gosia17

Nie rób nic

vicious circle - błędne koło

a więzy zazwyczaj tracą osoby z cięższymi chorobami psychicznymi ale też nawet z zaburzeniami osobowości. Dokładnie, błędne koło, które tak trudno przerwać.

Zawsze chciałam być nauczyciele, ale życie zweryfikowało moje plany, teraz szukam czegoś dla siebie. Czym się zajmujesz?

Kiedy zna akcent na tyle, że native speakerzy nie mają problemu ze zrozumieniem, co mówi i kiedy zna odpowiednią ilość słów do swobodnego wyrażania swoich poglądów, emocji, potrzeb itp. Co fotografujesz?

język angielski a Ty?

shira123 Nie mów tak, przecież nie oceniali chyba waszego IQ czy jakiejś wiedzy ogólnej? Rozumiem, że masz niesatysfakcjonujące wyniki na uczelni z drugiej strony myślę, że masz wiedzę praktyczną, która jest co najmniej tak samo ważna co teoria.

Bo warzywka będą zdrowe i smaczne a kwiaty będą ładne i pięknie pachnące. Czy norweski jest trudny?

Dom, żebym mogła uprawiać swoje warzywka i kwiaty (może kiedyś będę tym trochę bardziej obeznana) Jakiego języka chciałbyś/chciałabyś się nauczyć?

Usłyszałam kiedyś, że wszystkie uzależnienia biorą się z braku więzi z ludźmi. Zgadzam się z tym stwierdzeniem w 100%.

ok, trzymam kciuki :)

Chyba nie możesz mu pomóc. Jego sytuacja finansowa z tego, co mówisz sprzyja uzależnieniu i raczej szybko nie poczuje jakiegoś zagrożenia, dna itd. Reakcja jego rodziców jest trochę dziwna, bo normalnie powinni się zainteresować, pomyśleć, dlaczego miałabyś kłamać, porozmawiać z synem, ale domyślam się, że to nie jest do końca prawidłowo funkcjonująca rodzina skoro mówisz, że mąż miał jakieś przejścia. Czy możesz liczyć na jakieś wsparcie? Rodzina, przyjaciele?

Na tym właśnie polega współuzależnienie...Ciężko to przerwać, odejść, zakończyć definitywnie. Pojawia się masę argumentów dlaczego powinnam zostać: ale może on się zmieni, kiedyś taki nie był, miał ciężkie życie, on mnie kocha, jak ja sobie sama dam radę, dzieci nie będą miały ojca, powinnam go wspierać to może się zmieni...nie widzę tutaj do końca dobrego wyjścia. A co decyzji i ich konsekwencji to prawda. Nigdy do końca nie wiemy co przyniesie nasze działanie, jak wpłynie na życie nasze i innych, podejmujemy te decyzje z pewnej perspektywy, bo tak wydaje nam się, że będzie najlepiej.

Ale Ty nie możesz tak niańczyć tej mamy. Złość czuję do tej Twojej rodzicielki, bo chcesz jakiegoś kompromisu czy to wakacje z mamą czy jej przylot do was, ale mama nie, bo jej dom to twierdza i nikomu go nie wynajmie, do Was nie przyleci, bo się boi, operacji się boi. Nie wiem, czego ona od Ciebie wymaga, że będzie sobie taka niesprawna w domu zalękniona a Ty poświęcisz swoje życie i zajmiesz się nią do śmierci? Ona nic nie robi, by poprawić swoją sytuację a Ty masz stawać na głowie? Dzwoni do Ciebie i Ci się żali a pomyśli, że to dla Ciebie też problem i że już psychicznie wysiadasz? Rozumiem Twój uraz do psychologów, ale chcę powiedzieć, że ja spotkałam wielu dobrych, empatycznych i polecam spróbować taką opcję.

Hermenegilda

Co się skomplikowało?

bury kawa z mlekiem, cukrem czy z mlekiem i cukrem (czarna?)

lollipop - lizak

neon rumour w Brytyjskim Ang. a rumor w Amerykańskim...(jak podaje diki.pl) reunion- zjazd, spotkanie, (ponowne) zjednoczenie

Mój tata zmarł blisko 7 lat temu a ja do tej pory nie mogę się z tym pogodzić. Może dlatego, że był alkoholikiem a ja byłam silnie współuzależniona. Może dlatego, że był jedynym rodzicem, w którym upatrywałam szansę na doświadczenie miłości, gdyż mama nie jest zdolna mi ją dać. A poza tym po jego śmierci zawaliło się do reszty całe życie rodzinne: brat popadł w alkoholizm zachorował na CHAD, mama też zaczęła pić a już wcześniej chorowała na nerwicę lękową, ja miałam zaburzenia odżywiania, które na chwilę uległy poprawie, by potem przyszło coś o wiele gorszego-depresja, wielomiesięczne epizody ciężkiej depresji i okresu lżejszego stanu. Mój drugi brat też ma nerwicę i przeżywał załamanie a moje małe siostry straciły ojca i boję się o nie. Minęło 7 lat a w moim domu jak było cierpienie tak jest, tylko dla mnie jest jeszcze gorzej. W domu jest źle, poza domem też, bo jestem zupełnie sama. W dzieciństwie spotkało mnie jeszcze wiele ciężkich doświadczeń i do tej pory nie mogę się z tego otrząsnąć.

nie masz piegi

No i zrobiłam :) A jutro chcę pójść do pracy potem do biblioteki i na spacer z fajną muzyką. Spadł dzisiaj śnieg i jest ładniej :)

solitude osamotnienie

proste róże czy tulipany

Nie siedzieć w domu przed laptopem. Pójść do pracy, potem załatwić dwie rzeczy a wieczorem spacer!