Ratunku! Już sobie nie radzę.

[Omen2]

Mam 13 lat, jeśli to w ogóle ważne. Tak wiem, jestem dzieckiem, ale cóż. Od jakiegoś czasu strasznie boję sie chodzić do szkoły. Zaczęło się to od kiedy miałam mały konflikt z wychowawczynią. Później z testów próbnych miałam małą liczbę punktów i tak to się zagłębiało. W dodatku moja mama cały czas powtarza jak to ja się nie uczę i jak nisko upadłam. Już nie mogę tego słuchać. Dziś na matematyce byłam przy tablicy. Dostałam 1. Działanie było wręcz proste i jakby było na kartkówce dostałabym 5, ale przy tablicy zapomniałam wszystkiego. Byłam jak sparaliżowana. Za jakąś tam kartkówkę dostałam 2- ale sądze, iż na to sobie chyba zasłużyłam. W każdym razie, już sobie nie radzę. Od paru miesięcy się tne. Mama dowiedziała isę o tym przypadkiem. Chcę iść do psychologa, ale nie potrafie się jej o to spytać, albo chociaż powiadomić. Zawsze byłam dobrą uczennicą. W zeszłym roku miałam średnią 5.00 a w czwartej klasie 4.89, teraz miałam 4.55. Spadam coraz niżej, a kiedy mama opowiada mi jaka jestem zła, to jeszcze bardziej odechciewa mi się wszystkiego. Kiedyś w szkole strasznie źle się poszułam i zadzwoniłam po mamę. Wszyscy mnie wyśmiali, łącznie z nauczycielem, że niby udaję. Ale ja naprawdę czułam się źle. A teraz? Co ja powiem mamie?

Moje oceny z matmy to:

2,2,2-;1

Wcześniej były to najczęściej 4.

[Omen2]

Mam 13 lat, jeśli to w ogóle ważne. Tak wiem, jestem dzieckiem, ale cóż. Od jakiegoś czasu strasznie boję sie chodzić do szkoły. Zaczęło się to od kiedy miałam mały konflikt z wychowawczynią. Później z testów próbnych miałam małą liczbę punktów i tak to się zagłębiało. W dodatku moja mama cały czas powtarza jak to ja się nie uczę i jak nisko upadłam. Już nie mogę tego słuchać. Dziś na matematyce byłam przy tablicy. Dostałam 1. Działanie było wręcz proste i jakby było na kartkówce dostałabym 5, ale przy tablicy zapomniałam wszystkiego. Byłam jak sparaliżowana. Za jakąś tam kartkówkę dostałam 2- ale sądze, iż na to sobie chyba zasłużyłam. W każdym razie, już sobie nie radzę. Od paru miesięcy się tne. Mama dowiedziała isę o tym przypadkiem. Chcę iść do psychologa, ale nie potrafie się jej o to spytać, albo chociaż powiadomić. Zawsze byłam dobrą uczennicą. W zeszłym roku miałam średnią 5.00 a w czwartej klasie 4.89, teraz miałam 4.55. Spadam coraz niżej, a kiedy mama opowiada mi jaka jestem zła, to jeszcze bardziej odechciewa mi się wszystkiego. Kiedyś w szkole strasznie źle się poszułam i zadzwoniłam po mamę. Wszyscy mnie wyśmiali, łącznie z nauczycielem, że niby udaję. Ale ja naprawdę czułam się źle. A teraz? Co ja powiem mamie?

Moje oceny z matmy to:

2,2,2-;1

Wcześniej były to najczęściej 4.

[marek23]

Nic wspomniałaś nic o Ojcu?

Twoja Mama ma wściekliznę !

Mamie należy się kop w dupę.

Twój lęk przed reakcją matki jest ogromny!

[marek23]

Nic wspomniałaś nic o Ojcu?

Twoja Mama ma wściekliznę !

Mamie należy się kop w dupę.

Twój lęk przed reakcją matki jest ogromny!

[Omen2]

Nie mieszkam z ojcem. Moi rodzice sie rozstali kiedy miałam 8 lat. Już powiedziałam mamie o tej jedynce. Nie była na mnie wściekła, czego się nie spodziewałam.

[Omen2]

Nie mieszkam z ojcem. Moi rodzice sie rozstali kiedy miałam 8 lat. Już powiedziałam mamie o tej jedynce. Nie była na mnie wściekła, czego się nie spodziewałam.

[freda]

omen2mam córę w twoim wieku ,jest bardzo ambitna,tak jak ty.nie wyobrażam sobie,że mogłabym jej powiedzieć,że opuściła się w nauce.dzieci trzeba motywować,nawet jak dostaniesz gorszą ocenę to świat się nie zawali,a słońce dalej będzie świecić.pogadaj z mamą,musisz iśc do psychologa,bo twój stan może się pogłębić.bardzo martwią mnie twoje cięcia,zresztą ty też zdajesz sobie z tego sprawe,że to nienormalne.jedyny ratunek w psychologu.ale ważne,żebyś pogadała z mamą,że nie dajesz rady.powodzenia

[freda]

omen2mam córę w twoim wieku ,jest bardzo ambitna,tak jak ty.nie wyobrażam sobie,że mogłabym jej powiedzieć,że opuściła się w nauce.dzieci trzeba motywować,nawet jak dostaniesz gorszą ocenę to świat się nie zawali,a słońce dalej będzie świecić.pogadaj z mamą,musisz iśc do psychologa,bo twój stan może się pogłębić.bardzo martwią mnie twoje cięcia,zresztą ty też zdajesz sobie z tego sprawe,że to nienormalne.jedyny ratunek w psychologu.ale ważne,żebyś pogadała z mamą,że nie dajesz rady.powodzenia