shira123

nie rozumiem takiego wyśmiewania... to jest dział na oferty.wiec można tu zamieścić reklamę czy nie? poza tym na nfz czeka sie 6 -12 mcy albo i dłużej no wiec wiecie))

Zapraszamy do nowo otwartego Ośrodka terapeutycznego Nadzieja w Jarosławcu nad morzem/ woj.zachodnio-pomorskie/ Zapewniamy kompleksową pomoc terapeutyczną, pełne wyżywienie i noclegi w wygodnych apartamentach. Plusem naszego ośrodka jest jego kameralność-możemy przyjąć do 8 osób. zapraszamy na naszą stronę www.terapiadepresji.com

Witam, przedwczoraj wróciłam z Czarnogóry gdzie 28 stopni, cieplutkie morze, pyszne jedzonko a Polska przywitała mnie deszczem i temp.13 stopni... wróciłam z przeziebieniem lekkim, zaraz ide ogladac film.

zastanawiam sie czy wogole wyjscie z borderline jest mozliwe, ludzie lecza sie po 8-15 lat, ja 6 lat i mam obecnie takie stany ze potrafie cale dnie lezec w lozku prawie nic nie jedzac, mam glebokie rany w sercu, lek przed porzuceniem, dzis wyjechala znajoma ktora w sumie od niedawna znalam, placz az do zapuchniecia oczu, mam wrazenie ze wszyscy mnie opuszczaja to tkwi bardzo gleboko. a od jednej profesor uslyszalam ze w bpd to terapia do konca zycia trwa. no zajebiscie....

haha, u mnie to samo, robie rozne rzeczy a w tle leci przygotowanie pedagogiczne online. ale facet akurat przynudza, jak ktoś opowiada ciekawie to słucham uważnie)

podpisuję się pod tym!!! kiedy robię to co lubię, jestem spełniona. a do autorki... ja zaczelam prace nad sobą w wieku 35 lat, teraz mam 41 z moich doświadczen-trochę da się zmienic napewno. ale nie staniesz sie nagle duszą towarzystwa. ja nadal mam mało znajomych ale akceptuję to i ciesze sie z fajnych rodziców i przyjaciółki. idż na terapie ale nastaw się na ładnych kilka lat pracy...ale chyba warto nawet dla relacji z partnerem?

kochani, teżmiałam ostatnio ciężki czas...praca jako psycholog szkolny, której nie lubiłam wpędziła mnie w ciężką bezsenność. na szczescie poszlam po rozum do głowy i odeszłam stamtąd po 6 mcach. mam dużo uczniów a za poł roku otwieram własna działalnosc) szczerze powiem ze nienawidzę pracować dla kogoś...a to co szefowa dziś wyprawiała to nie wiem smiac się czy płakać...jak małe rozkapryszone dziecko)) jestem z siebie dumna bo wykazałam się dziś dużą dojrzałością. jedyne czego troche zal to miłe relacje z koleżankami z pracy i z dziećmi.

fatalnie, stres mnie pokonuje. dzis omal nie zemdlalam na korepetycjach. podjelam decyzje ze rezygnuje z pracy ktora mnie psychicznie wykancza. odpoczne,zaczne uprawiac sport, zregeneruje uklad nerwowy. na razie ide na l4

u mnie to samo...tyle ze prochy juz nie dzialaja/ pól Nasenu/. podjelam decyzje ze rezygnuja z 1 pracy ktora wykancza mnie psychicznie. myslalam ze bedzie lepiej tyczasem jest coraz gorzej i prawie nie sypiam...

A ja uważam, że odesłanie pacjenta po 10 min. gdzie terapia trwa np 50 min. Jest bardzo nie fair...diagnoza,test Ok.nie ma w tym nic dziwnego A czas terapii musi być skrupulatnie przestrzegany.

masz rację, ale to jakie Twoje życie jest i będzie-zależy już tylko od ciebie. Wieloletnie rozpamiętywanie krzywd nic dobrego nie przynosi. Człowiek tylko gorzknieje. Rodzice niszczyli nas / mnie też/ ale mamy wpływ na własne życie! nie jestesmy przeciez skazani na wieczne nieszczeście. Kwestia odpowiedzialności za sibie-każdy z nas ma wybór- albo rozpamietywac krzywdy całe życie i stawiać się w roli ofiary albo-zaakceptowac to że było żle, zostaliśmy skrzywdzeni, ale możemy życ inaczej-w zgodzie ze sobą i życzliwości do świata. wiem, bo sama przeszłam taką drogę.

trudno mi powiedziec, czy taka terapia pomoże na tiki, na pewno warto spróbowac. ja bylam 2 x na oddziale dziennym i powiem tak- mega ciężkie doświadczenie, dużo emocji i pracy nad sobą ale też bardzo pomocne. dowiedziałam się dużo o sobie, jak widzą mnie inni ludzie, co chce zmienic. trafilam na fantastyczne terapeutki. poznałam tez wielu ciekawych ludzi-moja najlepsza przyjaciółka jest własnie z grupy)) jak to wyglada- u nas była terapia grupowa codziennie i raz w tyg. indywidualne, psychorysunek, cwiczenia z asertywnosci, relaksacje, troche sportu, psychoedukacja. ja bardzo polecam) choc z poczatku może byc b. ciezko-bylam tak zmeczona ze po terapii spalam z 2-3 godziny, takie zmeczenie psychofizyczne bo to ciezka praca na emocjach.

nie) studia były bardzo trudne ale też bardzo ciekawe i rozwijające) nadal się dokształcam, zrobiłam rok szkolenia z psychoterapii

Jasne że warto) w tym samym wieku poszłam na psychologię, teraz pracuje w zawodzie i jestem zadowolona.

U mnie jest dobrze i stabilnie.wyszlam z silnych stanów lękowych,urlop mi sluzy i wszystko mi się układa poza zdrowiem niestety fizycznym.

Leki pomagają ale niestety mają też wiele skutków ubocznych. Ja przytyłam, moja koleżanka też aż 15 kg na paroksetynie i pregabalinie ma wilczy apetyt a zawsze była chudziutka. Niestety jest też b.ciezko odstawić leki, u mnie skończyło się to 1 w życiu potwornym atakiem paniki.teraz biorę minimalne dawki 2 lęków. Niestety coś za coś.

Autorko niestety, tak jak pisały inne osoby, terapia raz na 2 tyg nie ma sensu, a co dopiero przy tak poważnych zaburzeniach. Jedyną opcją jest chyba zaoszczędzenie trochę pieniędzy i za jakiś czas poszukanie terapeuty online z Polski. Albo podszkolenie jezyka niemieckiego zeby móc skorzystać z terapii na NFZ w Niemczech-miałabyś za darmo. Rozumiem Twoją frustrację co do terapeutów milczących i kiwających głowami-niestety trzeba mieć dużo szczęscia żeby trafić na kompetentną osobę. Powodzenia!

oj tak, choć na 1 dzień sie ochłodziło)

witaj, psycholog też człowiek, zgadzam się. pozdrawia psycholog z borderline) życzę Ci żebys szybko uwolnił się od uciazliwych dolegliwości. pozdrawiam!

a najlepsze jest to, moi drodzy, że często zmiana trybu życia, aktywność fizyczna, zioła, żywienie i relaks może dać człowiekowi dużo wiecej niż leki...terapeuci też bywają różni. prawda jest taka, że człowiek potrafi pomóc sobie sam, przecież zobaczcie 300 lat temu nie było żadnych leków na choroby psychiczne a ludzie jakoś sobie radzili. np. mój tato wyszedł z depresji i ciężkiej nerwicy sam, bez leków i psychologów i radzi sobie świetnie.

ja ostatnio bralam citaxin, trittico na sen i jakis czas kwetiapine, ale odstawilam bo powoduje tycie,citaxin rowniez odstawilam i zostalam z samym trittico plus doraznie hydroxyzyna. szczeze mowiac to leki nie pomagaly na lęki,zaczełam intensywnie pracować nad soba jest ciężko ale są efekty. oczywiscie to moja decyzja, nie polecam Wam odstawiać leków na własną ręke. kiedys bardzo pomogła mi paroksetyna, niestety po 3 latach przestała na mnie działac. teraz chce wrócić do naturalnych metod-ruch, relaksacja,i zioła. plus terapia oczywiście. z początku było ciężko, mnóstwo złości i smutku czułam, ale powoli emocje opadają i jest dużo lepiej. no ale ja jestem po 5 letniej terapii, i wiem ze czasem nie da się obejść bez leków.

ze wróciłam do cieplego domku z koszmarnego szkolenia gdzie wymarzłam sie za wszystkie czasy!

mogę się pod tym podpisać) plus otwarcie się na nowe znajomości i podróże wielkich planów nie robię bo Bóg i tak śmieje się z moich planów, i robi po swojemu

ale ci zazdroszcze)) u mnie wmiescie nie ma takich atrakcji, bylam na aerial jodze, b. mi sie podobalo

moja praca-uczniowie nie ucza sie, chodza niektorzy w kratke, mam szczerze dość...