natrętek

carlosbueno, tak się zastanawiam, bo swego czasu narzekałeś, że nie masz konkretnego zawodu typu: inżynier, lekarz, prawnik. Powiedz mi, czy jakbyś zdobył taki zawód to twoja sytuacja zdrowotna pozwoliła by Ci na wykonywanie tej pracy? A może to tylko wymówka, która ma usprawiedliwiać twoją stagnację i utwierdzać Cię w poczuciu bycia nieudacznikiem ?

Niestety jak się ma osobowość taką jaką się ma to jest ciężko niemal w każdej działalności zarobkowej. W każdej pracy jest choćby minimalny kontakt z ludźmi. Więc jak ktoś nie cierpi przebywania wśród ludzi to ma problem.

Właśnie, przy tej chorobie trudno jest cokolwiek zakładać i snuć plany, bo to lubi nawracać Dlatego osoby zaburzone często wchodzą w związki z osobami o zbliżonych problemach. Analogicznie nie ma się co dziwić, że ktoś zdrowy i energiczny raczej szuka osoby o podobnym usposobieniu.

DD to derealizacja/depersonalizacja

Ja myślę, że jakbym nie zaczął regularnie biegać to waga cały czas sukcesywnie szła by w górę. A tak, to stoi w miejscu a w zeszłoroczne lato nawet zbiłem kilka kg :) Każdy organizm inaczej reaguje na ten lek, a niektórzy tyją nawet nie jedząc więcej. Prawdopodobnie ten ten lek strasznie osłabia metabolizm.

glupiajestempowraca, niematerialne, to znaczy jakie ?

U mnie matka cierpi na zaburzenia z kręgu psychotycznych. Odkąd pamiętam, czyli od wczesnego dzieciństwa mam problemy z grupy zaburzeń depresyjno - lękowych. Jako nastolatek od mamy dowiedziałem się, że zaszła w ciąże będąc na neuroleptykach i lekarze zalecali jej by usunęła ciąże, bo było prawdopodobne, że urodzę się z jakiś defektem intelektualnym. Tak się nie stało, a jednak odziedziczyłem genetycznie defekt w postaci podatności na zaburzenia depresyjno - lękowe, które się rozwinęły na skutek dysfunkcyjnego sposobu wychowania. Tak więc jestem dorosłym facetem z przewlekłym problemem psychicznym, którego ani leki ani żadna z dotychczasowych terapii nie były w stanie wyeliminować.

Ja biegam od kwietnia ubiegłego roku i muszę przyznać, że mi się spodobało. Moim głównym celem było zrzucenie zbędnych kilogramów. Początkowo schudłem dość szybko ok. 10 kg, a od pół roku waga stanęła i nie chce już spadać. Nie wiem czym to jest spowodowane, być może tłuszcze zaczął się przemieniać w mięśnie, które też ważą, a może to wina spowolnionego metabolizmu i zwiększonego apetytu spowodowanego przyjmowaniem leków ? W każdym bądź razie nie zrażam się i nadal biegam średnio ok. 10 km co 3 dni, a w cieplejszym okresie biegałem co 2 dzień.

Jestem melancholikiem ...

U mnie stan stabilny, zejście na 50 mg sertraliny nie spowodowało pogorszenia stanu, a jestem na tej dawce od niespełna miesiąca czasu. Następnym krokiem będzie zmniejszenie dawki mirtazapiny z 45 mg na 30 mg lub 15 mg w zależności od zaleceń lekarza. Boję się pogorszenia stanu, ale jak nie spróbuję zejść z leków teraz to kiedy ?

Brałem mianserynę przez 7 lat i mogę powiedzieć, że działa na spanie równie skutecznie jak mirtazapina.

Jak tylko jest z czego to zawsze odkładam część pieniędzy na "kupkę", dzięki temu w chwilach gdy potrzebna mi jest gotówka nie muszę sięgać po "chwilówki" albo pożyczać od kogoś z rodziny :)

bedzielepiejto prawda, że im jestem starszy tym trudniej jest się otwierać i często po raz kolejny opowiadać o ciężkich doświadczeniach. Daję sobie ostatnią szansę, potem już sobie odpuszczę temat terapii. Nie masz ochoty nawet wyjść na spacer ?

bedzielepiej, też jestem po kilku terapiach i przymierzam się z nowym rokiem do kolejnej, bo jednak nadal nie czuję się dobrze ze sobą. Nie łudzę się, że to mi w pełni pomoże stanąć na nogi i pozbyć się przeżywania przykrych stanów, ale może rozwiąże po raz kolejny kilka kwestii czysto psychologicznych.

Nie umiem nawiązywać kontaktów z ludźmi, ani ich utrzymywać. Wszelkie próby kończą się poczuciem odrzucenia, więc już nie próbuję. Nie jestem interesująca. bedzielepiej, a próbowałaś to zmienić na terapii ? Tego typu problemy przeważnie udaje się zmodyfikować właśnie poprzez terapię. Po tym co piszesz ewidentnie widać, że podobnie jak ja masz ogromne problemy z poczuciem własnej wartości.

Też towarzyszy mi podobne odczucie, że nawet jakbym miał dobrze płatną pracę oraz dobrą żonę i dzieci to nadal bym odczuwał dyskomfort i nadal brakowało by mi dobrego samopoczucia. Niestety tak jak napisał/a Follow_ to co przeżywam płynie z mojego środka niezależnie od czynników zewnętrznych i pomimo, że obecnie nie mogę narzekać na status materialny to mnie to nie cieszy

Ja niestety już od dłuższego czasu spędzam samotne chwile i dość mocno mi to uwiera. bedzielepiej w jakim sensie nie masz jak tego zmienić ?

bedzielepiej, dobrze, że to tylko 3 dni. Mam w sumie podobny problem i nie ukrywam, że chciałbym zmienić ten stan rzeczy.

Kolejne święta i kolejny raz to samo, czyli w pokoju obok chora matka, której objawy negatywne nie ustępują odkąd pamiętam. Ojciec, który wyręcza ją niemal we wszystkich czynnościach i w końca ja sam z moją depresją nawracającą i brakiem bliskiej duszy obok. Te święta jak każde inne nie będą radosne ...

To jednak troszkę się zmieniło, choć jak wiadomo nie ma co się kierować subiektywnymi odczuciami byłych pacjentów, bo każdy na swój sposób odbiera panujące tam zasady. Być może moja koncentracja i percepcja jest na tyle osłabiona przez zaburzenie, że w taki a nie inny sposób odebrałem atmosferę tamtego miejsca. W każdym razie fajnie, że tobie eurydyka1 ta terapia otworzyła nowe ścieżki rozwoju jeśli chodzi o uczucia. Jak rozumiem objawy, z którymi zgłosiłaś się na terapię też ustąpiły ?

Poza tym jakie prawo nakazuje utrzymywanie chorego rodzeństwa ? Chyba tylko twoje wewnętrzne, choć mogę się mylić.

Dla mnie seks zawsze był lekiem na gorszy stan, włączając w to natręctwa. Szkoda tylko, że działa podobnie jak alkohol lub leki z grupy benzodiazepin, czyli stosunkowo krótko.

Łukasz_a, mnie też zeszli kilka lat temu w trakcie 3 miesięcznej terapii z leków w dość szybkim tempie do zera, a po ok. 2 miesiącach skończyło się to nawrotem depresji i szpitalem. W niektórych placówkach mają taki paradygmat by każdemu schodzić z leków do zera, w imię zbawiennego działania psychoterapii, dzięki której się przepracowuje tematy rzekomo powodujące te różne nieprzyjemne i niepożądane stany. Tak jakby nie wiedzieli, ze niektóre zaburzenia mają biologiczne podstawy tak jak to było w moim przypadku, czyli niezależnie od czynnika psychospołecznego może nastąpić pogorszenie spowodowane brakiem równowagi biochemicznej w mózgu. Osobiście uważam, że za szybko Ci zeszli z tego leku, bo przecież jak się bierze dany lek kilka lat, to nie można go odstawić w przeciągu 3 tygodniu, bo trzeba się wtedy liczyć z objawami odstawiennymi, które zdążyłeś już poznać na własnej skórze.

Kamaja, tak z ciekawości zapytam, gdzie się poznaliście ?

Skończony remont pokoju :)