Witam i odrazu błagam o pomoc :(

[sylwia01210]

Hej:) Mam na imię Sylwia mam 22lat i jestem w 14tygodniu ciąży od pół roku jestem mężatka ( ale nie wiem ile to jeszcze potrwa)... Mam problem z którym nie wiem gdzie się zgłosić.Odkąd pamiętam mam lęk przed ludźmi .. nie lubię wychodzić sama z domu, jak jestem w sklepie sama to zaczyna mi się kręcić w głowie i czuje się nieswojo , strasznie dziwnie, strasznie się pocę ... idąc ulicą mam wrażenie ze każdy się na mnie patrzy i śmieje albo że zaraz mnie uderzy albo coś zrobi ;/ i wtedy serce mi jak głupie wali ... najgorsze że taki sam stres mam w czasie kiedy zjeżdża sie rodzina .. czuje sie wtedy jakbym była w jakimś obcym miejscu w śród obcych ludzi , nie lubię też jak ktoś mnie odwiedza. Strasznie mnie to meczy i przez to z mężem sie nie dogadujemy bo on nie rozumie i myśli że przesadzam...nie wiem jak sobie z tym radzić ..mąż mi w tym nie pomoże bo on nie rozumie i nie chce zrozumieć a jedynie jeszcze mnie wyśmieje.Pomocy

[Gość]

Najlepiej do psychologa.

[Gość]

sylwia01210, Witaj- Dobry psychoterapeuta powinien Ci pomóc.Jesteś w ciązy musisz myśleć o sobie i dziecku dobrze,że chcesz się w końcu leczyć.To mądra i odważna decyzja.

[beatvoid]

Witam :)

Moim zdaniem powinnaś isc do psychologa (może najlepiej prywatnie jak masz taką możliwość) - on wtedy Ci powie, co Ci jest, jakie leczenie czy terapie trzeba wprowadzić oraz pomoże Ci z mężem - spokojnie możesz się wygadać psychologowi, że masz taki problem i ze nie wiesz jak zacząć rozmowę z nim o tym i ze boisz się, że Cię odrzuci wtedy i wyśmieje. Lekarz/rka powinna powiedzieć Ci, jak zacząć ta rozmowę i pewni zmotyzmotywujesz Cię do niej i uspokoi. Myślę, że tak będzie najlepiej, gdy powiesz mu dopiero po pierwszej wizycie - żeby widział, że na prawdę jest problem, a nie uważał, że przesadzasz.

Zgadzam się z poprzedniczka, że jesteś ciąży i powinnaś dbać o siebie bardziej i myśleć o przyszłości.

Ja wiem, że łatwo powiedzieć "idź do psychologa" a trudniej zrobic, ale lepiej teraz, niż później żeby stan się pogorszyl, trafić do szpitala psychiatrycznego i zostawić dziecko i męża w domu... Wiem, że to drastyczny obraz, ale tak może być, dlatego lepiej zaczac z tym walczyć juz teraz, dla dobra swojego, ale i Twojej rodziny, która zaraz się powiększy.

Powodzenia! Trzymam kciuki ze się uda! :). Pisz co tam u Ciebie, z chęcią przeczytam i również się wypowiem :).

 

EDIT:

przepraszam z góry za błędy i powtórzenia (itp), ale pisze z telefonu i nie mam możliwości spojrzenia na cały tekst. Poprawie wszystko jak będę na komputerze.

[Olmici]

Będzie dobrze po burzy zawsze wychodzi słońce :) .