Dlaczego koniec nie miałby być szczęśliwy

[WIKTORZYNA]

ja już nic nie rozumiem? mówi mi że mnie kocha teraz wierze że mówi szczerze ale nie chce zemną być tzn w takim związku jak wszyscy żyją. uszczęśliwiając ciebie czuje się szczęśliwa on tego nie uznaje ja tak chciałabym mu dać tyle szczęścia na ile mnie stać ( nie chodzi o finanse) on jest człowiekiem który szuka zrozumienia jego teorii przekonuje mnie daje do przeczytania książki.lecz sam nie chce zrozumieć mnie.To się kłóci samo w sobie. jeżeli chce zmienić nasz związek zaczyna od siebie to rozumiem i popieram,lecz jeżeli chce następstw tych zmian ,musi mnie zrozumieć i dać mi szanse.Ja wiem, ze nie jest we mnie wszystko w porządku mam swoje leki reakcje fasadowe jestem dda to także niesie swoje konsekwencje ja sama tego wszystkiego nie rozumiem,więc nie mogę tego wymagać od niego. za bardzo mnie krytykuje , jego słowa są czasami niczym nóż, za uwarzyłam że gdy widzi jak mnie to rani czuje satysfakcje , nie wiem dlaczego.

jest mi strasznie przykro czuje że nie daje rady, która to już noc pełna łez ,samokrytyki chęci odejścia? wiem że nie mogę wymagać od niego zbyt wiele że jest obca osobą dla mnie że muszę szukać szczęścia w sobie ale go nie znajduje . na zewnątrz ładnie udaje że wszystko jest ok ale mam już cały plan wiem że to zrobię .W głębi serca chce żyć ale życie nie chce mnie myślałam że on będzie taką zwrotnią w moim życiu ale życie tylko znowu się pośmiało zemnie. nie mam do nikogo pretęsji żalu to ja jestem tak nieudolna życiowo to ja nie potrafię kochać ale jak mogę czuć tą miłość wtórną jak tak prosta miłość jaką jest miłość pierwotna matki do córki jest dla mnie tak nierealna . nie mam sił już....