linka

mattuwix18, no to ja bym na twoim miejscu szybciutko pogadała z kimś z centrum pomocy rodzinie, kryzysowym, z pedagogiem, poszukała schronienia u rodziny i zaskarżyła o alimenty.

Robiłam plan dnia, tak żeby go zapełnić i nie siedzieć bezczynnie - bo wtedy kłębiące się myśli nie dawały mi spokoju, zaczynałam małymi kroczkami, na początku założyłam, że spełnię tylko 2, 3 punkty z planu dnia, później coraz więcej aż stałam się aktywna. Na początku, w ostrej fazie choroby zmuszałam się do wszystkiego i nie dawało mi to radości, później cieszyłam się, że udało mi się w końcu spędzić cały dzień aktywnie i wykonać to co założyłam. Dla mnie był to dobry sposób, taki mam charakter, ale uwaga jeśli ktoś już na wejściu ma się spinać, że ma plan, że nie podoła, że nie wykona go, to może łatwiej zaplanować na np. tydzień kilka obowiązków i po jednym dziennie.....żeby nie być zawiedzionym swoim nic-nie-robieniem.

nieboszczyk, na żadnym środkowym ....... w Polsce według zwyczaju na serdecznym palcu prawej dłoni :)

Ja noszę od zawsze na serdecznym palcu u lewej ręki, generalnie zwyczajowo w Polsce nosi się tak jak napisała L.E., a po ślubie przekłada się na lewą albo nosi na tym samym wraz z obrączką, na lewej dłoni jest "po zachodniemu" ale takie sztywne normy już dawno odchodzą i teraz dziewczyny noszą dokładnie na tym palcu na którym im wygodnie :)

detektywmonk, posiadasz w ogóle jakieś hobby? Zainteresowania?

[videoyoutube=60cvtxwlJr8&feature=player_embedded][/videoyoutube]

detektywmonk, a schronisko dla zwierzaków jest? W pobliżu jakieś większe miasto? :)

yolk - żółtko

To mnie nie dziwi, bo takie pojeby jak my, trzymają się zwykle z daleka od takich indywiduów jak ty Miałeś swoją ekipę ludzi którzy także żyli cieplutko w kokonie, nie nauczono cię jak wygląda prawdziwe życie dlatego będziesz wiecznie sfrustrowany i niezadowolony. Radziłabym znaleźć dobrego terapeutę. Ps. to "wyjście na swoje" za szybko nie nastąpi, bo z tego co wiem młodzi lekarze, dopiero po studiach nie zarabiają zbyt wiele .........

ajajaj89, przykre jest to, że jako dorosły, w pełni ukształtowany, wykształcony człowiek w ogóle nie odczuwasz potrzeby zapracowania sam na siebie tylko wydaje ci się, że ciągle coś ci się należy. I skończ z tym pseudo-prawniczym zarzucaniem tekstami o alimentach - chyba, że czujesz się na tyle poszkodowany - zaskarż swoich rodziców Dalej uważam, że to kasa twoich rodziców a nie twoja, pracowali na to x lat - ty jak mniemam nie zarobiłeś w swoim życiu jeszcze nawet złotówki - wśród moich znajomych nie ma np. osoby która do skończenia studiów nigdy nie pracowała, od razu uprzedzę twój komentarz - rodzice ich kochali . Skończ tupać nóżką, tylko dorośnij ......... tyle mam do powiedzenia.

agnieszka33, pewnie, dla własnego kaprysu naraź dziecko na wady wrodzone .......

ajajaj89, właśnie wątpię żeby Candy miała taki problem bo wychowuje swoje dzieci miłością i mądrością a nie pieniędzmi. Dzieci będą jej wdzięczne że nauczyła je zaradności i żyć swoim życiem. Jak na razie jesteś jedyną osobą która grozi, że nie da swoim rodzicom nic na starość bo oni mu nie chcą dać/ Sprawa jest taka, albo zostaniesz w domu, podporządkujesz się zasadom tam panującym i zamilkniesz bo nie dokładasz się do domu, jesteś na ich utrzymaniu - albo wyprowadzisz i..... tyle. -- Cz lip 19, 2012 8:03 pm -- ajajaj89, nikt ci nie każe dzielić z kimś pokoju.

Nie, nie hipokryzja - rodzice się dorabiali więc uczą swoje dziecko tego samego, żeby i on mógł zapewnić swoim dzieciom byt, wykształcenie, wakacje, dom itd a później żeby także on nauczył swoje dzieci ciężkiej pracy i radzenia sobie.........

ajajaj89, wiesz co jak Ty studiowałeś skoro nawet czytać ze zrozumieniem nie umiesz, widzisz u mnie w rodzinie nikt nigdy nie utożsamiał miłości z pieniędzmi więc fakt, że nikt mi pieniędzy nie dawał nie znaczy, że miał mnie w dupie i nie kochał. Szkoda mi ciebie, że tak myślisz, ale tak cię wychowano..... Sam sbie zaprzeczasz, najpierw płaczesz, że rodzice źli, że be że to, że tamto, że musisz mieć kasę a oni nie chcą ci dawać a nagle wypalasz z czymś takim: Moi rodzice dzielili się ze mną wieloma rzeczami, ale nie pieniędzmi bo ich aż tyle nie było. Tylko, że ja nie płakałam z tego powodu - nauczyli mnie pracować, zarabiać na siebie, przygotowali do samodzielnego życia - czegoś czego jeszcze dłuugo nie doświadczysz. Nie musisz mi współczuć.... choć pewnie, gdybyś Ty musiał pracować w wakacje na swoje wydatki byłby to koniec świata

zaqzax-3, zapewne dla ludzi szukających tu pomocy i porady najważniejsza jest nomenklatura nazewnictwa związana z ICD 10

A od kiedy to miłość wyraża się w pieniądzach?? Hańba im, jak śmieli finansować cię i jeszcze ingerować w twoje życie...... I tak oto dochodzimy do sedna........ "musicie mi dawać to co chcę i jak długo chcę bo inaczej zgnijecie w domu starców a ode mnie nie dostaniecie nic" smutne to i przykre...... rodzicom za to, że cię wychowali i utrzymywali należy się szacunek - nie wydaje ci się? ajajaj89, mówisz, że życie mi da popalić, no właśnie widzisz ja już dawno jestem po takiej szkole życia jaką ty dopiero poznasz, mi nikt nic nie daje i nie dawał, pracuję, utrzymuję się z własnych zarobków, nawet gdy mieszkałam w domu i utrzymywali mnie rodzice od 18 roku życia zapierdzielałam w wakacje do pracy jeśli chciałam mieć kasę na swoje widzi-mi-się, nic mi się za darmo nie należy, nie tupię nóżką i nie mażę się jak rozpieszczony sześciolatek - dzięki temu oszczędzam sobie rozczarowań, frustracji i niezadowolenia -- Cz lip 19, 2012 4:51 pm -- Lukrecja., nie chodzi o jedzenie, tylko o bzdetne roszczenia ze strony dorosłego, nic nie robiącego synka który swoje pieniążki chowa w banku a mam i tata mają go utrzymywać i kupować mu to i tamto.....

Boże mój boże, dopiero skojarzyłam, to typ od "prawiczków"...... i wszystko jasne, rodzice wyhodowali sobie egocentryka i egoistę a teraz się dziwią ...... oj życie ci da po pupie oj da.....

ajajaj89, łał 5 tysięcy... nie no to szacun , kup sobie auto i komodę i nie truj tyłka rodzicom ty egoisto..... Nazywają narkomanem, to wynika z ich niewiedzy, może trzeba z nimi pogadać, podsunąć książki...... a próbowałeś terapii?

ajajaj89, a co ci stoi na przeszkodzie popracowania dorywczo TERAZ? Ps. jak na razie to ty jesteś sfrustrowany, bo ci się należy a nie dostajesz.....

Nawet jeśli skarży się rodziców o alimenty to zapewniam cię, nie da się za nie utrzymać, akurat mam znajomą która zaskarżyła swoich rodziców i po wielkich bojach wywalczyła te pieniądze, ale hmmmm przeżyć za to się nie da ..... -- Cz lip 19, 2012 3:42 pm -- Poza tym, prawo prawe, ale pozostaje moralność - jak można wymagać takich rzeczy od rodziców...... o nie chcą mi kupić auta, a może trochę wdzięczności, takiej zwykłej....

A może dorośniesz i zdasz sobie sprawę, że całe życie nikt ci nic dawać nie będzie, jesteś dorosłym mężczyzną który siedzi na utrzymaniu rodziców..... i jeszcze masz pretensje, że nie spełniają twoich zachcianek...... bo jak na moje oko to oni swój obowiązek względem ciebie już wypełnili, i tak też zapewne uzna każdy sąd....

LOL ale oni cię utrzymują, powiedziałabym, że nawet w luksusie....... a idź do sądu i powiedz, że mam i tata, utrzymywali cię dotychczas, i za studia zapłacili... a teraz nie chcą ci kupić auta.....zapewne dostaniesz alimenty -- Cz lip 19, 2012 3:32 pm -- ajajaj89, yeah, jak zwykle...... obowiązek? Może ale zapewne nie obejmuje to studiów

ajajaj89, masz brzydką postawę roszczeniową, ciesz się, że twoi rodzice zafundowali ci studia, bo takiego obowiązku też nie mają..... Marudzisz bo chcesz auto, marudzisz bo chcesz to czy tamto ...... zamiast siedzieć na pupie idź do pray dorywczej, fizycznej na te dwa miesiące i sobie kup...... Strasznie cię rozpieścili..... jak dotąd, utrzymują cię, dają ci jeść, ubierają i płacą nawet za twój internet - chyba zdajesz sobie sprawę jak niewiele osób ma takie "luksusy" bez pracy ..... czas wydorośleć.....

Owszem, ale to w tej chwili już nie jest stała myśl w moim mózgu, poza tym wierzę, że nie polegnę, wierzę, że umiem sobie z tym poradzić, wiem, że jeśli będę miała nawrót będzie ciężko i do dupy ..... ale wygrzebię się, najszybciej jak się da i nie polegnę

Owszem, nawraca - ale może nie wrócić, człowiek który świadomie wyszedł z nerwicy i depresji, ciężką pracą, po terapii wie czego może się spodziewać (poznał wroga) wie ewentualnie jakie podjąć kroki żeby zminimalizować skutki choroby, ma siłę by walczyć, dla siebie dla dziecka, wie już, że może być dobrze, jest to zgoła odmienny stan - wiem co mówię, niż tkwienie w wielkim nerwicowym dole zakrapianym mieszanką leków psychoaktywnych........... Świadome decydowanie się na dziecko w czasie brania psychotropów, z zamiarem karmienia nimi dziecka to dla mnie tragedia, i jeśli ktoś jest w takim stanie cały czas - to jednak nie powinien mieć dzieci, pomijając ciążę na lekach ( bo może nie wpłyną na dziecko) ja znam z autopsji wychowanie przez znerwicowaną matkę i jak to wpływa na dziecko, to nie jest lekkie zaburzenie to coś co zmienia całe życie .......... nie tylko chorej osoby. Przyznasz mi rację Domi .......