nie wiem już co robić

[ppath]

Witam wszystkich. To mój pierwszy post i nie za bardzo wiedziałam gdzie go umieścić. Pisanie tego przychodzi mi z wielkim trudem.

Chodzi o to, że nie potrafię rozmawiać z ludźmi, przejmuje się dosłownie wszystkim, jestem bardzo krytyczna wobec siebie, mam niskie mniemanie o sobie i każda opinia, żart czy cokolwiek innego powoduje u mnie podłamanie. Nie potrafię się skupić. Wszystko mi przychodzi z trudem, najprostsze czynności wywołują u mnie lęk, boję się, że że zrobię coś nie tak jak powinno być, że ktoś mnie wyśmieje, zaśmieje się, dogryzie mi. Boję się też otoczenia, przebywać wśród ludzi, nie chce nigdzie wychodzić, bo nigdy się nie odzywam, nie wiem co mam mówić, jak ktoś o mnie wspomni w trakcie rozmowy bądź skieruje swoją uwagę na mnie ja automatycznie cała się w sobie spinam, robi mi się gorąco, zaczynają drżeć i pocić mi się ręce, zaczynam się po prostu bać. Mam chwiejne nastroje, często popadam w melancholie, niemal codziennie płaczę. Jak ktoś mi powie coś miłego, ja od razu czuję się tak jakbym została spoliczkowana. Wydaje mi się, że mówi to tylko dlatego, aby zrobiło mi się miło, a myśli zupełnie inaczej. Boję się odezwać. Jak już coś mówię to tak by druga osoba tego nie zrozumiała. Nie wiem co mam robić.

[Gość]

Hej. Myślałaś może o terapii by popracować nad niskim poczuciem własnej wartości i rzeczami z tymi związanymi?

Ogólnie masz jakieś wsparcie? Znajomi, przyjaciele?

[EmInQu]

Tak właśnie się dzieje, gdy człowiek do życia i otoczenia nie podchodzi racjonalnie. Sama fałszujesz interpretację obrazów, które rejestruje Twój mózg. Nawet nie potrafiłabyś logicznie wyjaśnić jakie powody dają Ci zwykli ludzie byś się ich miała bać, z jakiego powodu miałoby Ci nic w życiu nie wychodzić, czy chociażby po co tkwisz w tej negatywnej wersji samokrytycyzmu i co Ci to daje?

Dlaczego nie chcesz widzieć prawdy? Dlaczego chowasz się przed nią za kurtyną świadomego wyparcia?