cześć

[Gość]

Witam, jestem Krystian. Znalazłem się tu gdyż, męczy mnie depresja. Czasem jest lepiej a często beznadziejnie. Nie widzę żadnego sensu życia. No ale żyje. Spróchniała nadzieja szep­ce jeszcze gdzieś we mnie stłumionym głosem, że dam radę. Ow­szem, ludzkie ciało może wyt­rzy­mać przeog­romną ja­kość za­dawa­nego bólu, ale czy jest w sta­nie wyt­rwać psychicznie? Led­wo, to znoszę wszys­tko, co dręczy mnie niesa­mowi­cie i wyjątko­wo ok­rutnie.

[Gość]

Messiah,

Spróchniała nadzieja szep­ce jeszcze gdzieś we mnie stłumionym głosem, że dam radę.

Gorzej jakby zamilkła całkowicie. Także nie jest jeszcze źle, bo ją jeszcze masz. Tak jak ja.

 

Witaj!