The Zen Way

[Gość]

Niestety po angielsku, ale myślę, że warto posłuchać. W dziale Medycyna niekonwencjonalna, bo człowiek przedstawia kilka nietypowych idei, w tym i innych filmach (na przykład, że świat jest iluzją, że wszystko co przemija to iluzja - w duchu dalekowschodnich religii) które można przyjąć, albo nie, ale reszta jest godna uwagi.

[videoyoutube=iS1aUWiP4U8&feature=feedu][/videoyoutube]

 

-- 04 maja 2011, 23:16 --

 

Aha, tytuł jest dla zmyły, bo mówi nie o seksie, a o psychologi, o tym w jaki sposób wraz z dorastaniem społeczeństwo i rodzina wymusza na dziecku żeby tłumiło swoje naturalne instynkty i jak to wpływa na dalsze życie i reakcje, może dla kogoś to będzie odkrywcze.

 

-- 05 maja 2011, 09:40 --

 

Troche o medytacji - Allan Watts:

Medytacja zabawą?

 

To, co nazywamy medytacją lub kontemplacją - to lepsze słowo - tak naprawdę powinno być zabawą. Mam pewną trudność z przekazaniem tej idei, ponieważ większość ludzi podchodzi do tego z religijną powagą - a musicie rozumieć, że nie jestem poważną osobą. Mogę być szczery, ale nigdy poważny, gdyż nie uważam, by wszechświat był poważny.

 

Więc problem pojawia się głównie dlatego, że różne istoty biorą siebie na serio zamiast w duchu zabawy. Koniec końców musisz spoważnieć, jeśli myślisz, że coś jest desperacko ważne, ale będziesz tak uważał tylko wtedy, gdy będziesz obawiał się to stracić. W pewien sposób jednakże, jeśli boisz się coś stracić, to nie jest to warte posiadania. Są ludzie, którzy żyją w strachu, ponieważ boją się śmierci. Prawdopodobnie nauczą swe dzieci tego samego, a te z kolei nauczą swoje żyć w ten sposób. I tak dzieje się w kółko i w kółko.

 

Pozwól mi spytać, czy będąc Bogiem, byłbyś poważny? Czy chciałbyś wtedy, by ludzie traktowali cię, jakbyś był kimś poważnym? Czy chciałbyś, by się do ciebie modlono? Pomyśl o tych wszystkich okropnych rzeczach, które ludzie mówią w swych modlitwach. Czy chciałbyś ciągle tego wysłuchiwać? Czy zachęcałbyś ich do tego? Nie, nie gdybyś był Bogiem.

 

W ten sam sposób medytacja nie należy do rzeczy, do których ludzie mieliby podchodzić na poważnie. Nie ma ona żadnego celu i nie jest podobna do tenisa czy gry na pianinie, które ćwiczy się, by osiągnąć jakiś stopień perfekcji. Ćwiczysz muzykę, by stać się w niej lepszym, a może nawet z zamiarem, by pewnego dnia wyjść na scenę. Lecz medytacji nie uprawia się w ten sposób, gdyż w tym przypadku nie jest to już medytacja.

 

Praktyka medytacji

 

Jedynym sposobem mówienia o praktyce w kontekście medytacji jest użycie słowa "praktyka" w tym samym znaczeniu, kiedy ktoś mówi, że praktykuje medycynę. To jego sposób życia, jego powołanie i robi to niemal każdego dnia. Być może czyni to w ten sam sposób dzień za dniem - i to jest w porządku również w przypadku medytacji, ponieważ w medytacji nie ma właściwej drogi i nie ma pojęcia czasu.

 

W praktykowaniu i uczeniu się różnych rzeczy czas jest zwykle istotny. Próbujemy robić coś jak najszybciej, nawet odkrywamy szybsze sposoby uczenia się tych rzeczy. W medytacji taka szybsza nauka nie ma najmniejszego znaczenia, ponieważ nasza uwaga jest zawsze skierowana na teraźniejszość. I choć z czasem może pojawić się wzrost, to jest to ten sam wzrost co w przypadku rosnącej rośliny.

 

Istotny proces

 

To jest początek medytacji. Nie wiesz, co miałbyś robić, więc co robisz? Cóż, jeśli nie wiesz co, to obserwujesz. Po prostu obserwujesz, co się dzieje.

 

Kiedy ktoś gra muzykę, to słuchasz. Idziesz za dźwiękami i w końcu rozumiesz muzykę. Sedno nie może zostać wyjaśnione słownie, gdyż muzyka to nie słowa, lecz po jakimś czasie słuchania rozumiesz jej sedno, którym jest muzyka sama w sobie.

 

W dokładnie ten sam sposób możesz słuchać wszystkich doświadczeń, ponieważ jakiekolwiek one są, stanowią wibracje docierające do ciebie. W rzeczy samej ty jesteś tymi wibracjami i jeśli naprawdę czujesz, co się dzieje, to twoja świadomość siebie i wszystkiego innego jest zupełnie taka sama. Mamy dźwięk, wibrację i wszelkie jej rodzaje o różnych pasmach spektrum. Mamy wibracje wzroku, emocji, dotyku - wszystkie te rzeczy przychodzą razem i są faliste, wszystkie zmysły są faliste, a ty jesteś formą w falowaniu, a forma ta jest obrazem tego, co teraz czujesz. Tak to wszystko się ma - czy na to zwracasz uwagę, czy nie.

 

Teraz, zamiast pytać, co powinieneś zrobić, tylko doświadczasz tego, bowiem któż może wiedzieć, co należałoby z tym zrobić? By wiedzieć, co z tym zrobić musiałbyś wiedzieć wszystko, a że tak nie jest, to możesz zacząć jedynie od obserwowania.

 

Obserwuj, co się dzieje, nie tylko na zewnątrz, lecz także w środku. Postrzegaj swe własne myśli, reakcje, emocje odnośnie rzeczy zewnętrznych, jakby one same były czymś zewnętrznym. Ty tylko obserwujesz. Idź za nimi i po prostu patrz, jak one postępują po sobie.

 

Możesz powiedzieć, że to trudne i że nudzi cię to obserwowanie. Lecz jeśli siedzisz dość spokojnie, to obserwujesz po prostu to, co się dzieje: wszystkie zewnętrzne dźwięki, wszystkie kształty i światła przed twymi oczami, wszystkie wrażenia na swej skórze, pod skórą, burczenie w brzuchu, myśli w twojej głowie - ta paplanina, paplanina, paplanina. "Powinienem pisać list do takiego a takiego... powinienem był zrobić to i tamto..." - wszystko to się dzieje, ale ty to tylko obserwuj.

 

Mówisz do siebie "To jest nudne", ale obserwuj i to. Co to za zabawne uczucie, które sprawia, że mówisz, że się nudzisz? Gdzie ono jest? Gdzie je czujesz? "Powinienem robić coś innego zamiast tego." Co to za uczucie? W której części twego ciała ono się znajduje? W twej głowie, brzuchu czy w twych stopach? Gdzie ono jest? Uczucie nudy może być bardzo interesujące, jeśli w nie wejrzysz.

 

Po prostu obserwuj wszystko dziejące się bez jakichkolwiek prób wpływania na to, bez osądzania, bez nazywania tego dobrym lub złym. Tylko obserwuj. I to jest istotny proces medytacji.

Powrót do strony głównej

 

http://alanwatts.republika.pl/medytacja.html

Edytowane 5 Maja 2011 przez Gość