Ciekawy artykuł o lęku i terapii

[SZUKAMPOMOCY79]

Zachęcam wszystkich do przeczytania, znalazłam bardzo fajny artykuł, szczególnie dla tych którzy zaczynają terapię, lub mają taki zamiar.

 

Podczas, gdy strach jest naturalną (i pożądaną) reakcją na zagrożenia, fobie są przesadzonymi reakcjami na sytuacje, które w chłodnym świetle poranka nie wydają się już tak groźne. Co nie zmienia faktu, że bardzo trudno jest się ich pozbyć.

 

Trudność ta jest przede wszystkim związana ze sposobem, w jaki większość ludzi reaguje na strach—starając się go unikać. Bez względu na to, czy chodzi o ciasne pomieszczenia, czy publiczne przemówienia, im bardziej ich unikasz, tym bardziej się ich boisz.

 

„Myśli katastroficzne rodzą lęk, co prowadzi do unikania pewnych sytuacji, a to z kolei wzbudza jeszcze więcej katastroficznych myśli”, mówi dr Dennis Greenberger, psycholog i profesor psychologii klinicznej na Uniwersytecie Kalifornijskim w Irvine. „To błędne koło, które z czasem potęguje strach”.

 

Jednym ze sposobów zwalczania tego zjawiska jest terapia kognitywno-behawioralna (Cognitive Behavioral Therapy -CBT), forma psychoterapii dążąca do zmiany zachowań i myślenia w celu pokonania depresji, nienawiści do samego siebie i strachu. Zwolennicy CBT uważają, że złe uczucia biorą się ze złych myśli; zmierz się z nimi z otwartą przyłbicą, a niemal wszystkie lęki zostaną pokonane.

 

CBT istnieje od wielu dziesięcioleci, lecz dopiero niedawno zaczęto się nią szerzej interesować. W przeciwieństwie do tradycyjnej terapii freudowskiej, która zakłada, że lęki rodzą się ze skrywanych wspomnień z dzieciństwa, CBT koncentruje się na leczeniu strachu tu i teraz poprzez zmianę jego postrzegania.

 

Wielka zaleta CBT: żadnych tabletek. Leki antydepresyjne, w większości wynalezione przez Roche i sprzedawane głównie na receptę zawierają różne formy benzodiazepin, takich jak clonazepam, diazepam i lorazepam, a także nowsze formuły, jak BuSpar (Bristol-Myers Squibb) i Xanax.

Tabletki są o tyle nieskuteczne, że przynoszą tylko krótkotrwałą ulgę, nie likwidując źródła strachu, a co gorsza, prowadzą do uzależnienia. Kolejny problem, według Greenbergera, to fakt, że leki przeciwlękowe mogą ograniczać skuteczność terapii takich jak CBT poprzez zmianę „stanów lękowych”.

 

CBT potrafi bardzo szybko przynosić efekty. Dr Barbara Rothbaum, psycholog w Emory University School of Medicine, mówi, że większość fobii—nawet tych najbardziej ekstremalnych—można wyleczyć w kilka tygodni lub miesięcy. (W ramach swojego programu terapeutycznego, Rothbaum wykorzystuje między innymi komputerowe symulacje stresujących sytuacji.)

 

Więc zanim wydasz majątek na psychoanalityka, który pomoże ci przezwyciężyć lęk, przeprowadź próbny seans CBT.

 

Pierwszy krok: drążenie. Nie możesz zwalczyć lęku, zanim nie przekonasz się czego się boisz. Zacznij zadawać podstawowe pytania: Co najgorszego może się zdarzyć? Jakie znasz niezbite dowody, że nadciąga katastrofa? Jak cudowne będzie życie po pokonaniu strachu? Może to wydawać się łatwe, jednak kiedy paraliżuje cię strach, możesz mieć problem nawet z najprostszą logiką.

 

Następnie: uszereguj lęki według ich uciążliwości. Na przykład, jeśli masz klaustrofobię, krótka podróż przestronną i szybką windą może być lekko stresująca, natomiast 10 minut spędzone w ciasnym pokoju bez okien będzie strasznym przeżyciem. Sporządź listę 20 sytuacji i ułóż je od lekko nieprzyjemnych do kompletnie przerażających.

 

Teraz chwila grozy: wyobraź sobie, że znajdujesz się kolejno w każdej z tych sytuacji, od najłagodniejszych po te wyjątkowo okropne. Pomocne będą tu ćwiczenia oddechowe.

 

Wielu terapeutów zaleca pacjentom lektury i zachęca do prowadzenia dziennika, w którym zapisywane są postępy w terapii. Więcej porad można znaleźć na stronie Anxiety Disorders of America, pod adresem www.adaa.org.

 

Najlepiej jest zmagać się z pozycjami ze swojej listy od 10 do 30 minut dziennie. Wytrwali, mówi Greenberger, odczują poprawę już po miesiącu. Jeśli poprawa nie nastąpi, należy skonsultować się z lekarzem.

 

Pomijając kwestie naukowe, CBT ma jeden wielki plus: nie czyni życia jeszcze bardziej stresującym, niż już jest.