szukam wyjścia z błędnego koła

[Gość]

Hej. Dziś kolejny podły dzień. Wykazuję chroniczną postawę unikającą wobec ludzi, ryzykownych sytuacji i wyzwań. Zaniżone poczucie wartości sprawia, i to jest silniejsze, że czuję iż wszystko robię źle. Boję sie zatrudnić w firmie w której w ogóle będą ludzie. Mam też ataki złości. Nie, ja ją czuję cały czas. Drażnią mnie banały, wręcz wszystko. Jestem opryskliwa, niepoukładana, niespokojna. Gardzę, nie przebieram w atakach słownych. Frustracja. To czuję. Nic nie gra na czas i jak trzeba od wielu lat. Jestem nie atrakcyjna. Choć lubię siebie i żyję nadzieją. Kumulacja tego wszystkiego sprawia że wariuję, w głowie mam tę myśl. Wstydzę się później otoczenia. Tracę przy tym wiele energii. Nienawidzę żyć. To co czułam dziś jest nie do opisania. Czy to nerwica? Myślę, że znam przyczyny. Potrzeba-frustracja-agresja. Pomocy

[kreatka]

Jak przeczytałam o chronicznej postawie unikającej wobec ludzi byłam pewna, że piszesz o tym, że masz osobowość unikającą. Ja mam. I jak Cię czytałam miałam czułam się jakbyś opisywała moje codzienne odczucia. Choć ja nie bardzo lubię siebie, czuję się beznadziejna, do niczego. Mam dokładnie ten sam problem z podjęciem zatrudnienia - od dwóch lat "nic nie robię" i nie umiem się zmobilizować do żadnego działania, choć czuję się bardzo upokorzona zależnością od rodziny.. Dość często mam myśli samobójcze, ale wiem, że i tak nie będę miała odwagi, że to zrobić.

Też cały czas czuję złość, rozdrażnienie, frustrację, rozsadzającą mnie wewnętrzną agresję..