psycholog abcZdrowie

Leki w dużej mierze działają jedynie na objawy choroby, ale nie docierają do jej przyczyn. Jeśli Twoje objawy nie są na tyle uciążliwe, by w dużym stopniu zaburzać normalne funkcjonowanie, a jednak przeszkadzają podczas codzienności, to może warto byłoby spróbować podjąć się psychoterapii. Należy jednak pamiętać, że jest to proces długotrwały i wymaga cierpliwości. Psychoterapia jest jedną ze skuteczniejszych metod leczenia nerwicy, więc - odpowiadając na Twoje pytanie - można poprzez samą psychoterapię poradzić sobie z tym zaburzeniem. Zyczę powodzenia i pozdrawiam.

@Dorin92 27 lat to nie jest jeszcze wiek, w którym można mówić o „spisaniu na straty” Przeżyłaś w życiu dużo zawodów, zarówno ze strony koleżanek jak i mężczyzn, z którymi próbowałaś się spotykać. Wymagania w domu, niska samoocena, zawody miłosne, przedmiotowe traktowanie - tego typu doświadczeń mogłabyś pewnie wymieniać bez końca. Jednak bardzo dobrze, że mimo tego potrafisz zachować pozytywne podejście, uśmiech. Wiele osób załamuje się z powodu takich spraw, nie daje sobie całkowicie rady, a Ty, z tego co piszesz, wciąż próbujesz, idziesz do przodu. Nie poddawaj się. Poszukiwanie prawdziwej miłości czasami trwa bardzo długo i wiele osób w Twoim wieku jest w podobnej sytuacji. Spróbuj nadal otwierać się na innych. Może masz możliwość wyjazdu od czasu do czasu do jakiegoś większego miasta? Nie chodzi o wyjazd na stałe, ale na jeden dzień. Spróbuj może znaleźć miejsce, w którym spotykają się osoby o podobnych zainteresowaniach do Ciebie. Może masz jakąś pasję, o której chciałabyś porozmawiać z innymi? Próbuj nadal otwierać się na innych ludzi a miłość w końcu sama do Ciebie przyjdzie. Powodzenia

@dziewczynazdepresja1997 Dwa tygodnie to może być trochę za krótki okres, by Escitalopram prawidłowo zadziałał. Jak już zostało wspomniane, lek potrzebuje więcej czasu. Poczekaj jeszcze trochę i dopiero jeśli za kilka tygodni nie będzie poprawy to rozważ zmianę leku. Wierzę, że jeśli wcześniej Escitalopram Ci pomógł to teraz będzie podobnie. Zwłaszcza jeśli masz wsparcie narzeczonego. Powodzenia!

Zażyłość, jaka zrodziła się między Twoim chłopakiem a dziewczyną, o której piszesz może być czymś więcej niż zwykłą znajomością. Na pewno takie sytuacje nie powinny mieć miejsca i to zadaniem Twojego chłopaka jest to, by stanąć w Twojej obronie i nie pozwalać na takie zachowania. To Ty powinnaś być dla niego najważniejsza i jego zadaniem jest rozwiązanie tej sytuacji. Wiele wskazuje na to, że jeśli będziecie chcieli nadal utrzymać związek, konieczne będzie całkowite odcięcie od tej rodziny, przynajmniej na jakiś czas.

Dla wielu osób ucieczka jest jedną z pierwszych reakcji na lęk, stresującą sytuację. Bardzo ważne jest, by nauczyć się nie uciekać, ale stawić czoła konkretnej trudności. Ucieczka powoduje jedynie, że odwlekamy coś, co i tak prędzej czy później nadejdzie. Więc to, o czym piszesz, jest jak najbardziej słuszne.

Każdy nurt w psychoterapii ma swoje wady i zalety i prawdopodobnie będzie trudno określić jaki okaże się skuteczny w Twoim przypadku. Psychoterapia psychodynamiczna jest długoterminowa i koncentruje się na tym, co wyjątkowe i specyficzne w danym człowieku. Bardzo istotna jest tutaj relacja między terapeutą i pacjentem. Psychoterapia poznawczo-behawioralna opiera się między innymi na treningach i motywacji. Tak jak wspomniała moja przedmówczyni, najlepiej byłoby odpowiedzieć na konkretne pytania dotyczące poszczególnych nurtów.

Może warto, żeby udał się Pan po pomoc psychologiczną, jaka jest udzielana przy krakowskiej kurii. Działają tam poradnie psychologiczne, które być może będą w stanie Panu pomóc. Na stronie internetowej Archidiecezji Krakowskiej powinien uzyskać Pan więcej informacji w tej sprawie. Również w Centrum Dobrej Terapii w Krakowie przyjmuje psycholog i psychoterapeuta, który jest osobą duchowną. Tam również może Pan spróbować się udać.

@oka22 warto pamiętać, że bycie introwertykiem to nie choroba. Nie jest tak, że każdy powinien być ekstrawertykiem, duszą towarzystwa itp. Ważne żeby zaakceptować to, kim się jest i zgodnie z tym żyć. Więc brawo dla Ciebie

Każdy udany związek jest przede wszystkim dawaniem, a nie braniem. Jeśli decydujesz się na związek to powinnaś być świadoma tego, że część czasu, którą poświęcałabyś na siebie, oddajesz drugiej osobie. Warto żebyś zastanowiła się czy realnie chcesz być w związku i czy jesteś na to gotowa. Jeśli nie to może warto o tym otwarcie powiedzieć chłopakowi?

Kompulsywne objadanie się należy do grupy zaburzeń odżywiania. Leczenie często wymaga połączenia pracy wielu specjalistów. Warto dokładnie rozpoznać problem i upewnić się czy faktycznie Twój problem związany jest z chorobą. Dobrze jest wykonać dokładne badania nie tylko pod kątem psychiatrycznym, ale również gastrologicznym. Jeżeli okaże się, że problem faktycznie jest elementem odżywiania, warto oprócz leczenia farmakologicznego podjąć psychoterapię. Prawdopodobnie konieczna będzie również konsultacja z dietetykiem.

Jeżeli Twój problem z alkoholem jest uzależnieniem to odstawienie go na raz na tydzień nie będzie rozwiązaniem. W takim przypadku konieczna jest terapia, która zakłada oczywiście całkowitą abstynencję. Chyba że to nie jest uzależnienie i faktycznie jesteś w stanie wypić piwo raz na dwa tygodnie i nie ma z tym problemu. Co do innych pytań to zgadzam się z moimi przedmówcami - leki nie spowodują, że będziesz innym człowiekiem. One mają na celu poprawić Twój stan psychiczny, ale to nie są substancje, które sprawią, że na zewnątrz staniesz się kimś innym i wszyscy to zobaczą. Wszystko zależy tutaj od Ciebie. Warto również rozważyć połączenie leczenia psychiatrycznego z psychoterapią. Wówczas istnieje duża szansa, że efekty będą znacznie lepsze.

Zgadzam się, że faktycznie najlepszym wyjściem byłoby udanie się do specjalisty. Może powinnaś rozważyć psychoterapię? Potrzebujesz w wielu aspektach zrobienia pierwszego kroku, który pociągnie za sobą kolejne działania.

Pani probblem dotyczący relacji z teściową prawdopdobnie wynika z faktu, że wcześniej usłyszała Pani od niej wiele przykrych słów. Warto, by porozmawiała Pani z mężem o swoim problemie. Jak rozumiem konieczne jest, by Państwo mieszkali razem z matką Pani męża? Nie mają Państwo możliwości, by mieszkac w innym miejscu? Odcięcie od rodziców czy teściów w takiej sytuacji może być najlepszym rozwiązaniem. Jeżeli natomiast w dalszym ciągu będą Państwo mieszkać z teściową męża to może powinna się Pani zastanowić czy faktycznie nie dałoby się naprawić tej relacji. Pisze Pani, że na ten moment jest już dobrze. Może Pani teściowa faktycznie chciałaby się zmienić i naprawić tę relację i czeka na Pani dobrą wolę w tej kwestii?

Może Pani za każdym razem przekazywać bratu komunikat, że opowiada kłamstwa, w sposób delikatny, nie oceniający, z szacunkiem. Być może, jeśli usłyszy o tym wielokrotnie, to zwróci na to uwagę i zacznie się zastanawiać nad problem i rozważeniem psychoterapii. Może również, być tak, że konfrontacja z prawdą nie przyniesie oczekiwanego skutku.Jedyną formą leczenia mitomani jest psychoterapia, ale żeby przebiegała skutecznie, osoba powinna mieć w sobie gotowość do podjęcia takiej formy leczenia.

Byłaś u lekarza? Tak silne problemy wymagają interwencji terapeutycznej i być może również farmakologicznej. Jeśli w dalszym ciągu uczęszczasz do psychoterapeuty, koniecznie powinnaś powiedzieć o wszystkich problemach, jakich doświadczasz. Jeżeli poczujesz, że psychoterapia nie działa, spróbuj poszukać terapeuty w innym nurcie. Być może inny sposób pracy będzie w stanie lepiej Ci pomóc.