Wiersze ulubione

[cynthia]

Nie wiem, czy istnieje taki wątek, ale jeśli tak, to jestem ślepa bo nigdzie nie mogę go znaleźć.... niemniej, jeśli się powtarza, proszę połączyć.

 

Uwielbiam poezję, a ostatnio trafiłam na jeden wiersz, którego historii nie znam, a który i tak mną wstrząsnął, bo wiele można sobie wyobrazić...

 

O czym tu mówić - że zdarli z niej majtki
ławka była twarda a tablica czarna
o czym tu mówić - lekcja była długa
dzwonek nie krzyknął
nie skrzypnęła klamka
i co tu mówić - źli pójdą do piekła
dobrzy ze skrzydeł będą pióra rwali
woźny do jutra wymyje podłogę
po ud drobnej bieli
i pętli skakanki
i co tu jeszcze - że dzieci śpiewają:
"Anka-Skakanka z aniołami fruwa"
dzwonek nie krzyczał nie skrzypnęła klamka
klasa była pełna
lekcja była długa
Roma Jegor "Gry dziecięce"

 

Jeśli ktoś wie coś więcej na temat tego wiersza proszę o informację.

A Wy jakie wiersze ulubione macie?

[saraagnes]

Cześć. Moim zdaniem najprawdopodobniej chodzi o tę historię sprzed wielu lat.

 

https://wiadomosci.onet.pl/trojmiasto/to-byla-najladniejsza-dziewczyna-w-klasie/mw6fyyc

 

Ja bardzo dobrze pamiętam tę sytuację, a wiersz mocno mną poruszył. Mam nadzieję, że choć trochę pomogłam. Serdeczności. ;)

[cynthia]

@saraagnes hej, wczoraj już to wyszukałam, niemniej dzięki. Może komuś się przyda

[cynthia]

Sylvia Plath "Jestem pionowa"

 

Lecz wolałabym być pozioma.
Nie jestem drzewem zakorzenionym w ziemi,
Ssącym minerały i macierzyńską milość,
Żeby każdego marca rozbłysnąć liściem,
Nie jestem też tak piękna jak kląb ogrodowy,
By wzbudzać okrzyk zachwytu wspaniałą barwą,
Nieświadoma, że wkrótce utracę swe płatki.
W porównaniu ze mną drzewo jest nieśmiertelne
A główka kwiatu bardziej godna podziwu.
Ja zaś pożądam długowieczności drzewa i śmiałości kwiatu.

Dzisiejszej nocy, w bladym świetle gwiazd,
Drzewa i kwiaty rozsiewają świeże zapachy.
Przechadzam się pośród nich, lecz mnie nie widzą.
Wyobrażam sobie, że kiedy śpię,
Jestem do nich bardzo podobna-
Myśli mi się mącą-
To położenie jest dla mnie naturalne,
Gdyż wtedy rozmawiam swobodnie z niebem,
A stanę się użyteczna, gdy położę się już na zawsze:
Wówczas drzewa choć raz mnie dotkną, a kwiaty znajdą dla mnie czas.

[cynthia]

"Pech"

Charles Baudelaire

 

By Syzyfowy dźwigać głaz,
Trzeba nie lada dzielności.
Chociaż nam nie brak pilności,
Sztuka jest długa, krótki czas.

Grobowców słynnych mija rząd
Serce me, będen stłumiony,
W cichej cmentarnej ustroni
Żałobny marsz wybija wciąż.

Niejeden cenny klejnot śpi
W ziemi, gdzie go nie dojrzy nikt,
W mroku i zapomnieniu.

Niejeden nader wonny kwiat,
Zamiast swą wonią poić świat,
Więdnie w osamotnieniu.