Tekst literacki.

[Zatracony]

Witam, wstawiam tutaj tekst do poczytania, który napisałem trochę wcześniej od rejestracji na tym forum. Czytajcie, chętnie poczytam co o tym myślicie. Pozdrawiam

 

 

 

 

Siedzę nieruchomo. Oczy spoczywają w jednym miejscu, żadnych fałszywych ruchów, niepotrzebnego szamotania. Rzeczywistość, gdzieś obok mknie w swoim kierunku. Obrazy, dźwięki, nie mają już wyrazu, odbijają się tylko od ścian mojego martwego wnętrza. Łzy wyżłobiły na policzkach własne koryta. Z ich upływem ucieka życie, które i tak liczone jest w minutach. Pozostała tylko chwila na ostatni rachunek. Ostatnie refleksje prześlizgną się przez długie korytarze mojej świadomości, które i tak nie mają najmniejszej szansy na poprawę obecnego stanu. Na stole już leży, odbija światło drażniąc moje oczy. Cienka niczym kartka papieru kusi, by zrobić z nią to jakie jest jej przeznaczenie. Moje wewnętrzne zrównoważenie prowadzi dłoń w jej kierunku. Delikatny chłód spoczywający na jej powierzchni, opatulił palce, powodując tym nieznaczne drżenie nimi. Opieram się wygodnie, zamykam oczy i modlę się. Łzy bezustannie płyną, wypłukując ze mnie gorycz, i żal jaki we mnie drzemie. W te ostatnie sekundy chciałbym oczyścić się z grzechu, z brudnego życia, które było udręką i bólem dla najbliższych. Szybkie pociągnięcie żyletką na nadgarstkach, przekształca się w klepsydrę życia. Przyjemne ciepło zaczęło przepływać od ran, aż do wszystkich części ciała. Strumień krwi spływa przez dłonie, aż na ziemię. W kilka chwil oczy stają się coraz to cięższe. Już po mnie przychodzi, ta, która czeka na wszystkich.

- Spokojnie, śpij już. Odpocznij, jutro czeka Cię nowy dzień.