ją wysłać) i to zmieni status quo...i zmieni się przyszłość, tzn. nie będzie w niej już pewnie tego co by było (choć może zamiast tego będzie coś lepszego).

 

Generalnie często wiąże się to z lękiem przed tym, jak ktoś inny zareaguje. Nawet mam przedświadomie w głowie obraz takiej reakcji. Zwykle wiąże się to z jakimś przyszłym niezrozumieniem, nieporozumieniem, pretensjami do mnie.

 

Jest też inny przykład: mam takie wchodzenie w paraliż (już z reguły na krócej) gdy mam wejść w dane miejsce i coś przeczytać, bo boję się, że przytłoczą mnie wówczas emocje i będę przebodźcowany emocjonalnie. Ale ostatecznie czuję, że jednak takie hamowanie się jest niezdrowe, bo ochota już uwzględnia chęć/gotowość na to ryzyko i ew. nauczenie się później, więc w końcu wychodzę z paraliżu i (z pewnym poczuciem braku wsparcia, bo oto jednak wyłamuję się ze schematu) jednak wybieram dane odważne/ryzykowne/arbitralne (jak dla mnie, subiektywnie) działanie.

Edytowane 29 Marca 2019 przez nvm