Zdublowany post

[Smutny Chłopak]

Cześć smutny bo smutny a chłopak bo mimo że wiekowo wkraczam we właściwą dorosłość (25 lat) to jednak wciąż jestem młody i zauważyłem że przegrałem tą młodość. 

Czasem dochodzi do sytuacji w której społeczeństwo kompletnie kogoś odrzuca, nie interesowanie się niczym, krzyczenie bez powodu, głośne nic nie znaczące zachowania - ludzie tego bardzo nie lubią, w dzieciństwie nieraz siłą byłem wyrzucany z grup - ktoś gdzieś pobił, prześladowania (pewnie nie świadome) bo jak nazwać sytuację w której po szkole ktoś Cię śledzi, czeka w ukryciu aż będziesz wracał do domu... tylko temu że trafiłeś na listę jednostek nad którymi można się znęcać, które się odcina, pozostawia samym sobie. Ale z perspektywy dorosłego człowieka masz świadomość - coś poszło nie tak to niemożliwe że wszyscy się zmówili. Dostrzegasz problem w sobie - co dalej? To moja wina? Ciężką pracą z tego wyjdę? Bo pojawia się myśl że jednak mogę być na coś chory, ciężko mi.