eleniq

Ok dzięki za odp

No nic... będę czekał cierpliwie do wizyty. Przepraszam, że chciałem od was rady odnośnie odstawiania, to nie wasza branża przecież... ehhh, ja ostatnio z lekka głupieję

Racjoza... trza wytrzymać No ja nic nie mogę się poskładać, nic nie czuję, żadnych emocji nic, zobojętnienie olbrzymie, nie czuję lęków nic zero Kurde masakra, naprawdę... jestem mega spowolniony, tracę pamięć, jestem wypłukany z myśli i emocji... a do tego miewam straszne wahania nastroju czasem...

A bierzesz tylko wortio czy jeszcze jakieś inne leki???

Kochaniutki wszystko co piszesz to prawda. Te zmiany temperatury ciała przy pregabalinie... do tego mieszanie w pamięci, myślach w efekcie straszne zmiany nastroju zacząłem mieć - a biorę ją (nie uwierzysz!!!) dopiero pierwszy tydzień. Przez 3 dni brałem 75mg na rano, potem przez jakieś 4 dni 75mg rano i wieczorem. Zaś dziś postanowiłem, że nie wezmę wieczornej dawki 75mg a jutro w ogóle już zaprzestanę ją brać. Myślisz, że mogę ją tak szybko odstawić??? Na żadnym innym leku nie czułem się tak dziwnie!!! Ledwo tydzień mija, a ja jestem skrawkiem człowieka...

O matko i córko. Ja biorę obecnie 150mg i mam coraz większe problemy z koncentracją, ciężko mi cokolwiek skojarzyć z czymś, ciężko mi się wysłowić, zapominam wszystko. Ja schodzę z niej w ogóle bo strasznie spowalnia mi myślenie...

Leczysz się na nerwicę samym escitalopramem? Sam escitalopram to nie pomoże za bardzo na somaty i lęki... 2 lata to dość długo...

Bo wiesz, niestety doświadczenia z gimnazjum i liceum były takie, że byłem mocno odizolowany. I niektórzy z klasy to naprawdę tak na mnie reagowali jakbym był złem wcielonym...

Z tego co czytam to prawdopodobnie po prostu nie umiesz się pogodzić ze swoją seksualnością. Musisz kryć w sobie okropne zranienie, które spowodowało niekorzystne zmiany w postrzeganiu twojej seksualności. Potrzebujesz psychoterapii seksuologicznej. Proszę odkryj swoje prawdziwe "ja" seksualne. Pozdrawiam.

Ziomuś dawaj na priv pogadamy

Ja mam zupełnie odwrotnie. Od lat staram się złapać wspólny język z innymi. Ale ja z kolei mam wrażenie, że ludzie czują, że mam w sobie złą energię i nie chcą się ze mną bliżej zadawać. Jest mi bardzo ciężko żyć ze świadomością, że mógłbym przeszkadzać temu światu i skazaniem przez to na samotność. Ja chcę do ludzi... do normalnych ludzi!!! Ja to nie odpiszę komuś albo coś TYLKO wtedy gdybym miał zaraz popełnić samobójstwo, więc gdyby nagle u mnie zrobiło się cicho, znaczy, że jestem po drugiej stronie

Właśnie to robię ostatnio na psycho... Ale w poście chodziło mi o to, żeby wylać to z siebie do obcych ludzi z neta...

Niewątpliwie jest to DEPRESJA. Ale jeśli chodzi o pomoc to tutaj jest potrzebny lekarz psychiatra

150mg/dziennie jedna 75mg rano i jedna wieczorem... no czuję się lekko spowolniony, mniej rozmyślam nad wszystkim, czasem zawroty głowy i problemy z koncentracją, czasem senność - ale tak jak mówiłem biorę do tego Ludiomil a to antydepresant i do tego bardzo silny. Lamotrygina i pregabalina to dość mocne połączenie już...

Czy ktoś z was miał przy braniu pregabaliny problemy z koncentracją, z myśleniem, jakby ciężko było znaleźć słowa, ciężko było coś opisać, opowiedzieć, nagle zapomina, spowalnia myślenie??? Ja wiem, że pregabalina wycisza i działa tłumiąco, ale czy to powinno się tak dziać??? Czy to przejściowy objaw??? Niedawno zwiększyłem pregabalinę do 150mg/d. Ale ogółem nie czułem jakiegoś szczególnego lęku przed braniem pregabaliny, czy jest zatem sens ją brać??? Biorę ją w połączeniu z Ludiomilem obecnie.

Nie wiem, czemu... ale kto wie może w końcu usłyszy właśnie dzięki nam obu

Zszedłem z duloksetyny. Objawy zajęcia trwały przez 2 dni: biegunka, "prądy w głowie" i koszmarne, żywe sny.

Dziękuję Ci bardzo za odpowiedź Chodzi o to, że zachowywałem się trochę jak pies, spełniałem cudze żądania... Przepraszam, że tak krótko pisze, ale ostatnio jak wyrzuciłem to z siebie ciężko mi się myśli, jestem jakiś zobojętniony...

No poczekać to musisz. Ja jestem obecnie na maprotylinie, czuję się w miarę dobrze i zamierzam dać jej szansę też do 3 miesięcy max... Maprotylina jest naprawdę mocna, na pewno mocniejsza od Anafranilu lekarz mi powiedział... ja nie muszę brać benzo przy Ludiomilu

Amitryptylina i doksepina na rano i cię w ogóle nie usypiają??? Hmm, może ta klomipramina w tym komponencie leków cię trzyma w dzień... bardzo nietypowy zestaw leków, dlatego dziwne rzeczy wg mnie się dzieją... hmm

Jak brałem Anafranil na dzień to mnie mulił. Anafranil bierze się raczej na wieczór. No nudności przy Anafranilu to raczej rzadki objaw...

Mi w szpitalu podawali tylko na noc Anafranil

Witajcie Kochani! Słuchajcie, po tych blisko 10 latach w końcu zebrałem się na odwagę, żeby upublicznić swoją "traumę" - piszę w cudzysłowie, gdyż niektórym z Was może się to wydać błahe, ale ja mam poczucie, że to wydarzenie wywarło wpływ na mojej psychice. Poczynając od tego, że właściwie od zawsze byłem "inny" tzn. mniej chętny do gier i zabaw, raczej mający swój swiat. Z charakteru jako dziecko byłem naprawdę cholernie delikatny, wrażliwy, niewytaczający granic, uległy oraz jakby wymagający większej uwagi. Moi drodzy kiedy byłem mały, tzn. podstawówka wyglądałem za okno i widziałem bawiące się dzieci. Ponieważ marzeniem każdego dziecka jest mieć blisko przyjaciół, wychodziłem na podwórko poznawać kolegów. Niestety z racji mojego specyficznego charakteru, robiłem to w nietypowy sposób, po prostu łaziłem za innymi, nie mając na uwadze tego, że nikt nie lubi kiedy się za kimś łazi i mu przeszkadza. Z tego powodu bardziej niektórym przeszkadzałem niż dotrzymywałem towarzystwa... mam takie wrażenie. Ale pewnego pięknego dnia... Udało mi się nawiązać kontakt z pewnym chłopcem, który był ode mnie młodszy UWAGA!!! aż 4 lata. Ja mając wówczas 11 lat zapoznałem się z 4 lata młodszym kolegą. Później poznałem jego koleżankę, również 4 lata młodszą. I tak "kolegowałem się" z nimi 3 lata. Niestety z racji mojego charakteru często mnie wykorzystywali... I tak skończywszy 14 lat coś we mnie w pewnym momencie DOSŁOWNIE pękło, a nawet bym powiedział "rozerwało się" otóż zdałem sobie sprawę, że oni są dużo młodsi ode mnie i mnie wykorzystują... nagle zacząłem wchodzić mocno w okres dojrzewania, zakończyłem znajomość z nimi co nie było takie proste... wręcz błagali mnie o powrót, stało się to jakimś chorym uzależnieniem, naprawdę ciężko było mi się od nich oderwać... CHORE!!! Chciałem zacząć mieć bardziej nastoletnie życie, nie chciałem już bawić się z tymi dziećmi małymi, niestety chyba całe osiedle o tym wiedziało od dawna... Ale niestety dzieciństwo czyli w moim wypadku okres 0-14 lat i młodość 14-dziś zostało w mojej głowie rozdzielone przez to wydarzenie. Niesamowicie żałowałem tej zabawy z małymi dziećmi no 13 latek i koło niego 9 latki Boże... naprawdę zacząłem bardzo mocno się nad tym zastanawiać, co mnie napadło żeby bawić się z dziećmi... czemu do jasnej cholery nie mieszkałem 2 bloki dalej żeby poznać kogoś starszego. Miałem potworne sny o małych dzieciach itd... Skutki tego traumatycznego wydarzenia były następujące: - lęk przed wyjściem z domu przez 5-6 lat - problemy z dostosowaniem się do gimnazjum i liceum, w efekcie brak akceptacji rówieśniczej - obawa przed ludźmi przed tym, że mnie wykorzystają - wrażliwość na odrzucenie i przyjęcie, najmniejszy gest potrafię chyba do tej pory traktować jako duże polubienie albo wrogość Do tej pory się zastanawiam... DLACZEGO??? PO CO??? CZEMU NIE Z RÓWIESNIKAMI, TYLKO DUŻO MŁODSZYMI DZIEĆMI!!! Boję się baaaardzo wyśmiania z tego powodu, strasznie się tego wstydzę!!! Miałem przez to depresję, lęki, myśli samobójcze z tego całego wstydu aż do teraz!!! Czasem jak widzę małe dzieci to jest mi ich niesamowicie szkoda, są takie bezbronne, delikatne... Kochani, poratujcie moją zdezorganizowaną i porozdzielaną na dwoje psychikę!!! :((((( chociaż słówkiem... Bardzo się boję wyśmiania mojej ówczesnej słabości do dzieci... co się ze mną dzieje???!!!

Mordki jeszcze raz chciałem przestrzec, że duloksetyna to niestety SŁABAWY LEK jeśli chodzi o depresję. Mimo, że lęki likwidował u mnie wyśmienicie i to od pierwszych dni to jednak wytrzymałem na niej lekko ponad miesiąc, powodem odstawienia były biegunki, luźne stolce, bóle głowy, nudności, splątanie, nawroty depresji i myśli samobójczych no i prawdopodobnie działanie uszkadzające na wątrobę... Pierwsze dwa tygodnie na duloksetynie były super zacząłem ten lek baaaardzo zachwalać (poprzednie posty), ale po dwóch tygodniach wszystko zaczęło stopniowo wracać uhhhh, Tak na marginesie wg mnie to być może dlatego, że działanie na serotoninę się zaczęło i źle na mnie ta serotonina działa po prostu. Niestety do tej pory brałem Fevarin, Velaxin ER i Anafranil (wszystkie mocno serotoninergiczne) i w leczeniu depresji były słabe (no może poza Fevarinem, który momentami powodował hipomanię bleee), pozostałe dwa do dupy cóż... Obecnie przechodzę na baaaaaardzo rzadki, stary i zapomniany lek przeciwdepresyjny - Ludiomil. Działa on tylko na noradrenalinę, nie działa na serotoninę. Jestem bardzo ciekaw działania. Jeśli szukacie innych leków działających na serotoninę i noradrenalinę jednocześnie to jeszcze zostaje oczywiście znana wenlafaksyna albo klomipramina (Anafranil), no ewentualnie amitryptylina, z tym że ostrzegam TLPD mocne leki i uboki po nich to czasem nic miłego... jeszcze zostaje moklobemid, który w ogóle już ma chyba najszerszy zakres działania - serotonina, noradrenalina, dopamina i częściowo fenyloetyloamina, histamina, tryptamina, melatonina uhhh

A co się takiego działo? Na co się leczyłeś kiedy zamierzałeś brać Ludiomil tak w ogóle?