Szczebiotka

Ja tam nic nie wiem na ten temat A tak serio, to naprawdę jest dziwne chociaż ja dzisiaj czy wczoraj czuję się ok, nie chce zapeszac ale tak jest. Minus tylko taki że spać mi się chce i nic mi się nie chce robić przez chwilę miałam lekki stan depresyjny może przez pogodę, nie wiem. @Lukaszroz koniecznie daj znać, bo ja na to czekam. Sama jeszcze się nie umówiłam, chociaż ja mam na tyle dobrze że dzwonię i praktycznie mam termin najpóźniej za tydzień, więc nie jest źle.

Dzień dobry z kawą ale tutaj ostatnio cisza jest Miłego dnia wam życzę.

Chyba ci zazdroszczę bo ja praktycznie co noc jestem na wojnie i walczę albo uciekam. Śnią mi się bliscy zmarli że żyją itp, czasami nawet są fajne sny z grupy 18+ te mogły by być a no i ogólnie często się wybudzam. Przynajmniej według mojej opaski na ręce. No ale przynajmniej śpię bo wcześniej był z tym problem

Barszcz czerwony

Ja co prawda po paro miałam takie rzeczy i minęły, ale dopiero po około trzech miesiącach Co do snów to ja też mam kombo na wojnie jestem co noc I ogólnie to sny takie że szkoda mówić

Nie znam tego leku, brałam inne a obecnie biorę na nadciśnienie polstart. Być może za mocno ci zbija ciśnienie przez co jesteś nie do życia. Ja też źle się czuje jak mam niższe ciśnienie. Ciągle jestem mega zmęczona i bez sił. Nie wiem czy lekarz też powiedział ci że przy nadciśnieniu często jest niedobór wapna i magnezu. Ja codziennie biorę magnez z witaminą B6. I jest trochę lepiej. W sumie tak naprawdę niedawno mi o tym powiedział bo zmieniłam lekarza, potwierdziła to też farmaceutyka. Może porozmawiaj z lekarzem o tym że źle się czujesz, być może zmieni ci leki. Ja zmieniałam kilka razy aż trafiłam na taki gdzie jest w miarę ok.

To są twoje pierwsze leki na nadciśnienie czy masz zmianę leków? Mi pod koniec czerwca lekarz zmienił leki na nadciśnienie i ja przeszło miesiąc leżałam bez sił, było strasznie wręcz nie do opisania co się ze mną działo. Ciśnienie też miałam właśnie niskie. Aż później doszło do tego że zaczęły mi krwawić dziąsła itp i od razu kazał mi odstawić leki. Okazało się że ten lek nie działał na mnie dobrze a wręcz wywołał reakcje alergiczną. No i jak się okazało to nie leki na nadciśnienie przestały działać a właśnie wróciła mi nerwica i to ona podnosiła ciśnienie. Wróciłam do starego leku plus psychotropy i jest ok.

Dzień dobry z kawą dzisiaj spadło mi się wyjątkowo dobrze szkoda że syn mnie obudził bo mało kiedy tak dobrze mi się śpi.

To co zawsze, kawa

Hej. Chyba większość ludzi którzy mają nerwicę mieli takie objawy, i nie tylko takie. Ja myślałam że umieram, że mam zawał, udar itp itd. To co opisałaś to typowe jej objawy. Jako że badania masz ok to wskazuje wszystko na nerwicę. Proponuję jak najszybciej umówić się do psychiatry ponieważ gdy będziesz zwlekać to będzie coraz gorzej i coraz częściej, a później ciężej jest to zatrzymać. Pozdrawiam

Ja i tak podałam bardzo skróconą wersję tego jak się zachowują itp. Życie z nimi łatwe nie jest

Musisz na wstępie powiedzieć lekarzowi jakie leki przyjmujesz. Ja co prawda tego leku nie brałam tylko moja córka, ale ona nie miała znieczulenia. Za to ja bywając na różnych lekach psychotropowych leczyłam zęby w znieczuleniu, w tym że na dzień dobry mówiłam jakie leki biorę.

Ja mogę tylko napisać od siebie tyle, że mam dwóch synów z zespołem Aspergera. I są tak różni że aż trudno w to uwierzyć, mają tylko niektóre cechy wspólne. Miałam też diagnozowana pod tym kontem córkę. Ogólnie diagnoza nie była taka szybka. U najstarszego syna długo czekałam na diagnozę, bo ciągle słyszałam że to już jego natura że jest taki cichy, że unika kontaktu z rówieśnikami i innymi, że ma tak mało zainteresowań. Za to jest cholernie ( sorki ale tak to najlepiej oddać) zdolny. Oczywiście nie we wszystkim, jest to bardzo wąska dziedzina w której się odnajduje. Ma 20 lat i nadal stroni od ludzi, nie odzywa się do nich, niczego nie załatwi sam i ogólnie jest bardzo zamknięty w sobie. Co do zachowań mogłam bym pisać i pisać ile się zmieniało na przestrzeni tych lat. Młodszy syn za to jest wulkanem energii, wszędzie go pełno i w przeciwieństwie do starszego brata lubi czułość, przytulanie czy ludzi ( głównie dorosłych, bo wśród rówieśników czuję się źle. Ma 10 lat i jak na swój wiek wypowiada się zbyt wyniośle ). Jest też częściej agresywny, np dzisiaj mnie ugryzł aż do krwi, niby na początku się bawiliśmy aż w pewnym momencie mnie ugryzł i się śmiał bo uważał to za coś fajnego. Nie potrafi zrozumieć wielu rzeczy typu sarkazm, żart, zabawa. Też ma pewne zainteresowania i nie raz nie dwa zagina nawet nauczycieli w szkole swoją wiedzą Jedno mają wspólne. Nie lubią pewnych pokarmów a raczej ich konsystencji. Kiedyś był z tym większy problem bo potrafili np przez miesiąc na śniadanie, obiad, kolację jeść ciągle to samo. Zanim zamknęłam się w domu ( mam nerwicę z napadami paniki i fobię społeczną podobno), to często bywałam w towarzystwie dzieci z zespołem Aspergera czy ogólnie ze spektrum autyzmu ( moja córka miała przez pewien czas diagnozę autyzm atypowy). Poznałam wielu ludzi z zespołem Aspergera zarówno dzieci jak i dorosłych, są tak różni że to aż szok. Kuzyn moich dzieci ma przeszło 30 lat i też jest inny niż moi synowie. Chyba nie ma dwóch takich samych aspergerowców.

Ja też dwoje dzieci urodziłam po 30, a jedno nawet mając 36 lat fakt było więcej badań, kontroli czy leżenia w szpitalu, ale u mnie zawsze były problemy z utrzymaniem ciąży więc to coś innego, no i pierwsze dziecko urodziłam przed 30. Także powodzenia, na pewno się uda.

Czekaj, czekaj już uchylam. Robię świeżą więc zapach będzie się niósł. Błagam tylko nie do sąsiada

Pewnie, zapraszam.

Kawa z mlekiem i cukrem

353

Mi w sumie na 40 jest dobrze, kiedyś 20 to mnie zmiatało ale wtedy brałam to na depresję, może to ma jakieś znaczenie Miałam wczoraj się pochwalić bo przełamałam lęk. Byłam znowu w markecie, co prawda tym najbliższym mojego domu, czyli dwie wsie dalej ludzi było pełno w biedrze ale robiłam zakupy, tylko z dwa może trzy razy zrobiło mi się słabo że zaczęłam szybciej oddychać i ciemno przed oczami mi się robiło mimo że szłam z córką za rękę ale udało mi się to w miarę szybko ogarnąć więc biorę to za plus paro. Niestety chyba sama nie jestem jeszcze w stanie chodzić w tak dużych sklepach. Do apteki, dwóch małych i ciasnych sklepach weszłam bez problemu ( sukces ), i nawet czuła się dobrze, rozmawiałam bez problemu ( wcześniej bym uciekła). Więc ogólnie jest ok. Jeśli chodzi o te moje stany to już jestem pewna że to przez pms, więc gdyby nie to, to było by super. Nadal uważam że wielkim minusem paro jest ten wielki leń. Chce porozmawiać o tym z lekarzem ale czytając trochę wątpię że dałby mi coś na to, bo z tego co wyczytałam wywołało by to u mnie znowu lęki

Leżę. Nie mogę spać czuję się tak jakoś nijak, depresyjnie

Co do genetyki to ja zaczęłam myśleć o tym bardzo dawno temu już. Z czasem dwóch lekarzy ( neurolog i psychiatra) powiedzieli mi, że może być to genetyczne. Przepytali mnie w sprawie rodziny tak, że aż kopałam do któregoś tam pokolenia kilka lat temu przez prowadzenie drzewa genealogicznego dowiedziałam się bardzo ciekawych rzeczy, w zeszłym roku też znalazł mnie kolejny krewny który też dał mi wgląd w naszą rodzinę. U mnie w rodzinie niby nikogo nie było z padaczką, po czym przypomniała mi się historia babci co później potwierdzili inni że jednak był przynajmniej jeden przypadek w tym że tam objawy były takie jak drgawki. Ale te kilka lat temu znalazł mnie kuzyn ( jego pra babcia i moja pra babcia były siostrami), okazało się że ma takie same objawy jak ja padaczki ( bez drgawek). W zeszłym roku się okazało że znalazł mnie krewny który ma zespół Aspergera tak jak moi synowie. Do tego depresja i nerwica była u nas na porządku dziennym najbliższe mi osoby na to chorowały/ chorują. To prawda niestety.

Spadaj to nie tak Yhym to jest straszne Spoko, widzę Jestem ciekawa jak będzie dalej u ciebie. U mnie serio gdyby nie ten leń po niej ( bo inaczej tego nie mogę nazwać) to było by w miarę ok. Mimo wszystko trzymam kciuki za ciebie.

Psychicznie totalnie do niczego