Jestem nowa

[Gość]

Znalazłam dzisiaj to forum i bez wachania zarejestrowałam się. Pierwsze objawy nerwicy pojawiły się u mnie przeszło 4 lata temu, 2,5 roku temu pojawiła się depresja. Wtedy trafiłam do psychologa, póniej do psychiatry. Zaczęłam zażywać Bioxetin, po kilku tygodniach zaczšł działać i żyłam mniej lub bardziej normalnie . 5 miesięcy temu, oczywicie w porozumieniu z lekarzem odstawiłam. Przez jaki miesišc czułam się fatalnie, zawroty głowy, mdłoci, płaczliwoć. Póniej jako się to unormowało, ale sesję letniš przeszłam doć ciężko. Teraz kończš się wakacje a mnie na samš myl robi się słabo. Nie wyobrażam sobie jak wysiedzę na zajęciach. Boję się przede wszystkim, że zwymiotuję. Nie zjem- le się czuję, zjem- jeszcze gorzej. Nie wspomnę już o dojazdach na uczelnię (napady dusznoci w autobusie). Cały czas chodze do psychologa ale nie do końca to pomaga. Wspominał o powrocie do leków. Nie wiem czy to dobry pomysł ale jednoczenie nie wiem jak wrócę na studia. Czy kto może mi co doradzić?

[Lorelai]

To u góry to ja, nie zauważyłam, że jestem nie zalogowana

[agnes]

Ja również mam wrażenie, że zwymiotuję. Staram się to jako zracjonalizowac, wytłumaczyc, że jeszcze się to nie zdarzyło. Kiedy cos mnie bardzo absorbuje wtedy naunoci zazwyczaj znikajš. Ja rówież w padzierniku zaczynam studia (podyplomowe). Zastanawiam się jak to będzie, staram się mylec optymistycznie, chociaż zadje sobie sprawę, że pewnie będę musiała zwalczyc swój lęk. Mam również bardzo podobne problemy z jedzeniem. To posiłki i ich zaplanowanie wyznaczajš mój rym dnia. Kiedy mam gdzies wyjc już kilka godzin wczesniej nic nie jem. Nie pozwalam jednak nerwicy zawładnšc mnš całkowiecie., dlatego na przekór niej podejmuję studia. Aktywnosc jest dla mnie dużo bardziej korzystna niz biernoc. Chociaż bywa róznie, raz lepiej raz gorzej, staram się jako trzymac i nie poddawac. To jest najważniejsze. Wyznaczam sobie pewne zadania, cele i realizuje je mimo lęków. Proszę się nie martwic na zapas, będzie dobrze. Musi byc.