eleniq

To musisz być szczególnie wrażliwy na noradrenalinę. Bardzo rzadko się to zdarza. Dawka minimalna to chyba 75mg/d. A miałeś problemy z ciśnieniem przy takiej dawce?

Mnie wenlafaksyna z kolei mocno tłumiła i miałem przez nią dziwne sny - to przez serotoninę, bo brałem małą dawkę 150mg/d. Gdybym brał co najmniej 225mg/d to może by noradrenalina wskoczyła do góry, ale serotonina też zostaje wtedy wysoko w górze tak? Czy to się równoważy wtedy serotonina z noradrenaliną? Bo podobno właśnie najważniejsze jest to zrównoważenie obu neuroprzekaźników...

A na jakiej dawce je miałaś? Bo ja planuję wrócić do Ketrelu ale w malusieńkiej dawce 25mg bo Ketrel mocno usypia nawet w małej dawce. Wiem, że jak brałem od 100 wzwyż to były koszmary, ale czy przy 25mg to może nie będą...

Czy ktoś łączył mirtazapinę z moklobemidem może?

Nie no w Tworkach to byłem z powodu leków - akurat Tworki to mój rejon na nieszczęście, nie podobał mi się ten szpital niestety... wysłała mnie tam moja "super mądra" pani doktor, która nawet nie umiała nic poradzić na moje mocne, nasilające się lęki... Ja już i tak się dość mocno pogubiłem w tym wszystkim... dotarło do mnie że teorie psychologiczne i psychiatryczne bywają zupełnie sprzeczne np. niektórzy psychoterapeuci poznawczo-behawioralni uważają, że krótkoterminowa psychoterapia jest zdecydowanie skuteczniejsza od długoterminowej, która może cię rozwalić psychicznie - i tutaj właśnie się z tym zgadzam, bo chodziłem na psychoterapię i po 3 miesiącach były super efekty, a po 6 miesiącach myślałem że zakończę, ale terapeutka mówiła mi, że skąd Pan wie, że to już koniec? Nie no namówiła mnie na długoterminową - po roku pojawiły się napady lęku panicznego, myśli samobójcze i koszmary przez psychoterapię na którą chodzę już chyba za długo bo 2,5 roku... zacząłem mieć stany derealizacji-depersonalizacji bardzo silne na psychoterapii, terapeutka nie wiedziała co robić ze mną... dlatego zakończyłem tą psychoterapię. Taka przestroga ode mnie - ja wiem, że w psychoterapii są wzloty i upadki no ale bez przesady, terapia ma cię wyciągnąć na prostą, a nie otwierać ci wszystkie lęki z podświadomości i potem powodować stany depresyjne... za dużo wiedzieć o sobie, wnikać w głąb siebie to nie jest dobry pomysł szczególnie dla osób lękliwych i depresyjnych!!! Albo też jest teoria, że leki SSRI zwiększają ryzyko samobójstwa i psychoterapeuci (szczególnie ci krótkoterminowi poznawczo-behawioralni) odradzają ich długoterminowe stosowanie. Brałem np. Fevarin przez 5 lat, co prawda przez pierwsze 2 lata było ok, ale potem nasilały mi się lęki i myśli samobójcze, właśnie przez zbyt długie branie SSRI. Zgadzacie się z tym?

Czy ktoś miał robione elektrowstrząsy przy zaburzeniach lękowo-depresyjnych mieszanych? Bo wiem, że elektrowstrząsy są raczej na lekooporną depresję, ale czy na lęki z depresją to już nie wiem, więc pytam

Heh racja nie no w kota to nie, z tym kotem to ja sobie zdaję sprawę że to brutalne, nie wolno!!! No trzeba na przedmiotach próbować

LSD to psychodelik, który powoduje takie halucynacje, które da się odróżnić od rzeczywistości. Podobno może być użyteczne w leczeniu lekoopornych stanów depresyjno-lękowych niereagujących na długotrwałą psychoterapię. Ale czy to pomoże to nie wiem, bo LSD podobno może powodować w przyszłości retrospekcje. Zaś MDMA to też psychodelik. Może ułatwić wgląd w siebie, redukując strach wynikający traumatycznych doświadczeń, przez co też może być przydatne w psychoterapii, gdy ta nie przynosi poprawy. Akurat MDMA też coś majstruje przy serotoninie mocno.

Witajcie Chciałbym się wam wyżalić, bo już naprawdę nie wiem do czego psychoterapia mnie doprowadza, czy ona ma sens? Chodzę na psychoterapię już 2,5 roku. Niby jest to psychoterapia psychodynamiczna. Na początku coś tam szło dobrze, byłem bardzo zdeterminowany na początku. Opowiadałem swoje przykrości, złości, niepowodzenia. NIestety od jakichś paru miesięcy zauważyłem rozchodzenie się toków myślenia na psychoterapii. Zauważyłem, że moja psychoterapeutka próbuje mi wmówić, że ja się do niczego nie nadaję. W trakcie psychoterapii zaczęły dochodzić stopniowo napady paniki, stany lękowe się nasiliły, musiałem brać coraz to inne leki, które niestety też mi trochę szkodziły. 4 razy zmieniałem kierunki studiów, bo w końcu w pewnym momencie byłem tak wykończony, nie mogłem wypocząć i zaniedbywałem, wycofywałem się... Podobno jak na psychoterapii jest coraz gorzej, to tak naprawdę jest coraz lepiej. Ostatnio zaczął się mój nastrój bardzo gwałtownie, mimowolnie wahać. Nieraz jestem tak pobudzony i mam takie agresywne, samobójcze myśli, że piszę czasami już listy pożegnalne, ale chyba moim hamulcem samobójstwa jest to, że nie chcę zawieść niektórych ludzi, bo jeszcze pewnych drobnych rzeczy nie dopiąłem, żeby móc tak po prostu sobie odejść z tego świata jakby to powiedzieć... Zacząłem się też od miesiąca bardziej otwierać, to uwolniła się agresja, którą tłumiłem od lat, bo byłem człowiekiem, który cały czas dawał się źle traktować, nie bronił siebie, po prostu opierał się o innych i był bardzo niepewny i zagubiony. Ta terapia rozgrzebuje moją przeszłość mocno, po prostu jak mi ta terapeutka mówi rzeczy typu: - "Niech Pan sobie odpuści te studia lepiej" - "Terapia może nie przynieść skutków nawet po 10 latach" - "Pan nie nadaje się do pracy z ludźmi" - "Pan się musi nauczyć z tym żyć" - jeszcze nie wiem z czym - "Pan czuje się źle momentami, to nie może pan robić tego tamtego" - a dlaczego to niby? Fakt, czuję się źle jak każdy człowiek, choć ostatnio krańcowe emocje mnie biorą - "Pan jest wrażliwy, pan jest za delikatny, jeszcze ludzie Panu coś tam zrobią" - nawet jeżeli, to mam się zamknąć w czterech ścianach i izolować się przed światem, bo jest zbyt niebezpieczny dla mnie??? No cóż życie takie jest, ludzie są różni, ale ja chcę jednak coś ukończyć, pracować, a nie być na zasiłkach i w psychiatrykach siedzieć... Już mi nawet ktoś powiedział, że do domu opieki pójdę... Też mam sporo niezaspokojnych potrzeb, moja mama była alkoholiczką, była nadopiekuńcza, przez nią brzydzę się kobiet chyba, w ogóle mam też diagnozę ZA, ale psychotraumatolog mi powiedziała, że ZA jest często błędnie diagnozowany u osób, które doświadczyły traumy relacyjnej. Nawet mam myśli, po co na tą terapię przychodziłem, przed terapią jeszcze jakoś się trzymałem, nawet lepiej, nie miałem aż takich wahań nastroju... czy to dlatego, że dojrzewam? Mam 22 lata teraz. Tak wiem, może i wyolbrzymiam pewne rzeczy, choć już nie wiem czy to ja źle interpretuję, bo wychodzi na to, że ja po prostu potrafię do końca korzystać z psychoterapii. Czy takie coś ma sens? Na razie myślę, żeby jednak ciągnąć, tylko muszę ochłonąć... Może nurt ewentualnie zmienić. Przepraszam za chaos, albo jeśli mój wątek jest dziwnie napisany ale się gubię strasznie w sobie... Znalazłem też ostatnio takiego psychotraumatologa, który ma większe doświadczenie w terapii traum i bardziej życiowo podszedł do mnie, nie pierdzielił smutków, że terapia to różnie bywa itd tylko powiedział, że rozumie moje cierpienie, że jeszcze mogę wiele zrobić, że terapia może przynieść spektakularne efekty, nawet nieświadomie, poradziła mi nawet pójść na siłownię czy boks żeby rozładowywać tą tłumioną agresję, bo psychoterapia to nie wszystko. Może do niej się udać, ale wtedy muszę przerwać tą... Jak myślicie???

Hihi to czemu odstawiłeś że było ci tak fajnie Bo myślę w razie czego, żeby wrócić do SSRI, bo już wyczerpałem wszystkie grupy leków p/depresyjnych i w razie czego wracam do SSRI. I myślę właśnie o setralinie.

No mi pregabalinę zalecono w dawkach podzielonych 75-0-75, no nie wiem jak to będzie przy 150 trzeba po prostu spróbować... myślę, że nie będzie problemu jak weźmiesz 150mg rano. No jeśli chodzi o aktywizujące leki to może wenlafaksyna? Tego jeszcze nie próbowałeś. Wenlafaksyna też podobno lekko działa na dopaminę w dawkach od 300mg. Z tym, że wenlafaksynę należy brać rano i popołudniu, bo ona krótko działa tylko 5-6h - tak z mojego doświadczenia. Jeszcze moklobemid można by rozważać, ale on też krótko działa, też rano i popołudniu się go dawkuje. Benzodiazepiny nie są raczej na napięcie wewnętrzne raczej tylko na ataki paniki albo przy abstynencji alkoholowej, bezsenności się je podaje. Lepiej ich unikać jednak. One trochę "zżerają mózg", niepamięć powodują... wg mnie. Ja ich nie lubię.

Możesz spróbować połączenia dwóch leków - tego chyba jeszcze nie próbowałeś, bo z tego co czytam to brałeś kilka leków solo z różnych grup chemicznych. Skoro sertralina była dobra na OCD to można do niej dorzucić np. jakiś trazodon albo mirtazapinę na noc? Może być też kwetiapina ona też stabilizuje nastrój fajnie. Czasem nawet do sertraliny dorzuca się arypiprazol ale to w ostateczności. Z tym, że musisz być cierpliwy i czekać 2-3 tygodnie na rozkręcenie się leków. Ja bym na twoim miejscu wrócił do sertraliny i połączył ją właśnie np. z mirtazapiną albo trazodonem albo kwetiapiną (fajnie się łączy z SSRI i stablizuje nastrój, też pomaga zasnąć) albo nawet arypiprazolem (tylko arypiprazol nie jest zalecany przy depresji i nerwicy, bardziej przy impulsywności, to już raczej eksperymentalnie) Co do dopaminy to sam mówisz, że leki typowo dopaminergiczne pobudzają cię, pogarszają lęki więc nie wiem czy warto się pchać na dopaminę... to już lekarz ci powie. Ale to wszystko tylko takie gdybanie moje, obgadaj to z lekarzem...

Znaczy mi się wydaje, że koszmary to śnią się tylko osobom lękliwym, bo one są powiązane z lękami niestety... jeden jest bardziej drugi mniej wrażliwy na takie rzeczy...

Kurde a mi jak się śni coś realistycznego to zawsze coś strasznego... mój mózg to jest chyba upośledzony seksualnie... chlip

Arypiprazol podobno jest aktywizujący tylko wtedy kiedy w mózgu ktoś ma za mało dopaminy - tak mówią artykuły w necie. Jak masz normalny poziom dopaminy to nie wiem jak to działa wtedy... ale ja się nie znam, w każdym razie neuroleptyki raczej służą w celu wyciszenia, opanowania złych zachowań podobno... w ogóle też zależy na co się leczysz... Z resztą ja też jestem trochę niepewny tego arypiprazolu, będę go brać w połączeniu z lekiem noradrenalinowym

Słuchajcie dostałem od lekarza arypiprazol 10mg, ale mam zacząć od 5mg. Szczerze trochę się go boję, bo on coś na dopaminę działa nietypowo, że kiedy dopaminy jest za mało to ją podwyższa, a jak dopaminy jest za dużo to ją obniża - taki regulator dopaminy podobno to jest, tak przynajmniej mówią artykuły naukowe w necie... Bo najbardziej boję się jakiegoś dziwnego pobudzenia, ogółem to dostałem arypiprazol na opanowanie agresji i niepokoju, która zaczęła się ujawniać przez uwolnienie traumatycznych wspomnień na psychoterapii... Jak uważacie? Mam się czego bać?

Powiedzcie mi, w czym ta paroksetyna jest taka mocna przeciwlękowo. Powoduje senność, wyraziste sny albo zamulenie, bo tak się podobno dzieje, kiedy ta transmisja serotoninergiczna jest wzmagana. Z ciekawości pytam, bo tak piszecie o niej, że to chyba jest królowa SSRI. Bo @Petek np. coś pisał, że na escitalopramie miał koszmary (czego wolałbym uniknąć), a jak przestawił się na paroksetynę było lepiej pod tym kątem. Powiem tak, niech będzie to zamulenie czy senność, ale żeby nie powodowała tych popieprzonych horrorów w nocy.

No tak pytam, bo lamotrygina to przeciwpadaczkowy lek i może spowalniać trochę pracę tych komórek nerwowych, żeby się tak nie elektryzowały mocno... więc tego się obawiam, takiego spowolnienia jak na pregabalinie bleee

Mordki powiedzcie czy lamotrygina była by fajnym rozwiązaniem przy wahaniach nastroju przy zaburzeniach lękowo-depresyjnych mieszanych? Czy lamotrygina wyzwala agresję? Bo ostatnio trochę wybucham agresją i z koncentracją słabo... Biorę Cloranxen doraźnie ale on, o zgrozo, jeszcze bardziej nasila niepokój... Bo szukam czegoś na agresywne, samobójcze myśli tylko nie chcę żeby to był jakiś neuroleptyczny shit

Akurat to nie moja terapeutka tak powiedziała, tylko diagnosta psycholog... no wiem na pewno że głęboka trauma niestety wciąż nie wiem jaka, bo jak byłem mały to moja mama była niezwykle nadopiekuńcza i prawdopodobnie mnie za mocno tuliła i całowała, wręcz lizała po twarzy całej (jakieś takie lekkie molestowanie), ale wciąż nie wiem co się przełożyło na całkowite zahamowanie agresji i bycie dobrym wszędzie i dla wszystkich... z resztą mam już wiele diagnoz, w tym podejrzenie ZA na przykład, z czym nie do końca się zgadzam eh Ale niestety mimo terapii (wielu terapii), bo wysyłano mnie na rozmaite - rodzinną, dla osób z autyzmem, grupową, teraz jest psychodynamiczna i ma mnie czekać grupowa w klinice nerwic - to mimo wielu terapii coraz gorzej jest, takie mam wrażenie, wciąż mam wiele bardzo sztywnych schematów myślenia i zachowania się, staram się jak mogę, ale to i tak wraca... na początku udało mi się trochę pozbyć natręctw, ale niestety nieświadomy byłem to one były cały czas, wydawało mi się, że je pokonałem... Wiem, że przede mną dużo pracy, ale naprawdę tracę siły, choćbym nawet poczuł się lepiej i wszczepiał sobie potem to pozytywne, logiczne myślenie potem pewnego dnia wstaję i wszystko jest powalone dosłownie... Jestem też brany za osobę histeryczną, dramatyczną, ekscentryczną, egocentryczną, chłodną (mimo prawdopodobnie olbrzymiej wrażliwości) hmm... Przepraszam za chaos jak coś

Witam! Czy ktoś z was ma zdiagnozowane coś takiego? Chodzi o to, że mam objawy PTSD, derealizację-depersonalizację, nerwicę i prawdopodobnie zaburzenia osobowości (w trakcie diagnozy). Od zawsze byłem dla wszystkich dobrym człowiekiem, byłem bardzo łagodny, NIGDY nie okazywałem agresji, wszystko w sobie tłumiłem, bo bałem się to uzewnętrznić. Niestety ostatnio podczas psychoterapii zaczęła ze mnie ta agresja bardzo mocno wychodzić, ale nie wiadomo czy to nie są napady lęku panicznego... Bo strasznie krzyczę (najgłośniej jak potrafię), trzaskam drzwiami, rzucam talerzami, mam ochotę nawet zabić swojego kota, bo człowieka mi żal... Psycholog mi tłumaczyła, że tłumiona agresja w końcu musi wyjść i nawet zaleciła mi boks albo siłownię. Chodziłem na siłownię i faktycznie byłem spokojniejszy, a teraz w domu mi się nie chce ćwiczyć... nawet mi psycholog powiedziała, żebym kupił sobie 20 talerzy po złotówce i rozwalał je... W ogóle psycholog mi powiedziała, że w przypadku osób uległych mechanizmy obronne są dwa: fragmentacja lub całkowita bezradność. Tu macie co to jest: https://pl.wikipedia.org/wiki/Fragmentacja_ja

Potwierdzam, trzeba z wenlą uważać bo ona naprawdę mocno pobudza, z tym że jednych pobudza właśnie tak wewnętrznie lękowo, a drugich aktywizuje. Do tego u niektórych może mocno zaburzyć sen. Ale ogółem wenla uchodzi za bardzo dobry lek (niektórzy mówią, że najlepszy), choć ma trochę gorsze uboki od SSRI.

Szacuneczek

To może być działanie antycholinergiczne, co prawda paroksetyna ma je takie raczej umiarkowane, zaś mirtazapina znikome. Ja np. na Ketrelu prawie zawsze budziłem się z przekrwionym i wysuszonym nosem - lekarz mi mówił, że to na stówę jest działanie antycholinergiczne, ale być może i coś innego jak wspomniałaś alergia - przebadaj się. Mimo, że Ketrel to słabo działa antycholinergicznie, niektórzy są bardziej wrażliwi na te działanie niepożądane po prostu... Nierówna praca serca (arytmia, tachykardia) to akurat być może mirtazapina, bo kiedyś czytałem tu na forum o mirtazapinie i niektórzy mieli coś z tętnem podobno tak poważne, że musieli niektórzy odstawić mirtę...

A na tym Ludiomilu jak się czujesz? Nie masz może wahań nastroju, apetytu albo nadciśnienia jak ja? Bo ja mimo wszystko zamierzam zostać na Ludiomilu, już wolę nadciśnienie niż jakieś pojebane sny jak na SSRI albo wenli blee No fenelzyna to inhibitor MAO do tego nieselektywny i nieodwracalny, mało tego fenelzyna hamuje podobno enzym wątrobowy ALT przez co możesz mieć problemy z wątrobą, ale to lekarza spytaj, bo tak w netach piszą...