Pomacham rankiem na do widzenia

[Gość]

może to będzie ostatnia rzecz tego wieczoru

napisać wiersz i zdążyć przed świtem

napisać wiersz i pisać go by odroczyć chęć,

co pali ściskając gardło w bolesnej potrzebie,

od której uciec nie umiem

 

ona przyszła nieproszona, przyszła nagle

wystraszonym oczom odpowiadając

butnym spojrzeniem

 

i uderzyła ścinając mnie z nóg,

spluwając mi w twarz. Bez ostrzeżenia

zabrała wszystko, co drogie, powolnym

gestem niewymuszonej łaskawości pokazała,

jak przestać jest umieć żyć. Niemoc.

 

Jest ze mną od tak dawna, że dziwię się,

że dziś czas zaczął tak dziwnie ponaglać i

pora kończyć, by zdążyć przed świtem

 

Już świta.

[Gość]

za mało w tym dramatu, by mogło zdawać się prawdziwe.

[Gość]

botbot, nie miało być "jak jest przestać umieć żyć"?

[Gość]

za mało w tym dramatu, by mogło zdawać się prawdziwe.

Za mało w tym prawdy, by mogło się zdawać dramatyczne.

[Gość]

za mało w tym dramatu, by mogło zdawać się prawdziwe.

Za mało w tym prawdy, by mogło się zdawać dramatyczne.

 

A skąd wiesz co tu jest nieprawdą?

[Gość]

jeśli ktoś ma myśli samobójcze i pisze słaby wiersz to i tak nie powód żeby kwestionować na ile jego chęć jest dramatyczna albo prawdziwa

 

nie miało być "jak jest przestać umieć żyć"?

 

składnia,składnia...

[Gość]

A skąd wiesz co tu jest nieprawdą?

Nie takiej prawdy, prawdy w wyrażaniu siebie słowem. Jak jest na siłę to widać od razu, weny się nie da wymusić. A może to kwestia talentu, stawiam jednak na wenę.

[Gość]

A skąd wiesz co tu jest nieprawdą?

Nie takiej prawdy, prawdy w wyrażaniu siebie słowem. Jak jest na siłę to widać od razu, weny się nie da wymusić. A może to kwestia talentu, stawiam jednak na wenę.

Postaw lepiej na rozum.

[tahela]

jesli masz wene a nie masz talentu to se gówno napiszesz a nie arcydzieło w sensie dosłownym, najgorsi sa ci,którzy pisza co maja właśnie wene a nie mają talentu, piszą jak nakreceni takie potworki ,ze czytac sie nie da

[Gość]

botbot, nie rozumiem przedmówców, podoba mi się Twoj tekst. Odbieram go jako pożegnanie osoby pogodzonej ze śmiercią, bez zbędnego dramatyzowania.