ekspert_abcZdrowie

Witaj jason2503! Wspomniałeś, że korzystasz już 5 lat z terapii. Jaka jest to terapia? Jaką masz diagnozę? Pytasz o to, jak sobie poradzić z Twoimi lękami, z tym, że trudno Ci się uspokoić. Masz jakąś pasję, którą mógłbyś rozwijać? Jakieś hobby, które mógłbyś dzielić z innymi ludźmi i bardziej się do nich zbliżyć? Może to w pewnym sensie by Ci pomogło uporać się z Twoimi myślami, obawami i lękami? Pozdrawiam!

Witaj JohnTravolta! Niestety przez Internet nie da się postawić żadnej diagnozy, choć wiele objawów, jakie wymieniłeś, może wskazywać na nerwicę. Zrób przynajmniej podstawowe badania. Jeśli one nic nie wykażą, warto skonsultować się z lekarzem psychiatrą albo przynajmniej psychologiem. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj IcyBlues! Jakie leki aktualnie zażywasz? Niewykluczone bowiem, że reakcje, jakie opisujesz, to jakiś skutek uboczny zażywanych lekarstw. Rozmawiałaś o tym ze swoim lekarzem psychiatrą? Pozdrawiam!

Witaj H.P.Baxxter! Przez Internet nie da się postawić diagnozy, dlatego najlepiej by było, gdybyś skonsultował się ze specjalistą. Twoje objawy są nieswoiste, bo są symptomy typowo nerwicowe (np. napięcie mięśni, zaciskanie pięści, problemy z apetytem, bóle brzucha, lęk), jak i inne, które mogą świadczyć o zupełnie innym rozpoznaniu (np. gonitwa myśli, zaburzenia postrzegania, zwidy etc.). Radziłabym umówić się na wizytę do lekarza psychiatry, który będzie miał szansę podczas bezpośredniej rozmowy zdiagnozować Cię i zaproponować odpowiednią pomoc. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj Monika! Gratulacje dla mamy! Jak się czujesz po porodzie? Jak nastrój? Próbujesz jakoś radzić sobie z depresją i nerwicą? Korzystasz z terapii? Pozdrawiam ciepło!

mark123, nie wiem, czy można taki stan rzeczy, o jakim piszesz, określić "lenistwem". Mnie to raczej przypomina bierną agresję. _asia_, jeżeli na początkowych spotkaniach z terapeutą ustalono, w jaki sposób terapeuta i klient/pacjent będą się do siebie wzajemnie zwracać, to wszystko jest OK. Nie ma nic nieprawidłowego, zagrażającego czy niesprzyjającego w terapii dla pacjenta/klienta, jeśli terapeuta mówi do niego po imieniu. Na pewno mówienie sobie po imieniu zmniejsza dystans w trakcie spotkań. Jeśli terapeuta zapytał, czy może zwracać się po imieniu do klienta/pacjenta, np. Asiu, Joanno, a pacjent/klient się zgodził, to wszystko mieści się w ramach konwencji Tu dużo zależy też od sytuacji terapeutycznej - różnicy wieku między terapeutą a pacjentem/klientem, od nurtu, w jakim pracuje terapeuta (niektóre nurty są bardziej "liberalne" - trochę kiepskie słowo, ale nie wiem, jak określić to inaczej). Częściej spotykam się z wersją, kiedy terapeuta mówi raczej per Pan/Pani, ale znam przypadki, kiedy klienci mówili do terapeuty per Pan, a on zwracał się do nich raczej po imieniu - oczywiście wcześniej zapytawszy o zgodę. Pozdrawiam! lucy1979, podejrzewam, że Twoje reakcje związane są z niskim poczuciem własnej wartości, dlatego z jednej strony zależy Ci na opinii innych, zastanawiasz się, jak wypadniesz w oczach innych, co sobie o Tobie pomyślą itd., a z drugiej strony, jeśli ktoś Cię urazi, zachowa się według Ciebie nie fair, długo nosisz w sobie uraz, rozpamiętujesz go. Wykazujesz tendencje do długiego noszenia w sobie urazów, czyli niewybaczania zniewag, krzywd i afrontów, do długotrwałego przeżywania przykrości. To jest też związane z pewną nienaruszalnością obrazu Ja. Myślę, że warto, byś popracowała nad swoją samooceną, wzmocniła siebie i uniezależniła się od opinii innych. Pozdrawiam!

Witaj Michal29! Przez Internet nie da się przeprowadzić diagnozy różnicowej i stwierdzić, co Ci dolega, czy faktycznie masz jakąś chorobę o charakterze neurologicznym, czy jest to nerwica. Podejrzewam, że raczej nie masz SM ani żadnej innej choroby, ale oczywiście możesz skonsultować się z neurologiem, by mieć wiarygodne informacje od niego. Myślę, że wiele Twoich objawów powstaje na tle lękowym, stąd też Twoje przewrażliwienie na punkcie swojego zdrowia. By mieć rzetelną diagnozę, konieczna jest wizyta u specjalisty. Nie bagatelizuj swojego pogarszającego się samopoczucia i idź do lekarza. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

emilk, drogą wirtualną nie da się niestety określić, co jest przyczyną Twojego nagłego osłabienia. Możliwe, że objawy, jakie opisujesz, świadczą o nasileniu nerwicy, ale niewykluczone też, że po prostu się przeziębiłeś albo złapałeś jakiegoś wirusa, dlatego kiepsko się czujesz. Sugeruję skonsultować się z lekarzem. Wizyta u psychologa również nie zaszkodzi. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj bladaja6! Napisałaś, że wcześniej chorowałaś na depresję. Czy leczyłaś się wówczas, czy raczej miałaś nadzieję, że samo przejdzie? Niewykluczone, że depresja powróciła, bo masz wiele objawów o tym świadczących - smutek, przygnębienie, utrata zainteresowań, brak zadowolenia, unikanie towarzystwa, fantazje samobójcze, pesymizm, zaburzenia apetytu itp. Powinnaś skonsultować się z lekarzem psychiatrą i rozpocząć leczenie. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj grzej.! Napisałaś, że według psychologa jesteś "inteligentną neurotyczką". Czy nadal korzystasz z pomocy tego psychologa? W ogóle leczysz się jakoś ze swojej fobii szkolnej? Zażywasz jakieś leki albo korzystasz z terapii? Podejrzewam, że Twoje problemy mają charakter złożony, skoro byłaś hospitalizowana i masz za sobą nawet próbę samobójczą. Jak wyglądają Twoje relacje z rodzicami? Wspierają Cię, starają Ci się jakoś pomóc? Pozdrawiam!

live, cechy osobowości stanowią tak naprawdę wypadkową czynników biologicznych, rozwoju, wychowania, wpływów środowiskowych, społecznych i kulturalnych. Zatem Twoja ograniczona zdolność podejmowania decyzji, niezdecydowanie może wynikać zarówno z charakteru (uwarunkowań biologicznych), jak i z wychowania, np. tego, jakie komunikaty słyszałeś od rodziców, czy wspierali Twoją samodzielność i autonomię, zostawiali Ci przestrzeń, byś próbował sam podejmować decyzje i przyjmować konsekwencje swoich wyborów, czy raczej Cię ograniczali i narzucali swoje zdanie. Pozdrawiam i życzę udanego wyboru studiów!

Witaj kormorek! Przez Internet nie da się przeprowadzić diagnozy różnicowej i orzec, czy to, czego doświadczasz to tiki nerwowe, czy nerwica natręctw. Napisałeś, że odczuwasz przymus robienia dziwnych rzeczy (strzelania kośćmi, wykonywanie ruchów żuchwą itd.) oraz masz przekonanie, że po wykonaniu tych czynności nieprzyjemne odczucia znikną, gdy tymczasem stres nie ustępuje. Rzeczywiście opisane objawy bardzo pasują do nerwicy natręctw, ale najlepiej by było, gdybyś skonsultował się z lekarzem psychiatrą, który podczas bezpośredniej wizyty miałby szansę rzetelnie Cię zdiagnozować i zaproponować odpowiednie leczenie. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj chory1234! Ile masz lat? Co robisz na co dzień? Uczysz się, studiujesz, pracujesz? Pytasz, co Ci dolega, ale niestety drogą wirtualną nie da się postawić diagnozy. Być może przechodzisz jakiś kryzys, może są to problemy z tożsamością, które czasami pojawiają się w czasie dorastania, a możliwe, że masz jakieś problemy osobowościowe, które wymagają psychoterapii. Nie wiem. Jeżeli czujesz, że to, co Ci dolega, przeszkadza Ci w normalnym funkcjonowaniu i nawiązywaniu satysfakcjonujących relacji z ludźmi, to radzę skonsultować się ze specjalistą - psychiatrą albo psychologiem. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Doktor Google to często mylna diagnoza. Okazuje się, że np. na pytanie o ból głowy, co czwarte poszukiwanie w Google przekierowuje do stron o guzie mózgu. http://natemat.pl/92579,dr-google-to-tez-twoj-lekarz-czy-mozna-tak-sie-wyleczyc

Nie, nie każdy może kupić takie testy. W zasadzie testy powinny być sprzedawane wyłącznie psychologom legitymującym się dyplomem ukończenia magisterskich studiów psychologicznych. Jednak w związku z dokonanymi przez Komisję do spraw Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego zmianami zasad dostępu do testów psychologicznych, Pracownia Testów Psychologicznych rozszerzyła ofertę testów dostępnych dla innych specjalistów niż psycholodzy. Testy w ofercie Pracowni zostały zgodnie z wytycznymi PTP podzielone na trzy kategorie o zróżnicowanej dostępności: A- dla psychologów; dla innych profesjonalistów, np. socjologów, pedagogów, logopedów, doradców zawodowych itd. B - dla psychologów; dla innych profesjonalistów po ukończonym szkoleniu/szkoleniach z dodatkowym podziałem na: * B1 – testy wymagające ukończenia ogólnego szkolenia z psychometrii zakończonego egzaminem * B2 - testy wymagające ukończenia ogólnego szkolenia z psychometrii zakończonego egzaminem, a następnie szkolenia z zakresu konkretnego testu (lub grupy podobnych testów). C – tylko dla psychologów Tak, tego typu testy są wykonywane w poradniach psychologiczno-pedagogicznych. W zakresie badania inteligencji najczęściej stosuje się WISC-R (dla dzieci) i WAIS-R (dla dorosłych).

Witaj Bipolarny! Rozumiem, że w przypadku choroby afektywnej dwubiegunowej zaleca się farmakoterapię, ale czy nie myślałeś o pomocy terapeuty albo przynajmniej o grupie wsparcia dla ChAD-owców? Mógłbyś porozmawiać z ludźmi, którzy mają podobne doświadczenia, którzy chorują na to samo, co Ty, zapytać ich, jak oni sobie radzą ze skutkami ubocznymi leków, jakie leki im pomagają, jak z chorobą radzą sobie ich bliscy, czy ich wspierają, jak ich wspierają itd. Myślę, że zastrzyk energii i możliwość porozmawiania z ludźmi, którzy wiedzą, czym jest ChAD, bo sami to na co dzień przeżywają, mógłby Ci znacznie bardziej pomóc niż niejeden lek. Pomyśl o tym. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj HellBurner! Zachowanie Twojego ojca nosi znamiona agresji. Jeżeli wbrew Twojej woli, ojciec chce wyciskać Ci pryszcze, to jest jakieś zaburzenie. Za wyciskanie pryszczy powinna się wziąć kosmetyczka, w jakichś higienicznych warunkach itd. Uważam, że Twój ojciec powinien skonsultować się z psychiatrą, bo chyba nie panuje nad swoimi impulsami. Pozdrawiam!

Witaj rttl5! Masz bardzo rozbudowane strategie radzenia sobie ze swoimi irracjonalnymi lękami. Kompulsje, a więc czynności przymusowe, które pełnią charakter swoistych rytuałów mających Cię uchronić przed bliżej nieokreślonym złem, cierpieniem, bólem mocno utrudniają Ci życie. Pytasz, co masz zrobić. Najlepiej udać się do lekarza psychiatry, opowiedzieć o swoich objawach i rozpocząć leczenie. Myślę, że w Twoim przypadku konieczne będzie połączenie farmakoterapii z psychoterapią. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj dołek! Trudno Ci pomóc przez Internet, a obawiam się, że napisanie: "Nie przejmuj się" na nic się nie zda. Twój lęk jest irracjonalny - pewnie zdajesz sobie z tego sprawę. Owszem, sytuacja, w której rysuje się komuś innemu auto, nie jest zbyt komfortowa i wiąże się z jakimś stresem, ale Twój stres jest nadmierny. Dogadałeś się z mężczyzną, którego naraziłeś na szkodę, zapłaciłeś mu, więc wszystko wydaje się być w porządku. Nie analizuj po stokroć tej samej sytuacji w swojej głowie, bo tylko niepotrzebnie się nakręcasz. Mam nadzieję, że wkrótce zapomnisz o całym zajściu i z perspektywy czasu będziesz się z tego śmiał. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

jopek, wspomniałeś, że leczyłeś się psychiatrycznie, brałeś leki, a czy nie myślałaś o psychoterapii? Twoje objawy mocno korespondują z obrazem klinicznym nerwicy, a ta być może pojawiła się u Ciebie wskutek nadmiernego stresu. W stanie stresu nasz organizm produkuje aminy katecholowe, które sprawiają, że jesteśmy ciągle pobudzeni, napięci. Być może w ten oto sposób u Ciebie pojawił się ten kask neurasteniczny, o którym wspominasz. Trudno Ci się rozluźnić, ciągle jesteś spięty, poddenerwowany. Powinieneś przynajmniej popracować nad relaksacją, a także rozważyć skorzystanie z pomocy psychoterapeuty. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Ja chodzę do second handów. Można znaleźć fajne ciuchy w przystępnej cenie :)

Witaj aldara.35! W przypadku fobii ważna jest modyfikacja irracjonalnych myśli, które eskalują lęki. Warto skorzystać z pomocy terapeuty. Czy Ty jakoś próbujesz walczyć ze swoimi lękami? Leczysz się jakoś? Korzystasz z psychoterapii? Pozdrawiam!

janina777, chrypka, kaszel i ból w klatce piersiowej może równie dobrze świadczyć o przeziębieniu albo grypie. Nie musi być to od razu rak płuc. Zatem spokojnie. Jeżeli zależy Ci na trafnej diagnozie, a Twój stan będzie się pogarszał, to i tak radziłabym skonsultować się przynajmniej z lekarzem pierwszego kontaktu. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj syndrom_ideału! Porównywanie się do innych, złe samopoczucie wskutek negatywnych porównań społecznych, złość w przypadku niekorzystnych komentarzy pod Twoim adresem to najprawdopodobniej objawy niskiego poczucia własnej wartości. Chcesz być idealna, udowodnić sobie i innym, że jesteś we wszystkim najlepsza, bo wątpisz w swoją wartość. Powinnaś popracować nad własną samooceną. Odsyłam do artykułu: http://portal.abczdrowie.pl/jak-podniesc-poczucie-wlasnej-wartosci - przeczytaj i zauważ, że wiele opisanym tam reakcji charakteryzujących osoby z niestabilną samooceną pasują do Ciebie. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj marek98! Przez Internet nie da się postawić diagnozy, ale jestem prawie pewna, że nie masz żadnej psychozy, ale sam się nakręcasz i wyszukujesz nieprzyjemne objawy u siebie. Podejrzewam, że wskutek eksperymentów z narkotykami ujawniły się u Ciebie wcześniej skryte tendencje w kierunku zaburzeń nerwicowych. Pozdrawiam!