Osobowość unikająca a pójście do pracy

[Kotowska]

Witajcie, jestem tu nowa. Zauważyłam, że na forum przebywają głównie ludzie bardzo młodzi.

Ja mam ok. czterdziestki.

Mam fobię społeczną, podejrzewam także u siebie osobowość unikającą.

 

Czeka mnie teraz pójście do pracy, po latach unikania... Nie wiem, jak ogarnę sprawy krytykowania mnie, oceniania i tych wszystkich innych paranoicznych lęków, które w sobie noszę. Tego, że zwyczajnie (przez uciekanie) nie mam doświadczenia, kompetencji, że wszystko będzie dla mnie rozpaczliwie nowe, a ja w nowych sytuacjach nie umiem się odnaleźć itp., itd.

 

Są tu ludzie z podobnymi przejściami? Chętnie pogadam.

Jestem od kilku lat w terapii, pracuję nad sobą i mimo dużych postępów, które sama widzę (a startowałam z pozycji emocjonalnej ameby), wiem, że wciąż nie jest dobrze. Wciąż z wieloma, zbyt wieloma rzeczami sobie nie radzę. Z drugiej strony uciekanie to nie jest dobra strategia - właściwie to jest najbardziej beznadziejna i szkodliwa strategia, jaką w ogóle można stosować. Niestety ja stosowałam ją praktycznie przez całe życie.

[Gość]

Myślę, że czasem trzeba coś robić pomimo emocji i mieć pragmatyczne podejście. Ale dobre wsparcie zawsze się przyda.

[Gość]

Myślę, że czasem trzeba coś robić pomimo emocji i mieć pragmatyczne podejście. Ale dobre wsparcie zawsze się przyda.

[Kotowska]

Lucyfer, tak, staram się też tak do tego podejść. Uczę się ogarniać emocje, choć wciąż średnio mi to wychodzi. Dzięki za komentarz.