Jak żyć samemu i być samowystarczalnym emocjonalnie ?

[forget-me-not]

Cały czas mam poczucie, że nie ma sensu się starać niczego robić, bo i tak nikogo nie obchodzę. Ciężko mi się zmotywować samemu, by robić coś dla siebie. Nie czuję odpowiedniego uzasadnienia by robić coś samemu dla siebie.

Ciężko jest zapchać czymś tą emocjonalną dziurę, przez którą promieniuje pragnienie bycia dla kogoś ważnym, kto tą dziurę zapcha. Nie jest to jednak możliwe, a jakoś trzeba żyć i czerpać motywację skądś do tego by się rozwijać.

Jak zmienić ścieżki myślenia na takie, by robić coś dla siebie? By radzić sobie samemu, bez jakiś fantazji o kimś, kto da z zewnątrz poczucie bezpieczeństwa? Jak samemu sobie zorganizować poczucie bezpieczeństwa zamiast wypatrywać go z zewnątrz ?

 

I są to pytania głównie dla mężczyzn.