nie wiem co z sobą zrobic, Pomocy!

[mass600]

Witam mam ogromny problem z sobą. Zamykam sie w sobie juz dłuzszy czas.Jestem niesmiały ale to raczej ze względu na nie akceptowanie siebie i zazrości innym . Co mi dolega? Cały czas mam wrażenie że ludzie się ze mnie śmieją i obgadują, zawsze kiedy jest jakieś spotkanie czerwienie sie na całej twarzy aż mi pulsują policzki.Kiedy mam coś do zrobienia pierwsze co myślę to to że spieprzę coś l, kiedy rozmawiam z kimś to odrazu zastanawiam się czy jestem czerwony( to chyba erytrofobia) co chwila sprawdzam w lustrze jak mocno się zburaczyłem . Wiem ze na taki stan miał wpływ mój ojciec bo jak byłem młody mówił mi ze do niczego sie nie nadaje itp. demotywował mnie , zawsze jak dostałem 3 to zdenerwowany ze sie nie ucze jestem tępy a jak 5 to mówił ze coś nie tak z tym nauczycielem albo ze niezłe ściągałem.Matka też nie pamiętam czy kiedykolwiek mnie doceniła.Unikam kontaków bo wstydze sie siebie , i juz nie wiem co robić do tego doszło czerwienienie sie i wogule jestem tragiczny , najchetniej to bym zniknął z tego świata ,

nie rozmawiam z moimi problemami z rodzicami bo i tak mnie oleją i powiedzą żebym wziął się za robotę a nie myślał o głupotach.Nie pomagają mi w niczym. Poza z kimś rozmawiam i mam inne zdanie to nie przyznaje sie do niego. Nie piszcie mi ze jestem nieśmiały i brak mi pewności siebie bo ja to wiem.Nie byłem u psychologa i wątpię ze tam sie wybiorę .Poza tym nawet myślę o tym że koledzy sie zorientują ze to ja tu pisze i się zaczną śmiać ,mimo ze pozostaje anonimowy,A nie chce tak żyć chce to zmienić stać się otwarty i nie przejmować się co inni o mnie myślą.Być w końcu szczęśliwy !

[Gość]

A ktoś się z kolegów z Ciebie wyśmiewa czy takie masz po prostu wrażenie?

Rozumiem Cię bardzo dobrze, bo chyba wszyscy ludzie, którzy tu są, mają podobny powód do Ciebie.

Ja na Twoim miejscu poprosiłabym rodziców o szczerą rozmowę i powiedziała im o tym, jak się czujesz.

Nie powinni tego bagatelizować.