Czy pogodziłeś już się z tym, że umrzesz?

[Grouchy]

Nie boję się bo nie mam wiele do stracenia a życie wcale takie fajne nie jest.

[Dalila_]

12 godzin temu, Grouchy napisał(a):

Nie boję się bo nie mam wiele do stracenia a życie wcale takie fajne nie jest.

I tak już jest progres. Uznales ze to swoje nic niezmaczace życie poswiecilbys dla innych w przypadku mobilizacji. Dobra logika

[Prince of darkness]

Nie boję się śmierci.

Bo śmierć to tylko przejście — ciche zamknięcie drzwi, przez które i tak każdy kiedyś przejdzie.

Życie… to chwila. Krótsza, niż się wydaje. Można ją spędzić w blasku lub w cieniu, w chaosie lub w ciszy — i tak przeminie, jak oddech na zimnym powietrzu.

 

Nie lękam się końca, bo on jest pewny.

Jedyne, czego naprawdę się boję, to że nie zdążę ogarnąć samego siebie.

Że rozpadnę się zanim znajdę sens, że wewnętrzny bałagan przetrwa dłużej niż ja sam.

 

Bo w ostatecznym rachunku przyjdzie mi umierać samotnie —

a wtedy nie będzie już dokąd uciec przed sobą.

[Verinia]

19 godzin temu, Maat napisał(a):

O, mój brat ma takie powiedzenie.

 

Ja to skopiowalam od znajomego

 

24 minuty temu, Prince of darkness napisał(a):

Nie boję się śmierci.

Bo śmierć to tylko przejście — ciche zamknięcie drzwi, przez które i tak każdy kiedyś przejdzie.

Życie… to chwila. Krótsza, niż się wydaje. Można ją spędzić w blasku lub w cieniu, w chaosie lub w ciszy — i tak przeminie, jak oddech na zimnym powietrzu.

 

Nie lękam się końca, bo on jest pewny.

Jedyne, czego naprawdę się boję, to że nie zdążę ogarnąć samego siebie.

Że rozpadnę się zanim znajdę sens, że wewnętrzny bałagan przetrwa dłużej niż ja sam.

 

Bo w ostatecznym rachunku przyjdzie mi umierać samotnie —

a wtedy nie będzie już dokąd uciec przed sobą.

Pięknie napisane

 

[Dalila_]

45 minut temu, Prince of darkness napisał(a):

Nie boję się śmierci.

Bo śmierć to tylko przejście — ciche zamknięcie drzwi, przez które i tak każdy kiedyś przejdzie.

Życie… to chwila. Krótsza, niż się wydaje. Można ją spędzić w blasku lub w cieniu, w chaosie lub w ciszy — i tak przeminie, jak oddech na zimnym powietrzu.

 

Nie lękam się końca, bo on jest pewny.

Jedyne, czego naprawdę się boję, to że nie zdążę ogarnąć samego siebie.

Że rozpadnę się zanim znajdę sens, że wewnętrzny bałagan przetrwa dłużej niż ja sam.

 

Bo w ostatecznym rachunku przyjdzie mi umierać samotnie —

a wtedy nie będzie już dokąd uciec przed sobą.

Dobry wiersz

[Grouchy]

9 godzin temu, Dalila_ napisał(a):

I tak już jest progres. Uznales ze to swoje nic niezmaczace życie poswiecilbys dla innych w przypadku mobilizacji. Dobra logika

W przypadku mobilizacji raczej włączyłby mi się tryb bojowy i skupiłbym się na eliminacji jak największej ilości wrogich jednostek, dla własnej satysfakcji, nie dla innych