Róża

Przestań zawsze dzielić włos na czworo Cokolwiek postanowisz i tak wiesz,jaki bedzie finał.Zakładasz to z góry,bo wg ciebie życie pisze scenariusz,który najczęściej nie kończy sie happy endem.Twoja głowa ciagle jest zajeta grożącymi ci niebezpieczeństwami. Rada:gdy pojawi się kłopot w twoim życiu,np.szef cie skrytykuje lub przyjaciółka się na ciebie obrazi-masz prawo poczuć się z tym źle i niespokojnie.To naturalna reakcja,ale nie powód by tracić grunt pod nogami.Nie przeceniaj ani nie wyolbrzymiaj własnej odpowiedzialności za problemy.Zastanów się jaką rolę odegrałaś w tym zdarzeniu,co ty zrobiłas niewłaściwego,a co nie zależało od ciebie i na jakie okoliczności nie miałaś wpływu.Nadaj właściwą wagę faktom i pomyśl,czego całe zdarzenie cię nauczyło.W ten sposób wytrenujesz pozytywne wewnetrzne nastawienie i nauczysz się traktować życie jak łańcuch składających się szans,a nie katastrof. Nie bądź taka przesadnie skromna Każde zadanie realizujesz na 150 procent,ponieważ masz wobec siebie niewyobrażalnie wysokie oczekiwania.Albo też porównujesz się do osób,które są zupełnie inne niż ty.a więc nie moga być dla ciebie punktem odniesienia.Sukcesy,które osiągnęłaś są co prawda dowodem na twoją siłę,jednak przyjmujesz to jak coś oczywistego.Gdy opowiadasz o swoim życiu,często mówisz o tym co ci się nie udało i że w ogóle mało rzeczy ci wychodzi.W pracy zdarza ci się często mysleć:kiedyś się w końcu zorientują,że nic nie potrafię.Ty nigdy nie zasługujesz na pochwały i uznanie. Rada: Poćwicz samoobserwację.Co myslisz o sobie w ciągu dnia.Czy juz od rana przelatuje ci przez głowę-O rany,jak ja wygladam!Powstrzymaj mysli,które sprawiają,że czujesz się mała i słaba.Popatrz w lustro i staraj się znaleźć plusy,na pewno ich nie brakuje,tylko ty ich jeszcze nie umiesz zauważyć.Pomyśl o tym jak reagujesz na komplementy.Od dziś słysząc je z uśmiechem odpowiadaj:Dziękuję.Tylko tyle.Przyjmuj komplementy,ale ich nie komentuj(np.no co ty wcale dziś nie wyglądam ładnie,całą noc nie spałam.Lub-to tani sweter,kupiony na wyprzedaży.)Od razu poczujesz sie lepiej.Jak najczęściej chwal siebie,przed samą soba,dzięki temu bedziesz spokojniej reagować na pochwały innych. Nie naśladuj innych-rób to na co masz ochotę Masz wrażenie,że inni żyją ciekawiej,bo ty nie masz na nic czasu,ciagle jesteś sparaliżowana strachem,że przegapisz coś ważnego w natłoku spraw codziennych..W konsekwencji twój średni puls to 180.Niezły stres.Szczególnie gdy sama sobie nie dajesz możliwości by się zastanowić-czy ja rzeczywiście tego chcę?Nie dajesz sobie czasu,aby obrać własny kurs. Rada:Daj sobie czas na podjęcie właściwych decyzji.Uwolnij swoje uczucia,których nie dopuszczasz do głosu w ciągłej galopadzie i ślepym podążaniu za innymi.Wystarczy,że codziennie znajdziesz czas na chwilę zastanowienia.Popatrz na migoczący płomień świecy,idź na krótki spacer.Potem skoncentruj się na problemie lub sytuacji i wsłuchaj się w swoje uczucia,które się wtedy pojawią.Po takiej chwili sam ze soba-od razu bedziesz wiedzieć,co rzeczywiście chcesz i co by ci odpowiadało w danej chwili. W skrócie: 1.Przestań myśleć o sobie jako o kimś,kto ciągle przegrywa. 2.Zrób listę swoich zalet albo poproś przyjaciół,by powiedzieli za co cię lubią.Zapisz na kartce i czytaj za każdym razem,gdy przyjdzie chwila zwatpienia. 3.Gdy coś złego o sobie pomyślisz,natychmiast sformułuj dobre zdanie na swój temat.Wypowiedz je na głos,aby tamto "skasować". 4.Nie próbuj nikogo w niczym naśladować,nawet jeśli wydaje ci sie doskonały i odnosi same sukcesy w życiu.Ty jesteś niepowtarzalna! 5.Słuchaj intuicji.Twoje zdanie na jakiś temat jest ważniejsze od setek "dobrych rad".Poczuj się równa innym.Nie jesteś ani lepsza ani gorsza,niezależnie od wykształcenia czy wyglądu! 6.Każdą trudność- w myślach podziel na mniejsze i ułóż plan,jak z tego wyjść. 7.Oceń realnie swoje możliwości,a potem podnieś poprzeczkę o 10 procent. 8.Jak najczęściej uśmiechaj się,a inni to odwzajemnią! ("Emocje i psychologia") Może ktoś skorzysta z tych rad.[/b]

Witaj Iwka

Ja po prostu przeczekuję,a kiedy wychodzę z doła-świat wyglada zupełnie inaczej.Niestety oprócz rady,że szukam na siłę powodu do uśmiechu i cierpliwie czekam,aż dołek minie-nie znam innej rady Hyte-jak zwykle ma rację.

Lidia sory-ja też mam nerwicę lękową,ale chciałam odpowiedzieć na pytanie.Dlatego mówię-nie wolno rezygnować z leczenia.Spójrz jak jesteśmy wiecznie spięci-do czego to może prowadzić jeśli stan utrzymuje się latami?Wniosek nasuwa sie sam.Nie napisałam tego żeby was zdołować czy w kimś pogłębić lęki.Nie wpadajmy w histerię.

Witaj Ewab

No i dobrze-masz rację

Fraglin zajrzyj na stronę:http://www.nowamowa.com,tam uzyskasz pomoc.

Nie pozostaje na szczęście.Ale dopóki trwa-jest ciężkie do zniesienia,wiem.Mnie już to przeszło,chociaż jeszcze niedawno czułam podobnie.Powiem więcej-jak ten stan minie,zaczyna się czuć może nawet w dwójnasób

Faunik-czekam aż napiszesz.Będzie dobrze,tylko zbuntuj się przeciw tej chorobie.Nie daj sobą rządzić!

Witaj Małgosiu-trzymaj się cieplutko

Przykro mi bardzo,ale muszę was jeszcze bardziej zasmucić.Otóż nieleczona lub długotrwała nerwica prowadzi do chorób somatycznych: zaburzeń krążenia,choroby wieńcowej,niekiedy do zawałów.Również do wad wzroku,no i utraty odporności organizmu.Bardziej narażeni jesteśmy również na wszelkiego typu nowotwory.Dlatego trzeba się leczyć i starać się znaleźć codziennie chociaż jeden powód do uśmiechu,bo śmiech czyni cuda.Trzymajcie się towarzysze niedoli

"Detektyw Monk"-ten facet to ma jazdy.Moje natrectwa to pikuś przy nim. [ Dodano: Pon Sty 15, 2007 3:29 pm ] To taki serial,leci na TVN ok.21,00 chyba w niedzielę.

Witaj Rambo,to bardzo dobrze,że jesteś pod opieką specjalistów.Trzymaj się cieplutko.

Cześć Kecajku-promyczku słońca

O rety,jestem zaskoczona!Bibi-nie jesteś żadnym odmieńcem.Ja też nie jestem agresywna,tylko,że nie tłumię emocji.Po prostu agresji we mnie tyle,co kot napłakał.Ktoś musi mi mocno na odcisk nadepnąć żeby moją reakcją była agresja.Ale co więcej-znam na żywo kilka osób z nerwicą i też są spokojne,zero agresji.Ale teraz już rozumiem dlaczego ludzie tak odbierają nerwicowców-bardzo negatywnie.Zastanawiam się jednak czy agresja to kwestia nerwicy,czy raczej charakteru?

Agnesita-raczej trafiłaś na nienormalnych "specjalistów".Powinni zaproponować ci młodzieżową terapię grupową,a nie ośrodek zamknięty!! Chyba,że jesteś niebezpieczna dla otoczenia albo siebie samej,ale w to akurat wątpię.Przy nerwicy natręctw i depresji o lekkim nasileniu-na pewno nie spotkasz tam ludzi takich jak ty,możesz najwyżej zniszczyć sobie psychikę jeszcze bardziej.

Witaj mono-powinieneś powiedzieć przy następnej wizycie o swoich dolegliwościach.Może to być nerwica depresyjno-lękowa z natręctwami.Takie 3w1 niestety.Nie podam ci zadnych namiarów,bo nie miałam szczęścia trafic na dobrego specjalistę,a co do ojca,to myślę,że najlepiej podpowiedziałby ci psycholog jak masz postępować.Mnie osobiscie wydaje się,że unikanie do niczego nie doprowadzi.Ale wiem-łatwo powiedzieć.

Trzymaj się Hetman.Musi być lepiej,na pewno warto poczekać.

Witaj Wojtku,psycholog na pewno by ci pomógł.

Witaj :DPowiedz jak to jest mieć nadopiekuńczą mamę?

Witaj Wielokropko

Witanko

Witaj Arla

Forum jest w porządku