Witajcie stare lęki.

[nicole]

Witam wszystkich serdecznie. Nie podam swojego prawdziwego imienia, więc niech będzie Nicole. Mam 19 lat, od 5 lat z objawami, a od 3 z wyrokiem - nerwica lękowa. Zarejestrowałam się na forum, mimo, że w moim życiu obecnie trochę się poukładało. Ale Ona jest ze mną o każdej porze dnia i nocy. Nerwica traktuje mnie jak lalkę, którą jakiś czas można się bezpiecznie pobawić, ale zwykle po czasie taka zwyczajna zabawa zaczyna nudzić, więc szuka się bardziej wyszukanych form rozrywki. I tak jest rok za rokiem, coś ustępuje, by potem uderzyć ze zdwojoną siłą. Zawsze traktowałam Ją bardzo osobowo, mając wrażenie,że ona gdzieś tam się kryje pod jakąś postacią i bawi się mną. U mnie głównie panika skupia się w okolicy serca. To głównie na jego punkcie mam odjazd. Boli, kłuje, narasta, staje, raz szybko, raz wolniej. Boję się śmierci. Panicznie. Boję się wielu rzeczy. Boję się ludzi. Boję się tłumu. Choroby. Szaleństwa. Odrealnienia. Siebie. Nie wiem co mam napisać kochani. Sami najlepiej wiecie, że tego szaleńczego strachu opisać się nie da. Choć tak bardzo się chce przekazać innym, co czujemy. Niestety. Poza tym jestem zwyczajną osobą, lubię analizować i wspominać, słuchać dobrej muzyki i cieszyć się z dobrego samopoczucia, jeśli jest. Pozdrawiam.

[tahela]

Powietrzny Kowal,

dobrze,ze kolezanka to jest a nie kolega , bo te całe by brzmiały podejrzanie a kolega Werty by cie jeszcze zlinczował

[tahela]

Powietrzny Kowal,

ja tez mam to z sercem od liceum, kuje, boli w okolicach mostka, czasem lewej ręki, kilka razy jak miałam akcje ze już ręka a tutaj kuło po lewej stronie to zaliczałam zawał, ale w sumie wiedziałam ,ze to nie to , mnie kuje w tej chwili tez często a miałam spokój parę lat z tym, prawie zapomniałam a teraz od około 1,5 roku znowu często mam te objawy, wczoraj mi waliło serce mocno jak mnie rozdygotało trochę, ja nawet nikomu o tym nie mówię jak się dzieje bo wiem ,ze to nerwy w liceum parę razy zawędrowałam do lekarza ze strachu

coś nie coś ech głupie skojarzenia z wątkiem o homofobii

[tahela]

Powietrzny Kowal,

mnie potrafi dopaśc nagle w domu , albo jak ide po ulicy i wale nie jestem zmęczona , jak jem róznie i nagle bach i ups, boje sie tylko jednego,ze jak naprawde dostanę zawał to nie rozróżnię i umre z głupoty bo będe myślec ,ze to nerwy i ta mysl mnie dopada czasem, wole juz sama sobie walnąc w głowe bo wtedy umre jak bede chciała