johnn

Brak poprawy występuje z każdym psychologiem z którym spotkałem się więcej niż pięć razy. Z psychologami spotykam się już około siedem lat z przerwami. Poniżej podaje przyczyny braku popraw jakie są mi podawane lub wynikają z moich wniosków 1. Nie dogadanie się, 2. Nieodpowiedni nurt, 3. Psycholog nie chce rozmawiać o przeszłości, 4. Odmawiam podjęcia działań, 5. Odmowa pomocy przez psychologa. Nikt nie sprawdza podawanych przeze mnie przyczyn. Z szacunku do pacjenta moje wątpliwości powinna być oceniana ich prawdopodobieństwo. Spotykałem z psychologiem przez około jeden rok oraz dwa lata. Nie odnotowałem poprawy. Jak sądzę przyczyną są uczucia o nie ustalonej przyczynie. Zamiast je ustalić otrzymuje pomoc na pałę bo innym to pomaga. Warto podejmować się kilkuletniego leczenia za które osoba je prowadząca nie bierze odpowiedzialności? Może tak być. Tylko moje dotychczasowe analizy doprowadziły mnie do przeprowadzenie badań w kierunku autyzmu. Moje przypuszczenia się potwierdziły. Przez moje różnorakie trudności moje postrzeganie świata jest zubożone. Trudności z uczuciami oraz nieprawidłowe wychowanie utrudnia mi znacząco dotarcie do tych prawd. Bez analiz dotyczących przeszłości mogę pozostać głuchy i ślepy. Dla mnie to konieczność. Jak uzyskam pomoc od psychologa nie wiedząc, że jej potrzebuje? O czym? W moim mniemaniu postępując logicznie postępuje właściwie. Nie rozumiesz. Rozmowy o tym co mnie spotkało od ostatniej wizyty lub co czuje w danej chwili. To mi nie pomaga. Dla mnie to jest zwykła rozmowa. Uczucia "przeżywam" tylko gdy staram się je opisać psychologowi potem ich nie ma. Muszę docenić twoje przemyślenia w odpowiedzi na moje wpisy. Dziękuje. Życzę Ci miłego dnia:) John

Mam nadzieję. Dziękuje:) Miło słyszeć takie słowa Dziękuje:) Należy zachować rozsądek. Trudność sprawia ocenia swoich zdolności i znalezienia odwagi do pokonywania trudności. Przy niskiej samoocenie, braku lub niewielkim wsparciu oraz innych trudnościach ocena swoich sił może być obniżona.

Mam zespół Aspergera. Obecny psycholog podejrzewam, że może mi to sprawiać trudności. Jest ciężko. Obecnie staram się oglądać dużo filmów z egzaminów na yt.

Obecnie uczestniczę w kursie na prawo jazdy. Niestety popełniam za dużo błędów. Mam wyjeźdzonych 50h.

Biorę udział w kursie na prawo jazdy. Mam zespół Aspergera. Mimo 50h nadal popełniam zbyt wiele błędów. Czasami spełniam proste błędy np. zamiast skręcić w lewo to skręcam w prawo lub wymuszam pierwszeństwo. Na początku popełniałem kilka tego samego rodzaju błędów pod rządu. To mnie bardzo deprymowało. Życzę miłego dnia i powodzenia John

Do psychologa: W poniedziałek powiedziałem mojemu psychologowi, że z około 7 spotkań pozostało jedynie kilka pomocnych i pożytecznych zdań 1. Mam trudności z uczuciami. Niestety wiem to od lat, 2. Mam trudności w opanowaniu jazdy samochodem. Doradził mi jazdę na rowerze. Co uznałem za dobry pomysł, 3. Określił czemu się złościłem na jednym ze spotkań. 4. Przyznał, że moja złość to maskowanie lęku. Nie znałem tego określenia. Zgodziłem się. Być może było jeszcze jedno ważne zdanie, którego tu nie wymieniłem. Nie skomentował moich zastrzeżeń. Nie wiem co myśleć. Zapewne znów zostanę obwiniony za brak działania. W moim mniemaniu zrobiłem wszystko co mogłem. Podzieliłem się moim wątpliwościami. Uśredniając około 98% spotkania to niekończące się wypytywania, które dla mnie nie są istotne gdyż podaje informację, które posiadam (pomijam dygresję lub przykłady specjalisty w czasie rozmowy). To mnie niepokoi. Wiem, że psycholog nie przekaże instrukcji lub zasad. Ale określenie moich trudności jako trudności z uczuciami jest zbyt ogólne. Co można na podstawie tego powiedzieć? Wielu osobom można przypisać podobne trudności mimo, że znacząco się ode mnie różnią. Czy to tak ma wyglądać? Psycholog sobie a ja sobie?

Nie. Areszt może być przedłożony o ile wiem.

Cześć :⁠-⁠) Ja mam zespoł Aspergera i zaburzenia osobowości. Także doskwiera mi lęk. Trudność sprawiają mi kontakty z innymi ludźmi. Życzę miłego dnia i powodzenia :⁠-⁠) John

Możesz wysłać mu list lub udać się na widzenie. Proponuję poradzić się bezpłatnego adwokata. Być może za dobre sprawowanie będzie mógł się ubiegać o warunkowe zwolnienie, skrócenie wyroku lub zamianę na dozór elektroniczny. Wyrok już się uprawomocnił? Zapewne reprezentował go pełnomocnik z urzędu. Być może uda Ci się ustalić kto nim jest. Życzę powodzenia i miłego dnia, John

Obecnie biorę udział w kursie na prawo jazdy. Mimo 50h nadal nie idzie mi zbyt dobrze. Dziś chciałem umówić się do nowego instruktora. Niestety okazało się że musiałbym zrezygnować ze starego. Zatem będę kontynuował jazdę u obecnego instruktora. Zamierzam wykupić dodatkowe godziny. Jazdy wywołuja u mnie lek popełnieniem kolejnych błędów ale mam nadzieję, że ostatecznie mi się uda. Nie udaje się mimo, że wcześniej potrafiłem popełnić ten sam błąd kilka razy pod rząd:⁠-⁠( Radzę spróbować od nowa:⁠-⁠) Małymi kroczkami. Życzę miłego dnia i powodzenia, John

Zmiana nastąpi. Ale czy spełni moje oczekiwania. Próbuje. Nie podaje się. Ta walka toczy się na zewnątrz i wewnątrz. Dziękuje za słowa otuchy. Życzę miłego dnia i pozdrawiam John

Do psychologa: Wciąż rozważam nad przyczynami braku poprawy podczas spotkań ze specjalistami. Uznałem, ze moje podstawy budowania więzi z innymi osobami oraz wykorzystywanie uczuć są słabe i powierzchowne. Rozwinęły się do stopnia, który pozwala zaspokoić podstawowe potrzeby. Stąd wskazówki/rady specjalistów oraz zwykłe rozmowy są mało skuteczne. Nie ma na czym ich oprzeć. Podobnie rozwiązywanie zadań trudniejszych w szkole opiera się na umiejętności rozwiązywania zadań łatwiejszych. Bez tego wskazówki/rady okażą się mało skuteczne.

W marcu miałem urodziny. Moja była dziewczyna (związek około 9-letni) nie złozyła mi życzeń. Zrobiła to jej siostra. To były wszystkie życzenia (użytkownik tego forum złożył mi życzenia). Mimo to złożyłem jej życzenia. Mojej dziewczynie złożyło życzenia na Facebooku około 13 osób. Zrobiło mi się przykro. Z rodziną nie utrzymuje kontakty (poza mamą i bratem). Mimo trudności staram się zdobyć prawo jazdy. Przejechałem już 50h (30h to standardowy wymiar kursu). Niestety nadal popełniam za dużo błędów. W poniedziałek mam się umówić z nowym instruktorem. Liczę z tym duże nadzieje. Zatem ty również możesz walczyć dalej:-⁠) Jakie masz zainteresowania? Na jakim stanowisku pracujesz?:⁠-⁠) (Ja nie pracuje) Życzę Ci miłego dnia i powodzenia:⁠-⁠) John

Przed uzyskaniem stopnia umiarkowanego nikt nie proponował mi abym występował o orzeczenie o niepełnosprawności. Prywatny psycholog oceniał moje szanse na uzyskanie orzeczenia na nikłe. Nie byłem w szpitalu ani w oddziale dziennym. Wystąpiłem o przyznanie orzeczenia gdyż pracownik socjalny wymógł to na mnie. Był niechętny akceptacji kolejnego wniosku o bezpłatne świadczenia zdrowotne. Do tamtej chwili otrzymywałem to świadczenie przez około 2 lata.

Opera.

Proponuję złożyć wniosek osobiście. Wtedy pracownik może potwierdzić zgodność dokumentów z oryginałem. Wydaje się że im więcej dokumentów tym lepiej. Przede wszystkim dokument musi potwierdzać spełnienie przez Ciebie warunków do otrzymania danego świadczenia. W razie wątpliwosci radzę zadzwonić na infolinie ZUS lub do Komisji do orzekania o niepełnosprawności.

Zależy od rodzaju być może powinieneś przekształcic wszystkie zadłużenia do postaci kredytu/pożyczki konsolidacyjnej.

Nie. Naruszenie sprawności organizmu mogło powstać później. Dokładne informacje podane są na stronie ZUS. Naruszenie organizmu mogło powstać w trakcie nauki w szkole lub szkole wyższej zanim ukończyłem 25 rok życia lub na studiach doktoranckich. Otrzymałem rentę socjalną. Pierwszy raz z psychologiem spotkałem się w wieku około 30 lat. Od tego czasu datuje się pierwsza dokumentacja. Wcześniej przechodziłem jedynie zwykłe choroby. Mam zespół Aspergera oraz zaburzenia osobowości. Masz jakiekolwiek dokumenty? Indeks, zdjęcia, , dyplomy, legitymacja studencka, oświadczenie o studiowaniu, które uczelnia wystawiła na potrzeby innych instytucji, może uczelnia opłacała twoje ubezpieczenie zdrowotne? Można dorabiać.

Sprawdź rentę socjalna.

Cześć @Przerażony234, Czasami mam podobne odczucia. Rodzina ze strony ojca i matki mnie, brata i moją mamę porzucili oraz zwodzili. Poza niewielką pomocą dążyli to osiągnięcia własnych celów. Z nikim nie utrzymuje kontaktu. Mam zespół Aspergera podobnie jak mój brat. Nie mam znajomych ani przyjaciół od wielu lat. Mam trudności w kontaktach z ludźmi. Mimo to podejmuje próby uporządkowania oraz poprawy mojej sytuacji. Staram się zdobyć prawo jazdy. Niestety po 50h jazd nadal mam trudności, które nie pozwalają mi na podejście do egzaminu. Wywołuj to u mnie zdenerwowanie. Pomimo tego planuje wykupienie dodatkowych godzin. Ponadto uczę się samodzielnie frameworka Vue.js do tworzenia stron internetowych. Mam nadzieję, na zdobycie pracy. A przez rozwijanie moich zainteresowań liczę na znalezienie znajomych. Być może te słowa dodadząCi otuchy i nadziei:) Życzę Ci miłego dnia i powodzenia, John

Cześć @Użytkownik2016, Warto porozmawiać z psychologiem a potem z psychiatrą. To zachowanie jest spowodowane rozstaniem z dziewczyną? Jak reaguje na nie twoja rodzina? Życzę Ci miłego dnia i powodzenia :⁠-⁠) John

1. Niewielkie kontakty z ludźmi, 2. Obarczanie mnie obowiązkami innych, 3. Brak więzi z ojcem, rodziną z jego strony oraz rodziny ze strony matki, 4. Zdobycie nagród, stypendiów oraz dyplomów bez pochwał, słów uznania od najbliższych lub jakiekolwiek wzmianki, 5. Zbieranie złomu i opału na śmietnikach, 6. Brak pomocy i wsparcia ze strony rodziny po odejściu ojca, 7. Niemożnosc realizacji własnych zamierzeń z powodu braku pomocy rodziny oraz zaległości alimentacyjnych mojego ojca wobec mnie, 8. Nie przygotowanie do dorosłości, 9. Trudności z uczuciami w tym diagnoza zespołu Aspergera, 10. Nie ustające trudności finansowe, 11. Nie odpowiednie warunki mieszkaniowe, 12. Obwiniane się za niepowodzenia, 13. Brak pomocy psychologicznej. Na tym poprzestanę. 1. Łatwiej się podaje, 2. Zrezygnuje z podjęcia wypełnienia zadań, 3. Ulegam innym, 4. Słabiej bronie swojego zdania, 5. Nie wierzę we własne siły, 6. Nie doceniam własnych osiągnięć, 7. Trudniej mi wyrwać w moich postanowieniach, 8. Obwiniam się, 9. Często czuje przygnębienie lub złość. Na tym poprzestanę. Pokonywanie wyzwań lub przeszkód. Ale nie mam pewności czy moja odpowiedź jest pełna. Łatwo powiedzieć. Życzę miłego dnia John

Aby otrzymać odpowiedni stopień niepełnosprawności musiałem odwołać się od wszystkich decyzji i złożyć odwołanie do Sądu. Mimo podzielenia w całości racji drugiej strony prze dwóch biegłych Sąd mi przyznał rację w czterech na pięć punktów w tym stopieniu niepełnosprawności. Aby otrzymać zasiłek pielęgnacyjny musiałem odwołać się od wszystkich decyzji i złożyć odwołanie do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Ponownie Sąd uchylił niekorzystną dla mnie decyzję i mi przyznał rację. Polecam Ci jeden z moich pierwszych wpisów na forum dotyczący spotkań z pierwszym psychologiem pt. "Zastanawiająca opinia terapeuty" z 2018 roku. Drugim psychologiem był pracownik Ośrodka Kryzysowego. Na drugim spotkaniu powiedział mi, że mi nie pomoże. Nie miałem wtedy ubezpieczenia zdrowotnego. Poprzestanę na tym.

@skakunna Mój brat ma zespół Aspergera. Niestety mi dwukrotnie odmówiono terapii grupowej. Nie mam trudności w mówieniu o swojej trudnej przeszłości. Niestety mi to nie pomaga. Spotykam się ze specjalistami około siedem lat i nadal występuje brak poprawy. Obecnemu psychologowi mam zamiar o powiedzieć, że i jego rozmowy są nieskuteczne. Ponownie obawiam się odrzucenia lub niezrozumienia.

Cześć @skakunna, Mam zdiagnozowany zespół Aspergera w wieku 35 lat. Mam trudności w kontaktach z ludzmi oraz z uczuciami. Mój młodszy ma taką samą diagnozę. Niestety nie jest uleczalne. Staram się walczyć z trudnościami. Ale to jest bardzo trudne. Być może udział w terapii grupowej pomoże ci odnaleźć siłe aby pokonać trudności. Mi pomagaja filmy motywacyjne oraz filmy z prawdami życiowymi na YouTube. Wytrwałość oraz dążę do celów mimo napotkania przeszkód także nie jest bez znaczenia. Życzę powodzenia i miłego dnia, John