Cześć wszystkim :D

[Busiołek]

Hej!

Mam 23 lata. Od około 12 roku życia nerwica natręctw nie daje mi spokoju. Najpierw była mania układania pod kątem prostym, a potem... dźwięki. Pociąganie nosem, szczekanie psa, a od roku odgłos przejeżdżających samochodów. Dźwięk jest dla mnie jak natrętna myśl czy czynność. Jak zaczyna być wytwarzany, to nie słyszę nic innego. Nie mogę się przez to skupić, spać, zrelaksować, tworzyć. Czuję wtedy pomieszanie z poplątaniem. Chce jak najszybciej uciec od tego dźwięku. Schować się gdzieś, zatkać uszy. Jednocześnie boje się i mam ochotę rozwalić ze złości wszystko co mam na swojej drodze. Furia którą czuję jest tak wielka, że nie jestem w stanie jej ogarnąć, dlatego większość czasu spędzam w stoperach. W nich śpię, oglądam filmy, czytam. Ciekawe, że poza domem potrafię w miarę możliwości znosić to wszystko. Chyba, że pies szczeka koło hotelu w którym mam spać. Albo ktoś pociąga nosem w kinie. Paradoksem jest to, że lubię psy, jazda samochodem mnie relaksuje, a gdy mam katar też pociągnę raz za czas nosem. W swoim życiu miałam też etap depresji, niewychodzenia z domu, myśli samobójczych, a nawet prób odebrania sobie życia. Przez wiele lat dokonywałam też samookaleczeń. Ten najczarniejszy etap mam za sobą, co nie oznacza, że teraz jest kolorowo. Staram się cieszyć chwilami spokoju, które są bardzo rzadkie. Leków nie zażywam, ale robiłam to kilka lat temu. Do niedawna chodziłam też na psychoterapię, ale powiem Wam, że chyba mam pecha do psychiatrów i psychoterapeutów. Zawsze trafiam na osoby liczące jedynie na gotówkę. Ciesze się, że w końcu zdecydowałam się odezwać na tym forum. Mam nadzieję, że razem jakoś sobie pomożemy.

[Gość]

Witaj na forum

[tahela]

Witaj na forum:).