Witam :)

[nervouska]

Może na początek parę słów o mnie Mam 22 lata, jestem już studentką 5 roku farmacji Właściwie powinnam z tym stwierdzeniem poczekać aż skończę wakacyjne praktyki, ale to już formalność. Najważniejsze, że stresująca sesja za mną. Walczę z nerwicą lękową ładnych parę lat, sama. Jednak powoli zaczynam przygotowywać się psychicznie na wizytę u lekarza. Mam bliskich, którzy przejmują się tym, co się ze mną dzieje, ale mam wrażenie, że nie potrafią mi pomóc, bo tak naprawdę to nie wiedzą co przeżywam i skąd to się wzięło, gdzie jest przyczyna. Do lęków, które towarzyszą wszystkim sytuacjom mającym związek z innymi ludźmi, dołączają się objawy typu kołatania serca, drżenia albo spięcia całego ciała, zawroty głowy i cała masa innych rzeczy, które zapewne doskonale znacie. Właśnie to jest powodem, dla którego postanowiłam do Was dołączyć, żeby porozmawiać z kimś, kto ma podobny problem, żeby nie czuć się samotna. W codziennym życiu widuję same osoby, które zdają sie doskonale radzić ze swoim życiem, uśmiechnięte, zadowolone, beztroskie. Bardzo ciężko jest dotrzeć do osób z takim problemem jak ja, bo właściwie nie wychodzą z domu jeśli naprawdę nie muszą. Staram się zachować optymizm pomimo dodatkowych "powikłań". Taka izolacja od ludzi doprowadziła do całkowitej mojej rozsypki. Nie mając kontaktu ze światem zewnętrznym staję się coraz bardziej dzika i nerwowa, wręcz agresywna w stosunku do rodziny. Nie potrafię nad tym zapanować, naprawdę niewiele potrzeba żeby mnie wytrącić z równowagi. Stałość emocji to dla mnie abstrakcja. Bez wizyty u psychologa się nie obejdzie. Nie będę się dalej rozpisywać, w końcu to miał być post powitalny :) Więc witam i mam nadzieję na ciepłe przyjęcie :)

[betty_boo]

serdecznie zapraszamy:)