A mialo byc tak pieknie

[Ellwe]

Witajcie. Dopiero co myslalam, ze udalo mi sie zebrac do kupy wszystkie kawalki mnie, ze bedzie dobrze i w koncu zaczelam normalnie funkcjonowac. Bylo dobrze. Przez jakies dwa miesiace. Do tego stopnia, ze zdecydowalam sie przerwac terapie i odstawic leki, z mysla ze stanelam na nogi. I tu niespodzianka. Nie jest dobrze, jest nawet gorzej niz bylo wczesniej. Co prawda leki minely ale w zamian przyszla niechec do robienia czegokolwiek, poczucie nieustannej pustki i bezsensu. Czuje sie jak chomik na karuzeli. Biegam w kolko w miejscu i nie moge wysiasc ani sie zatrzymac. Utlnelam a moje zycie ucieka mi przez palce. Musialam sie tym z kims podzielic, bo nie chce obciazac tym bliskich i znowu slyszec od ludzi, ze przesadzam i mam myslec pozytywnie, bo cholera czasem sie nie da

[ekspert_abcZdrowie]

Witaj Ellwe!

 

Bardzo mi przykro, że znowu nadszedł ten "gorszy czas", bo zdaję sobie sprawę, jak to podcina skrzydła i odbiera nadzieję, że kiedyś będzie lepiej, że uda się pokonać chorobę. Jak długo korzystałaś z terapii i brałaś leki? Może zbyt wcześnie zdecydowałaś się na rezygnację z leczenia? To była Twoja samodzielna decyzja, czy konsultowałaś się w tej sprawie z lekarzem psychiatrą? Masz kogoś, na wsparcie kogo mogłabyś liczyć w trakcie tych "gorszych chwil"?

 

Pozdrawiam serdecznie i życzę powodzenia!