.Kinga.

jestdobrze:), przeszłość trzeba przede wszystkim uporządkować i uporać się z nią. Inaczej stajemy się neurotykami.

Psycholog wysłuchuje i doradza. Psychiatra przepisuje leki. Psycholog nigdy nie przepisze Ci leków, bo nie ma takiego uprawnienia. Zazwyczaj takie emocje to plątanina zależności. Na pewno jest to jakaś nieprawidłowość, której warto się przyjrzeć. Od tego jest terapia. Żeby poznać siebie, mechanizmy, które nami kierują i spróbować znaleźć rozwiązanie. Myślę, że szczera rozmowa z chłopakiem też by tutaj coś dała. Tylko jakoś tak, żeby go nie przestraszyć/urazić.

To rzeczywiście objaw nerwicy natręctw. Czy ją masz, tego nie wiem, ale wiem, że nerwica nieleczona może mieć złe skutki w przyszłości. Może warto przejść się do psychologa na konsultacje? Poszukaj jeszcze tutaj na forum- jest dużo na temat wszelkich rodzajów nerwicy.

idle, Czy terapia naprawdę nic na to nie pomaga?

dominika92, taaa.. na basen szliśmy, ale po basenie głód, to zamawiamy pizzę ; ). dzisiaj też się zapowiada że zamiast na basen pójdziemy do kina

Wydaje mi się, że za dużo wymagasz od innych (i od siebie pewnie też) co nie pomaga Ci w konfrontacji z rzeczywistością. Bo wszystko jest niedoskonałe. Ja też muszę się tego nauczyć. Też wymagam i nie dostaję. Denerwuję się, że coś jest niezgodne z moimi oczekiwaniami i wyobrażeniami. To mechanizm niszczący Ciebie i osoby których to dotyczy. Przede wszystkim przez taki mechanizm nie będziesz mogła w pełni czerpać z otoczenia. Tylko się na tym traci. Czy możesz podać jakie to rytuały? Czy wizyta u psychologa wchodzi w ogóle w grę?

unknown10, Ważne, że zdążyłaś wyciagnąć z tej osoby to wszystko co wartościowe. To bardzo piękne jak ktoś potrafi z tego korzystać. Ale nie zamknij się w sobie. Nie skazuj się na samotność. Dużo jest wartościowych ludzi wokół nas i warto się za nimi rozglądać! (poza tym dawanie takim ludziom, którzy też potrafią z tego korzystać, to kosmiczna frajda!)

skąd ja to znam... przyczyn może być wiele. Nikt Ci tutaj nie powie czy go kochasz, czy to ten odpowiedni- Ty sama musisz to wiedzieć. Taki bezpodstawny gniew i frustracja mogą być objawem wielu zaburzeń. Równie dobrze może nie dotyczyć żadnego z nich. Ja sama z czymś takim walczę u siebie- z kłótliwością i złością- mam zaburzenia osobowości. Czy coś oprócz tego gniewu budzi u Ciebie podejrzenia? Tylko Twój chłopak Cię rozczarowuje, czy masz podobnie z innymi rzeczami?

dominika92, ja z moich chłopakiem całą zimę zajadaliśmy się pizzą... też myślimy o jakimś nowym zdrowym nawyku

Ale nie doczytałam się, dlaczego kontakt się urwał. Czy coś się stało? Naprawdę masz odcięty dostęp do tej osoby? Nie możesz odnowić kontaktu? Nie możesz spróbować odbudować relacji? Piszesz tak, jakby wszystko było stracone. Czy naprawdę tak jest?

Czy ten problem jest poruszany u Ciebie na psychoterapii? Czy któryś z terapeutów zwrócił na to uwagę?

Witam Was Odkąd pamiętam mam problemy skórne. Najpierw zdiagnozowano u mnie zapalenie atopowe skóry, potem alergię pokarmową. Niestety w badaniach nigdy nie wychodziło mi, że rzeczywiście jestem na coś uczulona. Reakcje skórne są naprawdę silne. Szczególnie w nocy kiedy występuje straszne swędzenie dłoni. Po tylu latach straciłam nadzieję, że mogę to wyleczyć. Były stany kiedy wyglądałam naprawdę koszmarnie- spuchnięte oczy popękane usta, zaczerwienienia i rany. Ktoś zwrócił mi uwagę, że mam to głównie w okresie nasilonego stresu. Nie zwróciłam wtedy na to specjalnej uwagi, jednak pół roku temu wyjechałam z domu i wszystko zniknęło. Po 2 miesiącach nie miałam żadnych objawów. Potem wróciłam w odwiedzinach i od razu miałam egzemę. Zaczęłam szukać. Okazało się że to jest choroba psychosomatyczna czyli wywołana psychiką- emocjami, gniewem, lękiem. Oto cytaty: Zdaniem Ammona (przedstawiciel psychologii ego) objaw psychosomatyczny spełnia podwójną rolę: 1) zaoszczędza słabemu ego ciągłego przeżywania bólu psychicznego związanego z jakąś frustracją czy konfliktem. Ból psychiczny, który doprowadził do rozwoju zespołu objawów psychosomatycznych, musiał być bardzo głęboki i długotrwały 2) broni przed dezintegracją osobowości, która mogłaby powstać na skutek długotrwałego konfliktu, bądź też kryzysu psychologicznego. Objawy psychosomatyczne są pojęte jako próba naprawy deficytu wynikającego ze słabej osobowości i braku tolerancji na trudne sytuacje. Deficyt ten nazwał Ammon "pustką w sobie". Pustka ta może stać się przyczyną powstania nie tylko chorób psychosomatycznych, lecz także psychoz. matka dzieci alergicznych, podobnie jak i dzieci astmatycznych, przedstawiała osobowość znacznie silniejszą niż ojcowie: jest bardziej ambitna, rządząca, mająca większe osiągnięcia, jest dominująca w domu, mąż jest przeważnie podporządkowany. Sugeruje, iż u podstaw owych zaburzeń psychosomatycznych leży konflikt emocjonalny osoby wzrastających w takim klimacie rodzinnym: konflikt pomiędzy tym co może dać z siebie a wymaganiami i oczekiwaniami matki. Nie może wytrzymać presji, jaką mają stwarzają rodzice w stosunku do niego: wygórowane ambicje, nie liczenie się z możliwościami. Postawy matek są nieprawidłowe (poprzez odrzucenie, poprzez brak zapewnienia bezpieczeństwa osobistego), co powoduje perfekcjonizm i paniczny lęk przed odrzuceniem. Uważa się, że takie cechy osobowości jak: pobudliwość, skłonność do reakcji gniewnych, impulsywność, brak poczucia bezpieczeństwa, oczekiwanie na klęskę, stanowią zespół osobowości dziecka astmatycznego. Cechy te są wyraźnie reakcją na osobowość rodziców. Objawy te nasilają się przed atakiem. Elżbieta Januszewska powołując się na badaczy zjawisk psychosomatycznych wskazuje na konflikty emocjonalne współwystępuje w schorzeniu neurodermitis – zmiany wypryskowe skóry. Schur tłumaczy drapanie się i swędzenie, które występuje w tym zaburzeniu analizą psychologicznego pojęcia ego: w trakcie zadziałania mechanizmu obronnego regresji ego (resomatyzacja) symptom swędzenia ma charakter sygnału: pojawia się on pod wpływem "lęku", który z powodu swojej niewystarczającej afektywnej zdolności symbolizacji nie może wyrazić ego. Swędzenie chorego na neurodermitis jest więc kreatywną, somatyzowaną sprawnością ego. Spitz i Marty badali relacje pomiędzy osobami chorymi na atopię oraz na neurodermitis, analizując obiekty ich miłości. Okazało się, że zarówno u dziecka, jak i u osoby dorosłej chorującej na neurodermitis występuje podwyższona wrażliwość oraz wysoki lęk związany z pojawieniem się realnie przeżywanych lub symbolicznych strat. Brak miłości, niewystarczająca koncentracja uwagi na dziecku lub istniejący dystans obiektu miłości wobec chorej jednostki rozumiane są jako „utrata kontaktu skórnego". Odpowiedzią staje się swędzenie i drapanie. całość na : http://warszawa.pcts.pl/arts/DYNAMICZNE-TEORIE-ZABURZEN-PSYCHOSOMATYCZNYCH-dychawica-astma-oskrzelowa-alergia-atopowe-zapalenie-skory-choroba-wrzodowa-zoladka-i-dwunastnicy-zapalenie-jelita-grubego-a1-19.html Co o tym sądzicie? Czy są tutaj osoby które mają podobne problemy? Jak sobie radzicie? Czy takie coś da się wyleczyć psychoterapią?

missgrabelinka, to dziwny ten Twój psychiatra. Trochę głupio że się śmieje? Czasem naprawdę pierdoły są ważne a my przecież lekarzami nie jesteśmy, nie wiemy co z tej plątaniny jest istotne, a co nie.... Jesteś w ogóle z niego zadowolona?

krul, bomba, że lepiej Mój dzień pełen planów ciekawe czy wszystko wypali... przede wszystkim basen! Wczoraj był fitness! A co, trzeba się za siebie brać na wiosnę

Sama wybucham często złością, która dotyka moich bliskich, jednak mam na tyle świadomości, że mimo, że nad gniewem nie panuję, to język powściągam. Czy masz jakieś inne objawy oprócz wybuchów złości? jak często one się zdarzają? Może to napięcie przedmiesiączkowe? Ważne jest, żebyś sobie uświadomiła, że Twój mąż może tego nie wytrzymać. Nie dziwię mu się zresztą- takie słowa jak przytoczyłaś mogą spowodować, że zaufanie po prostu pryśnie. Okazujesz mu brak szacunku, prędzej czy później on w samoobronie również może wybuchnąć i powiedzieć przykre słowa. Pobieramy wzorce od rodziców, ale jesteś już dorosła. Nie można się tak tłumaczyć. Nie w momencie kiedy jeszcze nie zrobiłaś za wiele w pokonaniu tej przeciwności. Oczywiście pomocna byłaby pomoc psychologa, który pomógłby znaleźć przyczynę i rozwiązanie. Dodatkowo moim zdaniem nie powinnaś odkładać szczerej rozmowy z mężem. Powiedz mu że widzisz problem, że szukasz rozwiązania i że potrzebujesz jego pomocy. Wyjdźcie z tego razem.

missgrabelinka, jak to się śmieje?

Jeśli chodzi o wybaczanie- oczywiście nie mówię tutaj o skrajnych przypadkach czyli przemocy nadużyć itp. Jak u większości z nas problemy wynikają właśnie od rodziców. Bardzo trudno stworzyć odpowiedni, zrównoważony dom. Dojrzałość i dorosłość jest właśnie po to żeby otrząsnąć się z tego, przestać winić, wyodrębnić się, wyrwać z tego i zacząć walczyć o swoją osobowość. Ja sama nie chcę się usprawiedliwiać- ja mam problemy przez rodziców, oni są winni i teraz wszyscy wokół cierpcie. Chcę się doskonalić. Kiedyś usprawiedliwiałam ludzi, tłumaczyłam sama przed sobą ich zachowania. Nie rozumiałam, dlaczego ludzie są dla siebie tak surowi. Teraz jak trochę podrosłam widzę, że sama decyduje o sobie. Zarówno o tym czy zjem obiad, i o tym że wezmę się za terapię i spróbuję krok po kroczku wyzbywać się patologicznych zachowań. I ludzie też podejmują świadome decyzje. ( Nie mówię o atakach, stanach chorobowych, tylko o decyzjach co z tym zrobią) .

idle, ( pewnie ma ; ) ) pewnie sam ma brzuszek piwny ?

Byłam wczoraj na pierwszej wizycie od 4 lat strasznie się bałam. Nawijałam przez godzinę jak najęta. W końcu na koniec pani podsumowała mnie że mam cechy zaburzenia osobowości i po uregulowaniu należności skierowała mnie zupełnie gdzie indziej... jestem lekko zawiedziona, myślałam, że znów będę musiała czekać na wizytę nie wiadomo ile, ale okazało się że mogę przyjść to tej drugiej pani już pojutrze. Przeraża mnie tylko fakt ponownego wywalania na stół wszystkich swoich 'wnętrzności'. Nie lubięęęęę...

Strasznie Wam dziękuję! Vett, dzięki za pamięć

Vett, wyróżnienie! , ale nawet nie to jest najważniejsze. Ważne, że sama zaczynam widzieć w sobie wartość : )

( Dean )^2, ktoo? : ) Odniosłam wielki sukces na konkursie o którym pisałam kilka dni temu! Jestem z siebie bardzo zadowolona

Małe zakupy : ) i jutrzejszy powrót do domu na kilka dni.

jasaw, dobranoc : )

ladywind, leki nie pozwalały mi funkcjonować. Nie chciałam dalej eksperymentować. Wyszłam wtedy z założenia, że to nie sprawia biologiczna tylko psychiczna i jestem sama w stanie pokonać wszystkie zmory. Podejrzewam, że będę musiała brać jakiś stabilizator. Choć jestem co do tego sceptyczna.