Objawy BPD, stwierdziliście - jestem wyleczony?

[Gość]

Czy któreś z Was z objawami BPD kiedyś stwierdził - jestem wyleczony? Nie mam lęków - mniej lub bardziej uzasadnionych, etc

[_asia_]

u mnie niestety jest gorzej niż kiedyś

[Korba]

u mnie niestety też

[Gość]

Czyli, witamy na forum ludzi samopogrążających się, po co walczyć?

[Gość]

Czyli, witamy na forum ludzi samopogrążających się, po co walczyć?

To już Twoja interpretacja Pragnę Cię jednak poinformować, że większość osób z bpd stąd WALCZY. Czasami przegrywa małe bitwy, ale walczą.

[_asia_]

Czyli, witamy na forum ludzi samopogrążających się, po co walczyć?

 

no wybacz, ale ja walczę z całych sił, niektórzy z tego forum mogą to potwierdzić.

[IntoxicatedRabbit]

Jakiś czas temu zauważyłam, że od kilkunastu miesięcy nie występują u mnie żadne objawy BPD, podczas gdy wcześniej były one ekstremalne. Co dziwniejsze, BPD najprawdopodobniej zniknęło (oby bezpowrotnie) samowolnie, gdyż nie uczęszczałam nigdy na żadną terapię. Jednakże odkąd zostałam pozbawiona BPD, moja osobowość w znaczącym stopniu uległa zmianie - między innymi niebezpiecznie wyostrzył się perfekcjonizm (do tego stopnia, że niemalże doszczętnie zniszczył mój organizm - przez krótki czas ważyłam 2x kg przy wzroście 171 cm, czego skutki odczuwam do dziś, mimo że waga jest jak najbardziej w normie) oraz pojawiła się socjopatia.

[Gość]

IntoxicatedRabbit, a jakie wcześniej miałaś "objawy" BPD?

[Korba]

IntoxicatedRabbit, sama sobie zdiagnozowałaś to bpd?

[IntoxicatedRabbit]

IntoxicatedRabbit, sama sobie zdiagnozowałaś to bpd?

 

Niestety nie, zresztą samemu sobie jest raczej ciężko postawić jakąkolwiek diagnozę. Dawno temu miałam zdiagnozowane BPD i faktycznie było to BPD w całej jego okazałości; nie mam pojęcia, czy zaburzenia tego typu mogą zanikać pod wpływem czasu lub na skutek jakichś wydarzeń, aczkolwiek najwidoczniej jest to możliwe (gdyby nie było, teoretycznie nie mogłabym chorować na BPD, a chyba nie istnieje żadne zaburzenie łudząco do niego podobne, którego lekarz nie wziąłby pod uwagę przy stawianiu diagnozy?).

 

IntoxicatedRabbit, a jakie wcześniej miałaś "objawy" BPD?

 

Objawy raczej bez cudzysłowów; stanowiły one całą moją osobowość - można było mnie zdefiniować za pomocą kryteriów diagnostycznych BPD (no, może pomijając przygodny seks, narkotyki, alkohol i tym podobne), nie posiadałam żadnej cechy charakteru, która nie wchodziła w 'pakiet' borderline. Nie wypiszę tutaj moich objawów, ponieważ mogłabym je niemalże żywcem skopiować z jakiegoś opisu zaburzenia, w końcu był to prawie książkowy przypadek, BPD pełną gębą i nic więcej, a poza tym najprawdopodobniej wszystkie jesteście świetnie z nimi zaznajomione.

 

Co byście zrobiły, gdyby wasze BPD nagle zniknęło? Ja na szczęście byłam bez resztą pochłonięta nauką, w związku z czym nie od razu zauważyłam, że moja 'osobowość' się gdzieś ulotniła. Dopiero jakiś miesiąc, może dwa miesiące temu zorientowałam się, że BPD odeszło (jeżeli to rzeczywiście było borderline) i zabrało ze sobą praktycznie wszystko - nie było jedynie częścią mnie, lecz całą mną. Teraz wydaję się sobie czymś mniej więcej na kształt maszyny pozbawionej osobowości i emocji, aczkolwiek jakoś bardzo źle nie jest (a już na pewno nie gorzej niż za czasów BPD), nawet łatwo się funkcjonuje. Mimo wszystko nie chciałabym znowu być tą dziewczyną, którą byłam kilka lat temu.

[Gość]

wiesz... tutaj ludzie latami się leczą, biorą leki, chodzą na terapię, zostają hospitalizowani... i NIGDY nie słyszałam, żeby to SAMO znikło.

Z tego, co się orientuję, to osobowość zaburzona kształtuje się jakoś w wieku dojrzewania... a potem już tylko taka zostaje, można jedynie "załagodzić" jej skutki uboczne, wyciszyć, ale nie słyszałam, żeby wyleczyć i to tak, od pstryknięcia palcami...

Jeśli przechodziłaś proces podobny do BPD to być może był to po prostu okres buntu w Twoim wydaniu, który potem ucichł. Mówisz, że brakuje Ci tutaj jednego objawu... ale że Twój przypadek jest niemal książkowy... jakby był książkowy, to byś miała wszystkie objawy, poza tym jest to na tyle indywidualne zaburzenie, że każde je trochę inaczej przechodzi i odczuwa, rzadko zdarzają się "przypadki książkowe".