zburzony

Mnie lekarz od razu wrzucił na 100 mg, obecnie biorę 300. Nie miałem żadnych efektów ubocznych. Biorę ją już około dwóch lat, nie zauważyłem wpływu na nastrój ale wydaje mi się że wahania nastroju są trochę mniejsze, mniej głębokie i trwają krócej. Prawdę mówiąc dużo bardziej czułem działanie karbamazepiny i chętnie bym ją brał znowu, niestety ona ma za dużo interakcji z innymi lekami.

@MiśMały w jakiej dawce brałeś lamotryginę?

@Ju467nie ma problemu, chętnie pomogę tyle ile potrafię. W razie pytań pisz na priv, pozdrawiam.

Czasami jak czytam opisy ludzi na temat tego jak strasznie czuli się na początku brania jakiegoś leku, z jednej strony trudno mi pojąć jak można w ogóle funkcjonować, choćby iść do pracy w takim stanie, przebywać w otoczeniu ludzi. Z drugiej strony czuję podziw dla ich wewnętrznej siły, woli walki i wiary w to że w końcu będzie dobrze. Nie ukrywam, zazdroszczę niektórym z was takiej wytrwałości i tego czegoś czego nie bardzo umiem nazwać. Tyle chciałem napisać.

@Ju467 tak, po miesiącu brania antydepresanta można być jeszcze niestabilnym, to kwestia bardzo indywidualna. Dobrze że czujesz momentami chwile poprawy, myślę że to dobry znak. Pytałeś też o zaparcia. Tak, to częsty efekt uboczny tych leków, choć powiem ci że po sertralinie miałem odwrotny problem;) Jest duża szansa że to minie z czasem, tylko trudno powiedzieć kiedy.

@DEPERS ja zakładam że na mnie świetnie działa noradrenalina bo na żadnych antydepresantach (oprócz fluwoksaminy) nie czułem się tak dobrze jak na wenlafaksynie i duloksetynie. Nawet na reboksetynie było nienajgorzej. Tylko mirtazapina mi nigdy nie leżała, choć przy 45 mg przez chwilę było świetnie, później dramat. Nie muszę brać neuroleptyków ale czasem mi je przepisują w niskich dawkach na aktywizację. Ostatnio flupentiksol, kiedyś często amisulpryd. No a arypiprazol to był strzał w dziesiątkę, dał mi parę kapitalnych miesięcy. Teraz wywalę flupentiksol i dam sobie na dłużej spokój z neuroleptykami. Zaczekam jeszcze chwilę i zobaczę czy jest sens brać więcej niż 15 mg mirtazapiny.

Fakt że biorę też od jakiegoś czasu (3 miesiące) flupentiksol, może powinienem dać sobie z nim spokój. Inna sprawa, biorę dużo leków, ale u mnie zmiany nastroju z dobrego na taki następują często samoistnie, nawet kiedy w lekach nic nie grzebię. Sądzę że wenla jeszcze się rozkręci. Być może problem jest częściowo w mirtazapinie która ja pisałem zawsze na mnie źle działała. Ale odkąd dr przepisał mi 15 mg i wszystko było ok zachciało mi się brać dwa razy więcej. To mógł być średni pomysł.

Wywaliłem sertralinę przez zwarzywienie i brak libido, od kilku dni biorę wenlafaksynę, wcześniej 150 mg od dzisiaj 225 mg. Niestety nic się nie zmienia, wciąż nie mam na nic ochoty, totalna apatia i anhedonia. Nie wiem czemu nie odczuwam tej cholernej noradrenaliny a biorę też mirtazapinę.

@MałyMiśszkoda że ci nie pomógł, dla mnie to był świetny lek (7,5 mg), pobudzał, zwiększał motywację, otwierał na ludzi. Żadnej akatyzji, żadnej senności.

Ja w szczytowym okresie działania duloksetyny czułem właśnie aż za dużo pewności siebie, do tego stopnia że idąc po ulicy miałem ochotę żeby mnie ktoś zaczepił i sprowokował bójkę hehe.

A jak długo czekałeś na pozytywne efekty agomelatyny? Ja biorę jakoś półtorej miesiąca, od 3 tygodni 50 mg. Poki co wpływu na anhedonię nie zauważyłem ale podobno ten lek potrzebuje czasu żeby zadziałać. Ciekaw też jestem czy duloksetyna jakoś nie wpływa na jej działanie. Bo że jednen i drugi lek może ryć wątrobę to wiadomo ale u mnie póki co jest ok.

@MałyMiśile bierzesz agomelatyny, standardowe 25 mg? Ja też ją biorę teraz z duloksetyną ale w podwójnej dawce 50 mg.

@MałyMiśale ja też jestem typem lękowca i to bardzo ale wenlafaksyna jest właśnie świetna na lęki i fobię, zawsze szybko mi pomaga. Jeśli dobrze na ciebie działała duloksetyna to wenlafaksyna też zdecydowanie powinna.

@Jureckipowodzenia, niech ci służy. Sporo jest tutaj pozytywnych opinii na jej temat, podobno subtelnie działa też antydepresyjnie. U mnie może nie być taka skuteczna z tego względu że mam zaburzenia osobowości i wachnięcia nastroju są jakby wpisane w to schorzenie. Tak czy inaczej, są one mniejsze, mniej głębokie i długotrwałe.

Duloksetyna niestety rzeczywiście może ryć wątrobę, jest to napisane w ulotce, a w szególnosci jeśli pije się alkohol. W moim wypadku kiedy zbadałem wątrobę po pół roku brania duloksetyny i sporadycznym piciu wszystko było ok. Teraz biorę ją znowu ale z innymi lekami, w tym agomelatyną którą także może podnosić parametry wątrobowe, badanie wykazało że wątroba mieści się w normie, ale aspat albo alat był w górnej granicy już. Muszę za jakieś pół roku powtórzyć morfologię żeby sprawdzić czy agomelatyna mi jednak nie szkodzi, a biorę ją w podwójnej dawce 50 mg. A że niekiedy piję alkohol... @MałyMiś a próbowałeś wenlafaksyny? To dość podobny do duloksetyny lek, też działa na noradrenalinę w wyższej dawce (225 mg), jest obok dulo najlepszym lekiem na lęki i depresję, w każdym razie dla mnie akurat.

Ciesz się tym co masz, to znaczy brakiem skutków ubocznych, sporo ludzi źle ten lek toleruje. Nawet ja tak zachwalam chociaż sen mi zniszczył.

Tak apropos niczego napiszę że dałem sobie spokój z sertraliną, to kompletne zobojętnienie plus zanik libido w pierwszym tygodniu brania zupełnie mi wystarczyły. Serio, nawet paroksetyna tak mnie nie wyłączała emocjonalnie. Jak tu kiedyś pisałem, taki stan ma swoje plusy ale bez przesady, czuję się jak wycięty z tego świata. Nawet samo to nie byłoby jeszcze takie złe gdybym mógł cieszyć się normalnym libido, bo mimo że aktualnie jestem sam i mi w zasadzie niepotrzebne, to zawsze fajnie jest pobajerować klientki w pracy, uśmiechnąć się do ładnej sąsiadki, takie tam małe rzeczy.

Sertralinę z alprazolamem można łączyć jak najbardziej. Dawkę 50 mg zalecił ci lekarz? Bo to bardzo niedużo.

Na pewno, ale też nie można zapomnieć że duloksetyna trochę jednak mocniej działa na serotoninę niż noradrenalinę. Mnie w przeszłości dość podobnie szybko i intensywnie wystrzelił lek SSRI (fluwoksamina).

Oj słabo, forma nie dopisuje ostatnio, nastrój na granicy płaczu, niepokój. Trudno było wytrzymać w pracy ale udało się. Ogólnie za dużo myślenia o przeszłości, dzieciństwie, ojcu, z tego nie może wyniknąć nic dobrego. Ale chociaż forma fizyczna w normie, to co trzeba było zrobić zrobiłem porządnie i w uczciwym tempie.

Samookaleczenia były tym co skłoniło lekarkę w szpitalu, po teście osobowości, żeby stwierdzić u mnie borderline. Robiłem to jeszcze w podstawówce, potem liceum, okres studiów. Mam 40 lat a zdarza się do dziś, pół roku temu pociąłem sobie twarz, wtedy czułem taką potrzebę żeby ukarać się za to, że nie mam odwagi popełnić samobójstwa. To zawsze działo się po alkoholu, nie wiem czy choćby raz robiłem to na trzeźwo, jeśli tak to musiało być wiele lat temu. Mimo że to robiłem, nigdy specjalnie nie zgłębiałem tej kwestii, nie czytałem dużo na ten temat. Nie wiem czy jest to karanie się, przenoszenie wewnętrznego bólu na zewnątrz, potrzeba epatowania swoimi problemami, masochizm.

Czułem na pewno więcej energii, motywacji, więcej mi się chciało. Byłem znacznie bardziej pewny siebie w kontaktach z ludźmi, mniej się stresowałem, mniej złościły mnie drobne rzeczy które wcześniej były problemem. Negatywne myślenie o sobie zupełnie zniknęło, czułem się dobrze w swojej skórze a wierz mi to rzadkość. Cały czas chciało mi się coś robić co też było nowością bo najczęściej chcę właśnie nie robić nic. Znacznie więcej mówiłem, żartowałem, śmiałem się. Szczerze mówiąc to czułem się jak na haju wręcz ale innym niż po używkach, bo normalnie jadłem i zasypiałem. Gorzej że sen był płytki i co chwila wybudzałem się, aż w końcu o 4 nad ranem nosiło mnie już tak że nie mogłem dłużej leżeć, robiłem kawę, paliłem jednego za drugim i próbowałem przeczytać cały internet. Także sen był bardzo zaburzony, tak realnie to spałem może 4h na dobę ale w ciągu dnia nie czułem w ogóle zmęczenia w pracy. Zasypiałem jak niemowlę o 22.

Działa, ale za pierwszym razem było świetnie, teraz tylko nieźle. Może gdybym spróbował max dawki 120 mg ale chyba nie będę próbował, może w dalekiej przyszłości.

Nie, nic złego się nie działo za to efekt przeciwlękowy i antydepresyjny dość szybko się poprawił. Z tym że ja ci cały czas piszę o tym jak było u mnie kiedy brałem duloksetynę kilka lat temu jako jedyny lek. Obecnie biorę ją znowu ale jest zupełnie inaczej, o wiele dłużej czekałem na efekty (co najmniej 6 tygodni) i nie jest tak dobrze jak za pierwszym razem. Tak często jest z antydepresantami, za kolejnym razem już nie działają tak dobrze.

@Einarna 60 mg wszedłem jakoś po dwóch tygodniach.