acherontia styx

Nie.

Na taką dawkę moja lekarka by się nie zgodziła, by była odpowiedź "po moim trupie"

Normalnie bierze się tyle ile lekarz zalecił danej osobie. To, że Ty tyle brałaś to nie znaczy, że wszyscy tyle powinni brać.

ale to nieważne czy lek główny czy dodatkowy, stosowany w celu augumentacji. A odstawianie 2 leków równocześnie to już w ogóle rzecz, której np. mój lekarz nie akceptuje totalnie, mimo że ja mam w kwestii wszystkich branych leków dużą dowolność i mogę sobie ustalać dawkowanie w każdą stronę jak chce i odstawiać lek jak stwierdzę, że mi on niepotrzebny, ale ja mam na to pozwolenie bo przez kilka lat udowodniłam lekarzowi, że moje decyzje o zmianach w lekach mają sens, nie prowadzą do pogorszenia i robię to w akceptowalny sposób.

A co w tym dziwnego? Lek jak każdy inny. Nie mam CHAD a też go brałam. Przeciwmaniakalnie to jeden z lepszych leków.

1. Papierowej, ale jednak większość czytam w ebookach. 2. Częściej przez internet, ale stacjonarnie w księgarni też się zdarza. 3. Nie. 4. +/- 70 5. Tak 6. Reportaże, fantasy, sci-fi - tych najwięcej, ale inne gatunki też się zdarzają.

Bo to nie jest antybiotyk, że jak zadziała raz to pobiorę jeszcze chwilę i można odstawić. Ogólnie zasada jest taka, że jeśli przez rok-dwa nie występują objawy to dopiero można myśleć o próbie (!) odstawienia. Oczywiście wiele zależy od diagnozy i jeszcze paru innych czynników. U niektórych się uda szybciej, a niektórzy muszą brać leki kilkanaście-kilkadziesiąt lat. Nie mając wiedzy o farmakoterapii, mechanizmach działania leków etc. samowolka w leczeniu prawie nigdy nie kończy się dobrze, a wręcz powoduje często powstawanie lekooporności.

Wniosek po prawie miesiącu na klomipraminie: NIET! Zjem do końca to opakowanie, bo zostało mi jeszcze leku na jakiś tydzień (nawet dłużej bo mimo małej dawki zejdę stopniowo), ale dalej nie planuje kontynuować przygody z tym lekiem. [żeby zaraz nie było uwag: tak, mam pozwolenie swojego lekarza na takie rzeczy. zresztą lekarz w poniedziałek i tak się o tym dowie.] Podsumowując to finalnie czuje się gorzej niż bez niego i nie są to uboki, bo może na jedną rzecz pomógł, ale w innych kwestiach zdecydowanie zadziałał na niekorzyść.

Ale świadomie ich nie puścisz. One runą po czasie. Niewiele jest osób które przychodzą i od razu rach, ciach i terapia zakończona. Rozróżniajmy zwykły opór pacjenta, który jest normalny, od niepoważnego podejścia do terapii. A skoro idziesz na terapię, ale co chwile odwołujesz sesje, uważasz że terapeuta tylko Cię wkurza i zadaje bezsensowne pytania etc., to przepraszam jak ma się cokolwiek osiągnąć na terapii? Terapia to ciężka harówka i tak, możesz się wkurzać, złościć, mieć dość, ale mimo to chodzisz regularnie, mówisz o tej swojej złości, złym samopoczuciu etc. i starasz się mimo wszystko coś z tego dla siebie wyciągnąć. Ja sama w najgorszych momentach potrafiłam powiedzieć do swojej terapeutki coś w stylu 'Pani E, niech mi pani przypomni dlaczego ja panią lubię, bo w chwili obecnej nie znajduję abso-/cenzura/-lutnie żadnego powodu dla którego mogłabym panią lubić?', ba, ja swojej terapeutki nie cierpiałam przez pierwsze 3 miesiące o czym ona doskonale wie, bo jej powiedziałam, że na początku uważałam ją za zimną sukę.

Tu nie do końca się zgodzę. Byłam na oddziale terapeutycznym, na którym były też osoby z OCD na tyle nasilonym, że uniemożliwiało nawet np. jedzenie. Część owszem, wylatywała w trakcie trwania terapii za łamanie regulaminu (przez OCD), a tam w takich kwestiach wyrozumiali byli, ale do czasu.... ale były przypadki, że wychodziła zupełnie inna osoba niż ta, która przyszła. Z niektórymi osobami mam kontakt (co prawda sporadyczny), ale wiem, że zostały wyleczone. Oczywiście sam 6-miesięczny pobyt na oddziale terapeutycznym ich nie wyleczył, po wypisie kontynuowały nadal terapię. Ale terapeuta od tego jest, żeby odwracać kota ogonem, dzielić włos na czworo i w ogóle zadawać wkurzające pytania. Na tym polega terapia do pewnego momentu, dopiero jak runą wszystkie mechanizmy obronne pacjenta, zaczyna się praca.

To ja zapytam, jak ma Ci terapia pomóc jak Ty tak do niej podchodzisz? Sorry, ale szkoda zajmować miejsce komuś kto rzeczywiście by na tym skorzystał i w tej sytuacji masz racje, zrezygnuj bo szkoda czasu. Może kiedyś dojrzejesz do terapii i wtedy wróć z innym nastawieniem.

W przypadku duloksetyny akurat na uboki pomaga zwiększenie dawki, bo ja na 30mg czułam się kiepsko. Lekarka przyspieszyła mi wejście na 60mg i przeszło.

Nie, to nie leki przestają działać, tylko Ty zakładasz że skoro bierzesz tabletki to już będzie dobrze. Leki nigdy nie są rozwiązaniem na problemy w życiu, bo leki Twoich problemów nie rozwiążą.

@Mufiśka teraz mnie rozbawiłaś xD zmienił Ci na lek który uwielbia w działaniach ubocznych na początku dawać problemy żołądkowo-jelitowe xDDDD

Komu zaszkodzisz nie idąc na terapię? Sobie czy jej? A teraz true story z mojej terapii. Wiesz ile razy ja usłyszałam od terapeutki, że czuje się bezradna i nie wie co ze mną zrobić? Kilka, jak nie kilkanaście. Po +/- 2 latach od ostatniego takiego tekstu, w momencie jak zaczęłyśmy rozmawiać o kończeniu terapii w niedalekiej przyszłości, powiedziała mi co na temat mojej terapii sądził jej superwizor. A mianowicie sądził, że u mnie terapia może nie przynieść efektów. Co sądzi dzisiaj? Że na temat mojej historii i mojej terapii można by napisać książkę bo jestem idealnym przykładem na określenie "cudu terapii" i tego czego można dokonać. Dodam tylko, że moja terapia trwa ponad 7 lat.

Może nie z mirtą ale z innym lekiem tak miałam. Z tym, że w moim przypadku lekarz stwierdził, że nie ma mowy, nie wracamy do tego leku na razie i mam czekać. Minęło po +/- 1,5 miesiąca bez powrotu do leku.

Dziwię się, że po nawet niecałych 2 tyg. gorszego samopoczucia lekarz cokolwiek zmieniał w lekach.... moja po 10 dniach to by kazała czekać do co najmniej 3 tyg. i dopiero w przypadku braku poprawy ewentualnie interwencja. Ja jakbym miała z każdym gorszym samopoczuciem do psychiatry latać to bym leki musiała zmieniać z 5x w roku, a zmieniam raz na kilka lat.

Nie wiem skąd taka mądrość, skoro glukoza, czyli cukier jest wręcz pokarmem dla niektórych nowotworów

Idąc Twoim tokiem rozumowania to ja też jestem złą pielęgniarką, bo dziecko przyniosło mi wypis ze szpitala z zabiegu zamknięcia ubytku w przegrodzie międzyprzedsionkowej, a ja owszem, wzięłam i schowałam do dokumentacji, ale nawet go nie przeczytałam. Czemu nie przeczytałam? Bo widziałam już dziecko 100 razy jeszcze przed zabiegiem, wiem co mu było, wiem na czym polegał zabieg a szczegółowy opis hospitalizacji mi niepotrzebny do skutecznej interwencji w razie dolegliwości. Zresztą co by wniosło to, że wiedziałabym w jakim stanie był bezpośrednio po zabiegu, skoro od zabiegu minęły 3 miesiące? Zabieg był skuteczny co mogę ocenić bez czytania wypisu, bo znam dziecko. Tak samo w przypadku dzieci z cukrzycą, z wypisu interesują mnie maksymalnie 2 zdania, które po jakimś czasie i tak nie mają już nic wspólnego z rzeczywistością, bo zalecenia się zmieniają. Lekarz nawet jak pisze informacje stricte dla mnie to nie wpisuje mi zaleceń, bo wie, że za 2 dni mogą być one nieaktualne. Leczymy stan obecny a nie to co było miesiąc, rok czy dwa lata temu.

No mi moja jak zepsuła tarczyce to załatwiła mi na cito wizytę u endokrynologa na NFZ. Chociaż u mnie po takim czasie już wie z jakimi lekami nie warto zaczynać nawet, bo zaraz coś zepsują xD ale przeszła już ze mną kardiologa na cito, endokrynologa, badania kontrolne krwi nie raz, żeby sprawdzić prolaktynę czy inne rzeczy.

Zależy od tego jaki lek się bierze. Z tego co widzę @Harding ma w podpisie lek, przy którym trzeba regularnie robić badania krwi. Moja psychiatra czasami mi "zleca" badania (zleca to za dużo powiedziane bo chodzę prywatnie, to i tak muszę za te badania płacić), ale jak podejrzewa, że coś poszło nie tak xD teraz wyczuwam, że po następnej wizycie będzie kazała zrobić EKG

Nic nie poradzę, bo ja sama mam wieczne problemy ze wstawaniem i zdarza mi się spóźnić do pracy, ale nie jest to jakieś częste. Jedyne co wiem na pewno na swoim przykładzie to to, że jak nauczyłeś się spać po 12h, to raczej nic dziwnego, że nagle po 7h miałeś problem ze wstaniem. Ja po 2 miesiącach wstawania o której chce, miałam przez pierwszy miesiąc masakryczne problemy z dobudzeniem się rano jak już trzeba było zacząć wstawać normalnie do pracy i we wrześniu częstotliwość moich spóźnień była no duża xD Z innych metod na obudzenie się to budzik daleko od łóżka, żeby trzeba było się z niego podnieść, żeby go wyłączyć, ustawiony jakiś irytujący dzwięk budzika i np. budzik, który żeby się wyłączył to trzeba np. rozwiązać zadanie matematyczne.

Nie jest darmowy, bo nawet jak masz wpisaną odpłatność B, to 4,25zł trzeba zapłacić

Ja odstawiłam z dnia na dzień praktycznie i zero problemu, ale ja brałam 200mg/doba Odstawiaj tak jak Ci lekarz zlecił.

Brałam. Na mnie nie działała, ale zmulenie z godzinę po przebudzeniu rano było, to fakt. Przytyć też nie przytyłam.