Kris0x0000

Zrobiłem prawko kat. B w wieku 19 lat za czwartym podejściem. Większość kolegów ze szkoły robiła więc ja też zrobiłem mimo że nie było mi wtedy wcale potrzebne. Pamiętam tylko ogromny stres który mi wtedy towarzyszył. Dwa lata później zrobiłem kat. A za pierwszym razem, praktycznie bez stresu. To pewnie dlatego że zawsze marzyłem o jeździe na motocyklu a samochodem niekoniecznie.

Czy leczyłeś kiedykolwiek tę nerwicę? Korzystałeś z pomocy psychologa lub psychoterapeuty?

@Borys91 Trzeba by było zapytać kogoś bez zaburzeń a nie wiem czy na tym forum znajdzie się ktoś taki . Wydaje mi się że taka osoba miałaby wątpliwość gdzieś z tyłu głowy przez kilka dni ale nie wpływało by to na jej funkcjonowanie. Zdrowy umysł tym się różni od zaburzonego że nie racjonalizuje w nieskończoność nierozwiązywalnych dylematów ponieważ wie że jest to działanie bezcelowe.

Tak właśnie działają natręctwa. Wybierają historie których nie da się sprawdzić czy rozwiązać przy użyciu posiadanych informacji. W skrócie przymus nieskończonej racjonalizacji który powoduje tylko nasilenie myśli.

@Sweety666 Zdrowy nigdy nie zrozumie chorego... Gdy masz dobry dzień nie myślisz o swoich lękach że są przecież irracjonalne i nawet potrafisz się z nich śmiać?

@Sweety666 To jest zupełnie normalne przy zaburzeniach lękowych, tak przynajmniej twierdzi moja terapeutka i lekarz. U mnie jest podobnie tylko że amplituda zmian jest mniejsza - dwa, trzy tygodnie super, tydzień słabo...

@Borys91 IMO to klasyczna nerwica natręctw. Tematyka myśli nie ma oczywiście żadnego znaczenia. Nawet jeżeli ta dziewczyna przyjedzie do ciebie i pokaże ci wyniki badań że nie jest w ciąży to twoja nerwica znajdzie sobie inny temat (być może bardziej nieprzyjemny). Próbowałeś to jakoś leczyć?

Cześć, Czy miewasz również inne natrętne myśli np: że nie zamknąłeś drzwi od mieszkania, że przejechałeś na czerwonym świetle itp?

@Rock19 Tak, badania kardiologiczne zlecili gdy już miałem diagnozę zaburzeń lękowych. Mówiłem kardiologowi że biorę leki na zaburzenia lękowe i najwyraźniej nie widział przeciwskazań do badań.

Wpisujesz '@' a następnie zaczynasz pisać nazwę użytkownika którego chcesz zacytować. Pojawi się lista użytkowników do wyboru.

@Rock19 W mojej wypowiedzi zastosowałem skrót myślowy To że przyczyną omdlenia było przeciążenie układu nerwowego okazało się jakiś czas po wykonanych badaniach, po wyeliminowaniu innych możliwości. Badania robiłem przez prawie rok. W szpitalu: krew, rtg klatki piersiowej, tomograf głowy, ekg. Później jeszcze na podstawie skierowań od neurologa i kardiologa: mr głowy, echo serca, holter, holter RR. Pewnie jeszcze kilka zapomniałem a nie mam teraz jak sprawdzić. Nerwicę może stwierdzić lekarz psychiatra na podstawie wywiadu medycznego. Zwykle najpierw wyklucza się wszystko inne.

Zaburzenia nerwicowe leczy się przy pomocy psychoterapii. Leki służą jedynie do łagodzenia objawów żeby dało się w miarę normalnie funkcjonować i pracować na terapii. Przynajmniej takie jest zdanie większości psychiatrów i psychoterapeutów.

@Sheis Cześć, IMO generalnie twoje podejście jest prawidłowe. Przed leczeniem potencjalnych zaburzeń psychicznych należy wykluczyć inne możliwe przyczyny biologiczne. Jednak z tego co piszesz wynika że objawy praktycznie uniemożliwiają Ci normalne funkcjonowanie. Być może ten lek pomógł by ci przetrwać ciężki czas do momentu wykonania wszystkich badań? To jest jakiś mocny lek, obawiasz się skutków ubocznych? Wiesz ja przez kilka miesięcy wzbraniałem się przed psychiatrą, lekami i w końcu trafiłem na SOR po omdleniu spowodowanym przeciążeniem układu nerwowego.

Witaj. Ja miałem niespełna rok temu miałem utratę świadomości na kilka sekund. Badania neurologiczne, kardiologiczne, krew nic nie wykazały. Wychodzi na to że przyczyną było przeciążenie układu nerwowego. Psychiatra mówi że to możliwe...

@Kiya To że twój stan poprawił się przed wizytą u psychiatry to IMO zupełnie normalna reakcja, tak samo jak wątpliwości przed rozpoczęciem farmakoterapii. Twoja choroba broni się w ten sposób przed unicestwieniem. To jest dowód na to że potrzebujesz pomocy.

Twój punkt widzenia jest w opozycji do powszechnie stosowanego sposobu leczenia zaburzeń lękowych w XXI w. Opierasz to na jakiejś wiedzy naukowej?

Witaj, Czytałeś ulotkę leku? Tam są przecież opisane możliwe skutki uboczne. Przez pierwszy miesiąc brania esci może dziać się praktycznie wszystko i trzeba to przeczekać. Takie dawkowanie zalecił Ci lekarz?

Żałuję tylko że tak długo zwlekałem z rozpoczęciem farmakoterapii oraz psychoterapii.

@niewidzialna94 Uważam że zdecydowanie powinnaś porozmawiać z partnerem żeby wiedzieć co tak naprawdę się dzieje. Jeżeli przeprowadzisz taką rozmowę delikatnie, bez wyrzutów to jestem przekonany że nie poczuje się przez to gorzej. Ja przyjmowałem i nadal przyjmuję Elicea 10mg (escitalopram). W moim przypadku całkowity powrót do normy trwał 11 tygodni od momentu przyjęcia pierwszej dawki leku. Odbywało się to stopniowo, nastrój falował (kilka dni lepszego, następnie kilka dni gorszego samopoczucia) aż w końcu się ustabilizował. Pierwsza poprawa nastąpiła po około miesiącu i od tego czasu coraz częściej miałem ochotę na czułości.

@niewidzialna94 Ja nie miałem ochoty na pocałunki a parnerka nawet nie zaczynała tematu ponieważ wiedziała co się ze mną dzieje (powiedziałem jej że obecnie ze względu na chorobę po prostu nie jestem w nastroju na czułości). Za to często lubiłem się przytulać. Na szczęście leki i terapia pomagają, wszystko wróciło do normy

@niewidzialna94 Jak najbardziej zaburzenia lękowe mogą wpływać na libido. Ja przed rozpoczęciem leczenia nawet nie myślałem o sexie tylko o tym żeby jak najszybciej zasnąć ponieważ tylko podczas snu nie cierpiałem.

Moim zdaniem na pewno nie można tego tak zostawić. Kilka razy miałem podobne objawy (tylko nie za kółkiem) i pewnego dnia przy śniadaniu w końcu straciłem przytomność na kilka sekund. Warto byłoby zrobić rozszerzoną diagnostykę (dziwne że w szpitalu nie wypisali skierowań). Na pewno powinien zbadać cię neurolog i kardiolog. Jeżeli wykluczysz przyczyny biologiczne to konsultacja psychologiczna. Możliwe że masz zaburzenia lękowe.

Jako osoba która jest w trakcje leczenia zaburzeń lękowych polecam ci pójść najpierw do dobrego psychologa na konsultacje i opowiedzieć jemu to wszystko co napisałeś tutaj. Razem ustalicie czy wystarczy sama terapia czy będą konieczne również leki. Z tego co napisałeś wydaje mi się że przyczyną jąkania mogły być wymagania twojego ojca dotyczące płynnej mowy. Prawdopodobnie chciał dobrze - żebyś nie miał takich problemów jak on a wyszło odwrotnie. To są jednak tylko moje przypuszczenia, konieczna jest konsultacja ze specjalistą.

Czy przez te wszystkie lata zażywania leków próbowałeś psychoterapii?

Pomaga i to bardzo. Tak jak pisałem wcześniej czasem zdarza się u mnie jeszcze taki lęk przed lękiem ale to jest chwilowe i bardzo słabe. Nie ma porównania do stanu przed rozpoczęciem leczenia - leżenia w łóżku i oczekiwania na śmierć