ekspert_abcZdrowie

Dziubasek89, nie wiem, czy trafnie określiłaś, nazwałaś swój problem. Nie wiem, czy to, czego doświadczasz, to natręctwa. Natręctwa (natrętne myśli, natrętne wykonywanie czynności = kompulsje) mają charakter lękowy i występują zwykle w przebiegu zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych. Czy Twoim myślom towarzyszy lęk? Mówienie o swoich przeszłych przeżyciach w byłych związkach nie określiłabym jako natręctwa. Czy czujesz jakiś wewnętrzny przymus, by o tym mówić swojemu aktualnemu partnerowi? Pozdrawiam i życzę powodzenia!

noway23, przez Internet diagnozy nikt nie postawi. Myślę jednak, że warto byłoby zrobić porządek z tą Twoją przegrodą nosową, skoro wpływa na jakość Twojego funkcjonowania i utrudnia Ci oddychanie. Możliwe, że to w jakimś stopniu złagodziłoby Twoje "ataki" duszności. Na ile jest to problem ciała, a na ile psychiki, trudno to stwierdzić wirtualnie. Konieczna jest wnikliwa diagnoza i prawdopodobnie konsultacja z wieloma specjalistami. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj przemek2940 na forum! :)

tran, bardzo mocno się stresujesz pracą jako agent ubezpieczeniowy. Odczuwasz silną presję i reagujesz nieadekwatnie do sytuacji. Drogą wirtualną nie da się postawić diagnozy. Depresja to raczej nie jest. Bardziej podejrzewałabym nerwicę, ale konieczna jest bezpośrednia konsultacja u lekarza psychiatry. Tylko on może postawić diagnozę. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

agaavik, opisałaś sporo różnych problemów (konflikty z mężem, niemożność złapania kontaktu z dzieckiem, kiepskie relacje z teściami, trudności ze znalezieniem pracy, stany lękowe itp.), które prawdopodobnie mają wspólne źródło. Przez Internet nie można postawić żadnej diagnozy, ale jeżeli sama czujesz, że trudniej Ci wytrzymać z samą sobą, to powinnaś skonsultować się z psychologiem albo lekarzem psychiatrą, do czego Cię zachęcam. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Tak w temacie: https://parenting.pl/portal/zmiany-w-zasadach-nadawania-imion-w-polsce.

remic1, zajrzyj do wątku: topic-t11716.html. Pozdrawiam!

afika, przez Internet nikt nie napisze, co Ci dolega, czy jest to nerwica natręctw i czy w ogóle cierpisz na coś w sensie klinicznym i trzeba to leczyć. Konieczna jest wizyta u specjalisty. Jeżeli jednak myśli, jakie się u Ciebie pojawiają, nie są nagminne, nie narzucające się, a nad lękami potrafisz zapanować, nie destabilizują one Twojego codziennego funkcjonowania, to raczej nie jest to nerwica w takim "klasycznym rozumieniu". Możliwe, że jesteś nieco bardziej ostrożna od innych, dlatego sprawdzasz niektóre rzeczy i martwisz się niektórymi sytuacjami. Nie musi to od razu oznaczać nerwicy natręctw. Jeśli zależy Ci jednak na trafnej diagnozie, konieczna jest wizyta u psychologa/psychiatry. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj Dotka_7! Napisałaś, że cierpisz na depresję. Jak długo walczysz z chorobą? Leczysz się? Bierzesz leki albo korzystasz z psychoterapii?

15latwdepresji, w przypadku Sertranormu mogą wystąpić zaburzenia widzenia. Jest to jeden ze skutków ubocznych zażywania tego leku. Przy kolejnej wizycie u lekarza psychiatry koniecznie wspomnij o swoich dolegliwościach po przyjęciu leku. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Chwili odpoczynku i snu, który przyniesie regenerację sił :)

Witaj Don Kamillo! I powodzenia w walce z depresją! Wierzę, że Ci się uda! Pozdrawiam!

Ahma, leki, które zażywasz, nie są tylko na nerwicę. Np. taki Clopixol to lek przeciwpsychotyczny, pochodna tioksantenu, stosowany w leczeniu m.in. schizofrenii. Czy da się żyć bez leków? Owszem, ale zależy to od charakteru zaburzeń, jego głębokości, przebiegu leczenia, subiektywnego samopoczucia pacjenta itd. Pozdrawiam!

Don Kamillo, nie wiem, czy Twoja eks dziewczyna jest bezpośrednią przyczyną Twojej depresji, raczej wątpię, ale na pewno w jakimś sensie sprawiła, że zacząłeś coraz bardziej wchodzić w kiepskie samopoczucie. Zamiast Cię wspierać, kiedy dowiedziała się, że cierpisz na depresję, to ona zaczęła Ci wypominać, że w ogóle brałeś lekarstwa, że podjąłeś leczenie. Tak nie zachowuje się osoba, która kocha i której zależy na partnerze. Myślę, że zbyt późno zdecydowałeś się na zakończenie tego związku, bo zbyt dużo kosztów emocjonalnych poniosłeś. Najważniejsze, że teraz się leczysz, planujesz iść na psychoterapię i uwolniłeś się z toksycznej relacji z dziewczyną. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

detektywmonk, John,Peter czy Alice brzmi jeszcze całkiem "normalnie", mimo że zaczerpnięte z Zachodu. Słyszałam o pomysłach na imię dla dziecka, np. Poziomka, Truskawka (przecież jest imię Jagoda, to dlaczego by nie nazwać Truskawka? ), Piołun czy Opieniek. To dopiero brzmi "egzotycznie" i jakże "ogrodowo"

ska1977, na diagnozę chłoniaka na podstawie lekkiego bólu w okolicach lewej pachwiny to chyba troszkę za wcześnie. Jeżeli ból się będzie utrzymywał, zgłoś się do lekarza i sam się nie diagnozuj. To wcale nie musi być nic poważnego. Doktor Google często się myli a osoby lękliwe ze skłonnością do hipochondrii za bardzo mu ufają :) Pozdrawiam i życzę zdrowia!

glupiajestempowraca, wątpię, by któryś z lekarzy dał Ci na piśmie zaświadczenie, że dochowa tajemnicy lekarskiej. Lekarze są do tego zobowiązani, więc nie musisz prosić o żadne pismo. Oni MUSZĄ dochować tajemnicy lekarskiej. Nie mogą rozpowiadać postronnym, kto do nich przychodzi się leczyć i na co. Pozdrawiam!

Anonim890987, możliwe, że Twój dawny przyjaciel wkręcił się w nowe towarzystwo, które ma na niego wpływ, i dlatego nie chce już kontynuować z Tobą znajomości. Zresztą zauważ, że sam Ci o tym mówi, np. w słowach "Daj mi spokój". To chyba jasny komunikat, że nie jest zainteresowany tym, by angażować się w relację z Tobą. Moim zdaniem powinieneś dać sobie czas na przeżycie końca tej znajomości i poszukać sobie prawdziwego przyjaciela, który zaakceptuje Cię takim, jaki jesteś. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj Yvaine! Jeśli zauważyłaś u siebie niestabilny nastrój, chwiejność, tzw. "gorsze dni", to myślę, że warto skonsultować się z lekarzem, nawet tak profilaktycznie. Przez Internet nie da się postawić diagnozy. Możliwe, że chwilowy gorszy nastrój nie oznacza nawrotu choroby, ale lepiej mieć kontrolę. Zaburzenia nastroju lubią się odradzać w okresie jesienno-zimowym, kiedy jest ponuro, zimniej, ciemniej. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj Mayumi! Mam nadzieję, że na forum znajdziesz wsparcie od osób w podobnej sytuacji do Twojej. Napisałaś, że masz zdiagnozowaną depresję. Dlaczego się jednak nie leczysz? Jak długo cierpisz na depresję? Jak wcześniej się leczyłaś (leki/psychoterapia)? Pozdrawiam i życzę powodzenia!

ona_em, ale to nie jest wina brata, że jest gejem. To nie jest kwestia świadomego wyboru. Twój brat nie wstał rano któregoś dnia i nie powiedział: "OK, to od dzisiaj jestem homoseksualistą, bo heteroseksualizm jest nudny". Cieszę się, że mimo jego odmiennej orientacji, nie odwrócisz się od niego, ale nadal uważam, że to nie jest powód do wstydu. Tutaj bardziej problem tkwi w głowach i podejściu Twoich rodziców niż w samej orientacji brata. Homoseksualizm nie jest chorobą ani zaburzeniem, od dawna go wykreślono z klasyfikacji zaburzeń. Niestety, wciąż dla wielu jest to temat tabu... Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Alicja07, nie wiem, jakie intencje ma wobec Ciebie Twój kolega. Ty po rozstaniu z chłopakiem zauważyłaś, że warto koledze dać szansę, zaangażowałaś się w tę relację. On zdaje się podchodzić do tej znajomości luźniej. Ale niewykluczone, że stwarza jedynie takie pozory, a tak naprawdę nie jesteś mu obojętna... Ten tekst, czy nie masz dla niego jakiejś wolnej koleżanki, mógł być jakąś prowokacją. Może chciał Cię sprawdzić, jak zareagujesz, czy nie będziesz zazdrosna etc. Tak naprawdę nikt nie może wiedzieć, co mu w głowie siedzi i jakie ma wobec Ciebie zamiary. Może porozmawiaj z nim szczerze o charakterze Waszej znajomości i nieco się przed nim otwórz - że znaczy dla Ciebie trochę więcej niż "zwyczajny kolega". Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Witaj kolkograniastee! Masz zaniżone poczucie własnej wartości, nie lubisz siebie samej i to jest w głównej mierze źródło Twoich problemów, m.in. w relacjach z partnerem. Osaczasz go, kontrolujesz, chcesz więzić w klatce, bo obawiasz się, że go stracisz, że znajdzie sobie kogoś lepszego od Ciebie. A że myślisz o sobie w nie najlepszy sposób, wówczas zagrożenie utraty partnera jawi Ci się jako bardzo prawdopodobne. Jak sobie pomóc? Zachęcam do skorzystania z pomocy psychologa, by wzmocnić samoocenę i opracować nad pewnością siebie. Pozdrawiam i życzę powodzenia!

Dorog92, dobrze, że wszystko się skończyło pomyślnie. Jeśli wiesz, że Twoje samopoczucie pogarsza się po papierosach, to radzę do nich nie wracać. Chociaż opisane przez Ciebie objawy bardzo przypominają na pierwszy rzut oka objawy nerwicowe. Pozdrawiam i życzę dużo zdrowia!

ona_em, homoseksualizm jest normalną orientacją seksualną, podobnie jak heteroseksualizm. Rozumiem, że coming out Twojego brata mógł być szokiem dla rodziny i że ta sytuacja nie jest dla Was łatwa, ale spróbuj też zrozumieć brata, któremu również nie jest łatwo, który musi niejednokrotnie radzić sobie z brakiem tolerancji. Zauważ, że wy jako najbliżsi nie akceptujecie tego, a co mówić o obcych osobach? Jeżeli Twoi rodzice nie radzą sobie z tą sytuacją, nie potrafią zaakceptować orientacji swojego syna, najlepiej zachęcić ich do skorzystania z wsparcia psychologicznego. Są grupy wsparcia dla rodziców dzieci o orientacji homoseksualnej. Tutaj nie chodzi o to, by "naprawiać" brata, tylko o to, by rodzice zrozumieli, że bycie gejem to nie jest powód do wstydu. ryska, udzieliłam odpowiedzi na Twoja pytania w innym wątku. Pozdrawiam!