O co tu chodzi?? Nerwica schizofrenia?? Czy pomoże ktoś

[bolszewik49]

Witam.

 

Zacznę od tego że już od ponad roku męczę się i dokładnie nie wiem z czym. A wszystko zaczęło się rok temu gdy wracałem ze studiów. Miałem atak paniki ( że serce mi zaraz stanie, zacząłem się dusić. Od tamtego momentu cały czas źle się czuję. Jeszcze wcześniej zsunąłem się pijany na grilu z krzesła i nadziałem sie tyłkiem na wystający odrost róży i maiłem rozwalony cały odbyt. Teraz mysle sobie że to jakieś zakażenie. W młodości byłem nie śmiały nie miałem kolegów i dalej nie mam nikt do mnie nie przychodzi i ja nigdzie nie wychodzę. W liceum potrafiłem obrócic przeciw mnie cała klasę i czułem że każdy knuje przeciw mnie ale ja byłem lepszy i to ja zawsze zaczynałem. Wtedy tez leczyłem się na depresję Asertinem.

Codziennie wstając czuje się zmęczony, bez sił. Czuje że drętwieje mi lewa strona ciała. Nic mi sie nie chce. Miewam stany odrealnienia, tak jak bym widział świat za szybą, albo jakby świat wokół mnie nie był realny. Do tego dochodzą stany lękowe i omamy słuchowe. Ciągle czuje że zaraz cos mi sie stanie że dostane udaru i dlatego wciąż wykonuje te same rutynowe czynności aby sprawdzić czy faktycznie aby nie dostałem udaru tj. ciągle wyciągam ręce przed siebie aby sprawdzić czy jedna ręka leży na takiej samej wysokości co druga. Ciągle telepie głową w tył i do przodu i na boki ciągle powtarzam, słowa konstantynopolitańczykiewiczówianeczka, aby sprawdzić czy nie gubię się w wymowie. Bo zdarzały mi sie chwile gdzie przekręcałem słowo, albo zdanie i nie miało ono sensu. Jestem bardzo wyczulony na tym punkcie. CO chwile mam jakieś tiki nerwowo ruszam kącikami ust albo uderzam sie w tył karku. Jak zamykam drzwi to musze je 10 razy zamknąć albo poruszać klamka aby sprawdzic czy sa zamknięte a klamka musi być w takim a nie innym położeniu. Ciężko jest mi także się na czyms skupić. np podczas korepetycji nie moge sie skupić na tym co ktoś do mnie mówi i nie mogę wykonać danego zadania dobrze tak samo jest gdy ktoś do mnie mówi puszczam informację mimo uszu i się głupio usmiecham albo przytakuje że zrozumiałem do tego towarzyszy mi to otępienie. Bardzo czesto zdarza mi się analizować dany problem pół dnia albo przez 2 dni. Np. czy dobrze cos zrobiłem czy nie. Albo dlaczego to zrobiłem w taki sposób i dlaczego nie zrobiłem tego inaczej. A co by było gdyby?? Czy to co np. powiedziałem na kolegę złego czy nie spuści mi wpiernicz. Że powiedziałem że jest debilem przy innym koledze. Czy to do niego czasem nie dojdzie. Czy się obrazi czy nie. Jak go unikać. A może iść i z nim być przez jakis czas aby wiedzieć czy sę dowiedział. I ta jedna mysl zadręcza mnie bardzo długi czas. Wtedy czuję się bardzo nerwowo. Miewam równiez natłoki myśli. W danym momencie gdy np. pisze CV do firmy to zastanawiam się dlaczego wysyłam je do niej, przeciez lepiej czuł bym się jako strażak. Po tym myśle a może by zostać policjantem, a może się przekwalifikować na spawacza potem a może teraz przetłumaczę list dla znajomego a gdy już tłumaczę to w niedzielę zrobię to i to a gdy dochodzi juz do skutku to mi się nie chce. I dochodzę w końcu do takiego doła, że kim ja będę. Mam tylko głupi licencjat, nic w życiu nie osiągnę. Jestem nieudacznikiem bo wszyscy koledzy wyjechali za granicę, albo pracują i tylko ja sam jestem na tym świecie bez perspektyw i pracy pomimo iż kobieta w Urzędzie Pracy powiedziała że jest duzo takich jak pan. Następnie siedzę w komputerze i wpisuje w google "23 letni bezrobotny, bez pracy, bez dziewczyny bez prawa jazdy - myśli samobójcze" albo samobójstwo albo "23 lata bez dziewczyny, bez prawa jazdy" i tym podobne. I tak samo wpisuje gdy się źle czuję. Całymi dniami siedze na kompie i pytam się google co to schizofrenia, odrealnienie nerwica albo nerwica u 23 - latka. albo 23 latek z nerwicą albo zaraz dostanę udaru ratunku. Za mną już 3 próby samobójcze ostatnio koleżanka w ostatniej chwili odcięła mnie gdy z tego potwornego doła uchlałem sie bimbrem z kolegą.Ten leżał pijany a ja już wisiałem. Na szczęście jeszcze przd tym zdążyłem nałykac sie tabletek aby czasem mnie nie odratowali. Ale na nieszczęście udało im się. Potem znów szpital. I pogłos we wsi że organista chciał się powiesić. Ja już naprawdę mam wszystkiego dość. Byłem u psychiatry na paru sesjach, ta z żalem w oczach powiedziała że nie wie jak mi pomóc i dała mi leki Rispolept i Tiapril. Ale nie biore tych leków bo boje sie że wątroba mi siądzie gdyż mam stłuszczenie. Skierowała mnie do psychologa a ta powiedziała że mam wracać z powrotem na odwyk alkoholowy gdyż w teście wychodzi że jestem alkoholikiem i że nie ma sensu się więcej zemną spotykać. A ja skończyłem terapię dawno i wypije 2 piwa przy sobocie. Psychiatra twierdzi że to nerwica ale że nie jest pewna że cholera wie co we mnie siedzi, że to moze byc zespół chorób : nerwica, schizofrenia, depresja i że może przez 3 lata mnie wyciągnie. Ale ja już nie mam siły chodzić do lekarzy i do niej. Przez to coś przestałem nawet jeździć na badania do Bydgoszczy bo w mojej miescinie nie ma solidnych lekarzy. Zaniedbałem hepatologa neurologa. RTG przesunąłem sobie na za rok. Nie mam juz zaufania do lekaży. Gdy ten mi coś przepisze to ja nie kupuje leku bo wiem że i tak się pomylił i że to nie to. Do tego miałem takie bule głowy że miałem tomograf i nic nie wykazało. Nigdy nie miałem dziewczyny, a gdy miałem okazję to się zapierałem rękoma i nogami. A gdy nie mam kogoś bliskiego to chce się czasem do kogoś przytulić:(Rodziny nie interesuję, czasem nawet nie mam głupich 3 zł na bilet do miasta i musze zapierdzielać 8 km. Czasem gdy spotkam kogos na chodniku wydaje, to wstydzę sie własnej rodziny przed nim, wstydze się tego kim jestem i myślę dlaczego ja tutaj mieszkam?? Ja tu nie pasuje. Że nie jestem częścią społeczeństwa. Tak samo na rybach. Dlaczego to ja złapałem tego szczupaka a nie on, to on powinien go złapać a nie ja. Jak to jest możliwe. Nie potrafię cieszyć się z małych żeczy. Nie potrafię inaczej opisać tego uczucia.

Wydaje mi się że to już że nie zasługuje na szczęście, na nic, na miłość gdy wszyscy juz z klasy pozaręczani albo dzieciaci, że nie zdam tego prawa jazdy i że nie dostanę pracy ;( Zostaje mi tylko iść pod sklep i się nachlać jak świnia co robiłem przez 8 lat a potem już tylko skończyć ze sobą. Co mam nadzieję że niedługo zrobię. Bo juz mam dość takiego życia. I nie jest to kolejny wpis typu że się powieszę. JA pisze co naprawdę czuję.

 

Proszę o pomoc

[vifi]

bolszewik49, skoro nie masz problemów z alkoholem to rzuć go zupełnie, z czasem Cie przejdzie to stłuszczenie wątroby, a póki co idź do psychiatry (albo nawet zadzwoń), powiedz że boisz się brać tych leków bo masz stłuszczenie wątroby. On powinien wiedzieć czy Ci to zaszkodzi i na ile i zacznij je brać. Jeśli uda Ci się zrezygnować z alkoholu to wracaj na terapię, jak nie to idź na odwyk. Nie siedź pośrodku.

Nie opisałeś tu żadnych objawów schizofrenii oprócz tych omamów słuchowych, o których nic nie napisałeś. Jeśli to możliwe to odrzucaj te natrętne i depresyjne myśli i powoli zaczynaj żyć. Nie bój się iść jeszcze raz do lekarza, tak czasami trzeba się leczyć. Nie wszystko od razu wyjdźie. 23 lata to nie jest dużo. Nawet jeśli terapia ma potrwać 3 lata, to można mieć nadzieję że osiągnięcie stanu "względnego ogarnięcia" będzie szybsze. Wracaj do leczenia!