johnn

Nie. Areszt może być przedłożony o ile wiem.

Możesz wysłać mu list lub udać się na widzenie. Proponuję poradzić się bezpłatnego adwokata. Być może za dobre sprawowanie będzie mógł się ubiegać o warunkowe zwolnienie, skrócenie wyroku lub zamianę na dozór elektroniczny. Wyrok już się uprawomocnił? Zapewne reprezentował go pełnomocnik z urzędu. Być może uda Ci się ustalić kto nim jest. Życzę powodzenia i miłego dnia, John

Obecnie biorę udział w kursie na prawo jazdy. Mimo 50h nadal nie idzie mi zbyt dobrze. Dziś chciałem umówić się do nowego instruktora. Niestety okazało się że musiałbym zrezygnować ze starego. Zatem będę kontynuował jazdę u obecnego instruktora. Zamierzam wykupić dodatkowe godziny. Jazdy wywołuja u mnie lek popełnieniem kolejnych błędów ale mam nadzieję, że ostatecznie mi się uda. Nie udaje się mimo, że wcześniej potrafiłem popełnić ten sam błąd kilka razy pod rząd:⁠-⁠( Radzę spróbować od nowa:⁠-⁠) Małymi kroczkami. Życzę miłego dnia i powodzenia, John

Zmiana nastąpi. Ale czy spełni moje oczekiwania. Próbuje. Nie podaje się. Ta walka toczy się na zewnątrz i wewnątrz. Dziękuje za słowa otuchy. Życzę miłego dnia i pozdrawiam John

Do psychologa: Wciąż rozważam nad przyczynami braku poprawy podczas spotkań ze specjalistami. Uznałem, ze moje podstawy budowania więzi z innymi osobami oraz wykorzystywanie uczuć są słabe i powierzchowne. Rozwinęły się do stopnia, który pozwala zaspokoić podstawowe potrzeby. Stąd wskazówki/rady specjalistów oraz zwykłe rozmowy są mało skuteczne. Nie ma na czym ich oprzeć. Podobnie rozwiązywanie zadań trudniejszych w szkole opiera się na umiejętności rozwiązywania zadań łatwiejszych. Bez tego wskazówki/rady okażą się mało skuteczne.

W marcu miałem urodziny. Moja była dziewczyna (związek około 9-letni) nie złozyła mi życzeń. Zrobiła to jej siostra. To były wszystkie życzenia (użytkownik tego forum złożył mi życzenia). Mimo to złożyłem jej życzenia. Mojej dziewczynie złożyło życzenia na Facebooku około 13 osób. Zrobiło mi się przykro. Z rodziną nie utrzymuje kontakty (poza mamą i bratem). Mimo trudności staram się zdobyć prawo jazdy. Przejechałem już 50h (30h to standardowy wymiar kursu). Niestety nadal popełniam za dużo błędów. W poniedziałek mam się umówić z nowym instruktorem. Liczę z tym duże nadzieje. Zatem ty również możesz walczyć dalej:-⁠) Jakie masz zainteresowania? Na jakim stanowisku pracujesz?:⁠-⁠) (Ja nie pracuje) Życzę Ci miłego dnia i powodzenia:⁠-⁠) John

Przed uzyskaniem stopnia umiarkowanego nikt nie proponował mi abym występował o orzeczenie o niepełnosprawności. Prywatny psycholog oceniał moje szanse na uzyskanie orzeczenia na nikłe. Nie byłem w szpitalu ani w oddziale dziennym. Wystąpiłem o przyznanie orzeczenia gdyż pracownik socjalny wymógł to na mnie. Był niechętny akceptacji kolejnego wniosku o bezpłatne świadczenia zdrowotne. Do tamtej chwili otrzymywałem to świadczenie przez około 2 lata.

Opera.

Proponuję złożyć wniosek osobiście. Wtedy pracownik może potwierdzić zgodność dokumentów z oryginałem. Wydaje się że im więcej dokumentów tym lepiej. Przede wszystkim dokument musi potwierdzać spełnienie przez Ciebie warunków do otrzymania danego świadczenia. W razie wątpliwosci radzę zadzwonić na infolinie ZUS lub do Komisji do orzekania o niepełnosprawności.

Zależy od rodzaju być może powinieneś przekształcic wszystkie zadłużenia do postaci kredytu/pożyczki konsolidacyjnej.

Nie. Naruszenie sprawności organizmu mogło powstać później. Dokładne informacje podane są na stronie ZUS. Naruszenie organizmu mogło powstać w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej zanim ukończyłem 25 rok życia lub na studiach doktoranckich. Otrzymałem rentę socjalną. Pierwszy raz z psychologiem spotkałem się w wieku około 30 lat. Od tego czasu datuje się pierwsza dokumentacja. Wcześniej przechodziłem jedynie zwykłe choroby. Mam zespół Aspergera oraz zaburzenia osobowości. Masz jakiekolwiek dokumenty? Indeks, zdjęcia, , dyplomy, legitymacja studencka, oświadczenie o studiowaniu, które uczelnia wystawiła na potrzeby innych instytucji, może uczelnia opłacała twoje ubezpieczenie zdrowotne? Można dorabiać.

Sprawdź rentę socjalna.

Cześć @Przerażony234, Czasami mam podobne odczucia. Rodzina ze strony ojca i matki mnie, brata i moją mamę porzucili oraz zwodzili. Poza niewielką pomocą dążyli to osiągnięcia własnych celów. Z nikim nie utrzymuje kontaktu. Mam zespół Aspergera podobnie jak mój brat. Nie mam znajomych ani przyjaciół od wielu lat. Mam trudności w kontaktach z ludźmi. Mimo to podejmuje próby uporządkowania oraz poprawy mojej sytuacji. Staram się zdobyć prawo jazdy. Niestety po 50h jazd nadal mam trudności, które nie pozwalają mi na podejście do egzaminu. Wywołuj to u mnie zdenerwowanie. Pomimo tego planuje wykupienie dodatkowych godzin. Ponadto uczę się samodzielnie frameworka Vue.js do tworzenia stron internetowych. Mam nadzieję, na zdobycie pracy. A przez rozwijanie moich zainteresowań liczę na znalezienie znajomych. Być może te słowa dodadząCi otuchy i nadziei:) Życzę Ci miłego dnia i powodzenia, John

Cześć @Użytkownik2016, Warto porozmawiać z psychologiem a potem z psychiatrą. To zachowanie jest spowodowane rozstaniem z dziewczyną? Jak reaguje na nie twoja rodzina? Życzę Ci miłego dnia i powodzenia :⁠-⁠) John

1. Niewielkie kontakty z ludźmi, 2. Obarczanie mnie obowiązkami innych, 3. Brak więzi z ojcem, rodziną z jego strony oraz rodziny ze strony matki, 4. Zdobycie nagród, stypendiów oraz dyplomów bez pochwał, słów uznania od najbliższych lub jakiekolwiek wzmianki, 5. Zbieranie złomu i opału na śmietnikach, 6. Brak pomocy i wsparcia ze strony rodziny po odejściu ojca, 7. Niemożnosc realizacji własnych zamierzeń z powodu braku pomocy rodziny oraz zaległości alimentacyjnych mojego ojca wobec mnie, 8. Nie przygotowanie do dorosłości, 9. Trudności z uczuciami w tym diagnoza zespołu Aspergera, 10. Nie ustające trudności finansowe, 11. Nie odpowiednie warunki mieszkaniowe, 12. Obwiniane się za niepowodzenia, 13. Brak pomocy psychologicznej. Na tym poprzestanę. 1. Łatwiej się podaje, 2. Zrezygnuje z podjęcia wypełnienia zadań, 3. Ulegam innym, 4. Słabiej bronie swojego zdania, 5. Nie wierzę we własne siły, 6. Nie doceniam własnych osiągnięć, 7. Trudniej mi wyrwać w moich postanowieniach, 8. Obwiniam się, 9. Często czuje przygnębienie lub złość. Na tym poprzestanę. Pokonywanie wyzwań lub przeszkód. Ale nie mam pewności czy moja odpowiedź jest pełna. Łatwo powiedzieć. Życzę miłego dnia John

Aby otrzymać odpowiedni stopień niepełnosprawności musiałem odwołać się od wszystkich decyzji i złożyć odwołanie do Sądu. Mimo podzielenia w całości racji drugiej strony prze dwóch biegłych Sąd mi przyznał rację w czterech na pięć punktów w tym stopieniu niepełnosprawności. Aby otrzymać zasiłek pielęgnacyjny musiałem odwołać się od wszystkich decyzji i złożyć odwołanie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Ponownie Sąd uchylił niekorzystną dla mnie decyzję i mi przyznał rację. Polecam Ci jeden z moich pierwszych wpisów na forum dotyczący spotkań z pierwszym psychologiem pt. "Zastanawiająca opinia terapeuty" z 2018 roku. Drugim psychologiem był pracownik Ośrodka Kryzysowego. Na drugim spotkaniu powiedział mi, że mi nie pomoże. Nie miałem wtedy ubezpieczenia zdrowotnego. Poprzestanę na tym.

@skakunna Mój brat ma zespół Aspergera. Niestety mi dwukrotnie odmówiono terapii grupowej. Nie mam trudności w mówieniu o swojej trudnej przeszłości. Niestety mi to nie pomaga. Spotykam się ze specjalistami około siedem lat i nadal występuje brak poprawy. Obecnemu psychologowi mam zamiar o powiedzieć, że i jego rozmowy są nieskuteczne. Ponownie obawiam się odrzucenia lub niezrozumienia.

Cześć @skakunna, Mam zdiagnozowany zespół Aspergera w wieku 35 lat. Mam trudności w kontaktach z ludzmi oraz z uczuciami. Mój młodszy ma taką samą diagnozę. Niestety nie jest uleczalne. Staram się walczyć z trudnościami. Ale to jest bardzo trudne. Być może udział w terapii grupowej pomoże ci odnaleźć siłe aby pokonać trudności. Mi pomagaja filmy motywacyjne oraz filmy z prawdami życiowymi na YouTube. Wytrwałość oraz dążę do celów mimo napotkania przeszkód także nie jest bez znaczenia. Życzę powodzenia i miłego dnia, John

Cześć @uzytkownikforum, życzę Ci miłego dnia:⁠-⁠) Pozdrawiam, John

Cześć @Emilxon, życzę Ci miłego dnia:⁠-⁠)

Dziękuje za książkę. Trudność stanowi ustalenie co można zmienić. Zmiana wymaga wysiłku. Moim zdaniem trudności z uczuciami wynikają w dużej mierze z dzieciństwa i kontaktów z rodzicami i bliskimi. A to wszystko jest traktowane powierzchownie. Nie chce dokonywać jednoznacznej oceny gdyż nie mam wystarczających kwalifikacji. Stąd zwrócenie się do osób, które takiej oceny mogą dokonać. Dotyka mnie, że niewiele innych specjalistów interesuje brak poprawy. Może się za tym kryć utajona przyczyna. Sama się nie wyjawi. Dziękuje za interesowanie moją osobą.

Chce o tym rozmawiać. Ale chyba zawsze kończy się to w ten sam sposób. Specjalista kończy szybko rozmowę i wraca do tej samej metody lub proponuje zakończenie skoro nie odpowiada mi metoda. Brak jest oceny czy stosowane podejście jest dla mnie odpowiednie. Takie zachowanie przypomina postępowanie wedle zasady : Stosuje co umiem bez względu na wynik. To dotyka mnie najbardziej.

Cześć @blue1, Po otrzymaniu stopnia umiarkowanego niepełnosprawności można starać się o zasiłek stały z MOPS. Jeżeli przyczyna niepełnosprawności powstała przed 21 rokiem życia (ta informacja jest na orzeczeniu) to można się starać o zasiłek pielegnacyjny dodatkowo. Ponadto warto sprawdzić warunki otrzymania renty socjalnej. Życzę miłego dnia i powodzenia, Johnn

W moim mniemaniu analiza zastępuje mi deficyty związane z uczuciami. Podobnie jak wyostrzony słuch pomaga niewidomemu. Zatem wpierw należy się upewnić, że to co chcemy wydobyć istnieje. Podobnie przymuszanie odpowiedzi na uczniu pod tablicą nie przyniesie skutku jeżeli uczeń nie uważał na lekcji. Stąd potrzeba określenia natury trudności oraz jej przyczyny. Podobnie jak medycynie ten sam objaw mogą wywoływać różne choroby a leczenie stosuje się odpowiednie do rozpoznania. Tymczasem u mnie poprzestaje się na powierzchownej ocenie. Zgadzam się. Ale to nie przynosi poprawy. Dla mnie to są trudne ale zwykłe pytania. W moim przekonaniu moja wewnętrzność jest bardzo uboga i prosta. Jak mam to potwierdzić lub wykluczyć? Jeżeli mam rację, to te pytania nie przyniosą poprawy a specjalista będzie miał poczucie dobrze wypełnionego obowiązku. Skąd wiesz, ze nie mam uszkodzonego mózgu? To ja mam szukać po specjalistach przyczyny braku poprawy? Chyba najłatwiej obwinić pacjenta za nie stosowanie się do zaleceń. Czy mam rozumieć, że po przekazaniu "metody" radzenia sobie specjalisty nie interesuje czemu pacjent jej nie stosuje lub jej stosowanie nie przynosi pożądanych rezultatów? Jaka jest tego przyczyna? Czy nie należy jej wpierw usunąć? W dzieciństwie i młodości nie rozmawiałem o swoich trudnościach z rodzicami lub krewnymi. Nie wiedziałem, że trzeba. O czym to świadczy? Pozostawałem sam ze sobą. Dziękuje za odpowiedź na moje pytanie i życzę miłego dnia:)

Cześć @queen.of.peace, proponuję wykonać diagnostykę w kierunku autyzmu. Ja i mój młodszy brat mieliśmy trudności w kontaktach z ludźmi. U mnie zdiagnozowano fobie i zaburzenia osobowosci. Ostatecznie u mnie i u brata zdiagnozowano zespół Aspergera (jako osobom dorosłym). Życzę powodzenia i miłego dnia:⁠-⁠) Johnn