Róża

Eh,to i ja się dołączam

NnNn,to wszystko to kwestia podejścia.Ja mam conajmniej kilkanaście guzów w swoim organixmie,między innymi na wątrobie i nerce.Dowiedziałam się o nich przypadkiem i mam je gdzieś.Wisi mi to zwyczjnie.Na początku lekarze mnie ganiali na różne analizy,badania,chcieli mnie zamknąć w szpitalu(ale się nie dałam,bo nie mam ani czasu ani ochoty),olałam też wieczne kontrole(również nie mam ani czasu ani ochoty).Co będzie to będzie,trudno.A nie zazdrość ludziom nerwicy.I nerwica i depresja potrafią wykończyć.Często idą w parze i najlepiej nie mieć z nimi nic wspólnego.Wiem jedno,że dopóki człowiek nie przestanie użalać się nad sobą,dopóki sam nie wprowadzi sobie wewnętrznej dyscyplinki,dopóty nie wyjdzie z tych przemiłych chorób.Dotyczy to również chorób somatycznych.Trzym się ciepło.

Ja siedze od dłuższego czasu w tematyce 2 wojny światowej i okresie powojennym.Polecam książki Janusza Krasińskiego,a szczególnie:"Na stracenie","Twarzą do ściany","Niemoc","Przed agonią".Kawał prawdziwej historii i bardzo ciekawe, choć często tragiczne losy bohaterów.

Kurcze,zazdroszczę wam tej agresji poniekąd.Nieraz tak by mi się przydała W piatek w autobusie chłopaczek jakiś omal nie wybił mi zębów plecakiem,a ja się tylko odsuwałam bez słowa.We mnie wstepuje tylko diabełek,gdy bronię swoich dzieci.A tak-można mi po głowie skakać

lateksowy,już wynaleźli-wszystkie benzo.Ale co z tego,jeśli są uzależniające

Kasztankunie pamiętam już skąd A co-podoba ci się?Jest najbardziej podobny do mojej prawdziwej gęby i ta mina naburmuszonego dziecka-cała ja . Piszesz bardzo piękne wiersze.

Pewne słowa są zwyczajowo przyjęte za brzydkie.Chyba dlatego,że wyrażają niezbyt ładne uczucia.Ja potrafię kląć jak szewc,sama z całej rodziny Ale nieraz sprawia mi to ulgę.

aadoreen-pamietamy Witaj na forum

e123456,kochanie,ja już z tego prawie zupełnie wyszłam.I ty też dasz radę.Wiem,że mi nie uwierzysz,tak jak ja nie wierzyłam,że to się da pokonać.Było ciężko,ale udało się.Radziłam sobie podobnie jak ty-coś usiłowałam robić,oglądałam na siłę wesołe komedie,które na początku tylko mnie denerwowały,ale po pewnym czasie,zaczęłam się uśmiechać.Usiłowałam przypominać sobie miłe wspomnienia z życia i próbowałam za wszelką cenę nie poddawać się.Bardzo dobrze,że idziesz do szpitala.Trzymam mocno kciuki żebyś wyszła w o wiele lepszym stanie niż jesteś i zobaczysz,że świat się do ciebie uśmiechnie.Pozdrawiam cię serdecznie,trzymaj się cieplutko i ratuj swoje dziecko póki jeszcze jest czas na to.Pa.

e123456zmiłuj się,czy ty wiesz o czym mówisz?Zrobisz dziecku potworną krzywdę.Czy chcesz koniecznie,żeby wylądował tu wśród nas??Nawet nie myśl o takich rzeczach i wywal te tabletki do kibla najlepiej.Nie wolno ci tak myśleć!!Synowi nikt i nic nie jest w stanie zastąpić matki!!A teraz sobie dobrze przemysl,o czym ty myślisz,i postaw się na miejscu swojego dziecka.I co?Jakie wnioski?Pyta cię o to matka dwóch chłopców w wieku twojego syna,chora od wielu,wielu lat na nerwicę,depresję i natręctwa.Pomysl i odpisz,ok?

Nooo,czasami tak

o rety,siedze ze słuchawkami na uszach,a pewien facet,który uparcie twierdzi,że mnie kocha-przesyła mi romantyczne ballady Eh,rozmarzyłam się,phi Fajny ten dzień Ten romantyczny facet to mój osobisty małżonek(żeby nie było...)

anywayjeśli jesz w nocy,to bez sensu są próby schudnięcia.Jeśli któraś z was chce być chudsza,to przestańcie jeść duże tłuste kolacje i w nocy.Mniej smażonego więcej warzyw i owoców.A poza tym nie wiem,co takiego pociągającego jest w wieszakach?Nawet facetom się dziwię,że takie wolą.To chyba wpływ mediów-pranie mózgu na temat urody.Ja jestem baaardzo szczupła z natury,ale naprawdę nie uważam,że to jest kanon piękna.Ogromnie podoba mi się,jak kobieta ma to i tamto gdzie trzeba.Też próbowałam przytyć,ale chudość mam w genach i nici z tego.Mnie z kolei wyzywają od anorektyczek.Ale w końcu zaakceptowałam się taką jaka jestem i przestałam zwracać na to uwagę.Jestem chuda-no i dobrze,nikomu nic do tego.Ktoś jest gruby-też dobrze.Ważne żeby być zdrowym przy swojej wadze.

Łeeee,jak mi się nic nie chce,jak strasznie mi się nie chce!!!! Jadę dzisiaj na imprezę rodzinną,wypiję sobie drinka realnego A jutro-wiadomo-matura

meskalina,no przychodzi taki moment,ale nie zauważyłaś,że coraz łatwiej jest ci się pozbierać?Ja zauważyłam,że moje doły i nerwicowe dolegliwości,to już tylko krótkie epizody.Nie tak jak do niedawna-ciągnące się miesiącami bez żadnego światełka nadziei.Może jest coś,z czym nie rozliczyłaś się tak do końca i co powoduje nawroty?Ja też miewam takie chwile rozterki,że chyba nigdy z tego nie wyjdę,ale to tylko chwile.Wiem jaki powód mnie trzyma jeszcze przy nerwicy i depresji-i muszę się tego pozbyć.Zrób sobie i ty taki " rachunek sumienia",a na pewno znajdziesz to "brakujące ogniwo".

magdalena4,jeśli nawet nie kochasz tego chłopaka,to jaki jest sens,żeby dalej z nim siedzieć?Szkoda czasu,zrób miejsce dla tego jedynego obok siebie

Piotruś,nie płakaj.Jeszcze trochę i wypijemy wirtualnego drinka

Lidziu,mnie nauczyło siedem chudych lat tak liczyć każdą złotówkę.A jeśli nie musisz aż tak liczyć-to tylko możesz się cieszyć

Wiem,że ludzie z problemami psych.często mają problemy z oczami ogólnie,częste łzawienia,słabsze widzenie,powiększone źrenice,nawet podatność na zapalenie spojówek.I żadne leczenie nie jest w stanie tego wyeliminować całkowicie,ale tak jak piszesz-im lepsze samopoczucie,tym mniejsze kłopoty z organizmem.

e123456-witaj wśród nas i nie rezygnuj z siebie.Nie dwa lata tylko wiele,wiele szczęśliwych lat-tego z serca ci życzę.Bądź z nami jak najczęściej,to jest bardzo przyjazne forum,na pewno poczujesz się lepiej.

Hm,ja słyszałam głosy,widziałam przesuwające się postacie,ludzie wmawiali mi,że coś powiedziałam,a ja broniłam się,że to niemożliwe,byłam pewna,że inni słyszą moje myśli,ale lekarz obawiał się,że to psychoza.Prawdopodobnie tak było,tyle,że psychoza reaktywna,czyli zdrowa reakcja na nadmiar stresu i traumatycznych przeżyć.Jednak warto się wybrać na rozmowę,żeby nie przegapić czegoś poważnego-Estreva.

Znowu gadają nie po ludzku

A ja mam cichą nadzieję,że nie dożyję starości.Ale znając mojego pecha...

A ja nie chcę iść do pracy,w domku mi bardzo dobrze.Napracowałam się już dość w przeróżnych zawodach(łatwiej wyliczyć czego nie robiłam niż co robiłam ),jestem zmęczona już totalnie tempem życia i mam gdzieś robotę.Ale wy się nie poddawajcie,macie jeszcze czas na rezygnację

się zgorszyłam