Mój przypadek

[fierro]

Witam. Ciężko jest przezwyciężyć lęk przed pójściem do lekarza, dlatego zdecydowałem, że wpierw napiszę o swoich problemach na forum.

 

Odkąd pamiętam byłem dzieckiem nadpobudliwym, które było głośne i bardzo lubiło zwracać na siebie uwagę. Nigdy nie miałem problemów z nauką, ale strasznie lubiłem rozmawiać oraz popisywać się na lekcjach. Nie robiłem tego umyślnie, po prostu było to silniejsze ode mnie. Bardzo cierpiały na tym moje relacje z rówieśnikami, często też miałem różnego rodzaju kłopoty dyscyplinarne. Z czasem dochodziły problemy z koncentracją. Ciężko było mi skupić się na obowiązkach, które wymagały więcej wysiłku i czasu. Chorobliwie odkładam wszystko na później. Moim problemom towarzyszy stres - bez przerwy denerwuję się o najmniejsze szczegóły. Jestem w stanie wybuchnąć i krzyczeć nawet w banalnych dla postronnego obserwatora sytuacjach. Mam problemy ze snem. Myślałem, że wszystko ulegnie zmianie po pójściu na studia, gdy trafię do innego środowiska. Niestety, mimo 20 lat na karku, nie potrafiłem wyjść z roli "błazna". Bardzo zrażam tym do siebie wiele osób. Nie umiem tego kontrolować, często zdarza mi się popisywać i mówić coś głupiego. Przeszkadzam innym na zajęciach przez co jestem nielubiany. Poza tym często kłócę się z moimi najbliższymi, rodziną oraz dziewczyną. Czuję, że ambicje wobec mojej osoby są zbyt wygórowane. Z kolei moja samoocena jest strasznie niska (mimo mylnego obrazu odbieranego przez otoczenie).

 

W jaki sposób mogę rozpocząć walkę ze swoimi problemami? Jak sklasyfikować moje dolegliwości? Czy są osoby, które mają podobne problemy?