monk.2000

Cześć. Fajnie się czuję, takie lekkie rozpłynięcie. Przydałoby się iść do pracy, miałbym więcej kasy na media.

Cześć, widzę sytuacja krytyczna. Moje głosy wyginęły, były gadatliwe. Teraz tylko psychotropowa pustka. Żadnych głosów. Ale uwierzcie, że to nawet jest lepsze od głosów. One przeważnie nie są troskliwe, wyrażają głębiny irracjonalnej psychiki, dlatego ich zachcianki są niemożliwe do spełnienia. Słucham Led Zeppelin i nawet jest fajnie. Mam film/koncert: "The Song Ramains The Same" (1973). Ostatnio rzadko czuję się taki zrelaksowany. Coś w tym jest, że po burzy przychodzi cisza.

U mnie lekka mżawka. amelia83, co tam? Opowiadaj. Rozkręć wrony.

Wicket, wiele osób lubi sobie wmawiać różne choroby, to się nazywa hipochondria. Ciekawie jest gdy wmawia się choroby psychiczne. Najlepiej jak pójdziesz do psychiatry. Poważne schorzenia jest dość łatwo zdiagnozować. Jeśli np. ktoś rozmawia z głosami to lekarz wtedy nie ma wielu wątpliwości.

Cześć, pogada ktoś. Ja niby miałem się zająć czymś ambitniejszym niż samym siedzeniem na forum, ale oberwało mi się, że prowadzę tzw. nędzny żywot. Nie dość że chory, to jeszcze jestem krytykowany jakbym sam tę chorobę wybrał. Miało być czytanie filozofii, muzyka, granie w ambitniejsze gry.

deader, i tak będę mówił na ciebie w myślach, czytając forum: [dider] a nie [deder]-poprawnie.

skorupa - żółwik

łotr ( )

akredytacja

poem, my tu cie lubimy i kto wie, może nawet sympatię do ciebie budują cechy, które ty uważasz za wady. Zazdrość też mi towarzyszy, najczęściej jak już, to wobec szczęśliwych osób. Z racji, że czasem interesuje się różnymi filozofiami nastawionymi na osiągnięcie trwałego szczęścia, zazdrość mogę czuć do tych wszystkich typków, którzy je osiągnęli. Typu: medytował pod drzewem i nagle zrozumiał przyczynę cierpienia A 500 mnichów siedzi od 20 lat w zakonie i żadnemu z nich to się nie wydarzyło. To jest jedyny rodzaj zazdrości jaki chowam. Bo zazdrość o status, rzeczy materialne, powodzenie wśród ludzi, to jest zmienne i działa wg. zasady raz na wozie, raz pod wozem.

bujne czupryny - lakier

W sumie trochę rozumiem o co Robinho, może chodzić. Nie był i w życiu spotyka się z brakiem życzliwości, że trudno mu w taką utopię uwierzyć, gdzie każdy się lubi i nie ma głupich sprzeczek. Ale coś w tym może być, pierwszą rzeczą po przyjeździe była sprzeczka z mamą, poszło o ... zapalenie światła w pokoju. Na zlocie teoretycznie takie sytuacje mogły mieć miejsce a nie miały.

virgo21, cześć. Wykończony się ucieszyłby że jesteś. Ponoć czeka na relację, jak się bawiłaś. Saraid, właśnie dlaczego kiepskie? Da się coś z tym zrobić?

Robinho, mnie uczono, że wszelkie nadzwyczajne zjawiska stanowią element rozpraszający i nie należy się do nich przywiązywać. Myślę, że wiele zależy od człowieka, jak ktoś ma predyspozycje, to może taka medytacja je u niego uruchomić. Ja mam od razu pewien poziom depersonalizacji i rozpadu osobowości, więc możliwe, że u mnie to wygląda inaczej. Co tam u ciebie? Żałujesz, że nie byłeś na zlocie?

Saraid, cześć. Odmeldowuję się, że wróciłem ze zlotu i mogę dalej pisać tu na forum. Było fajnie. Robię przerwę w medytacji, bo ostatnio słabe efekty, chyba czas coś zacząć robić. Wrócę jak poczuję, że mi to potrzebne. Jedyne z "osiągnięć" to wolniejszy upływ czasu, a skoro wolniejszy, to jakbym bardziej chwytał chwilę. Może nawet w jakąś grę pogram na komputerze? :)

Kair, heh. No tak, miał mocne cytaty. Oglądałem ostatnio Quo Vadis, żeby sobie poprzypominać. Może potem rozszerzę wiedzę o rzymskich patrycjuszach.

Stęskniłem się za kotem i mimo że mnie drapnął do krwi to jednak go lubię.

Cześć ludzie, ostatnio nawet był zlot forumowy, stąd wniosek że niektórzy się tu adaptują i pragną rozwijać te znajomości.

Myślę, że kłótnia nie jest o jakiś poważny temat, stąd łatwiej się będzie pogodzić. Może po prostu "wkurzył się" i chciał od ciebie odpocząć. Na następny raz bądź bardziej konkretny, bo brak tej cechy potrafi niektórych zdenerwować. Może tak było z twoim kolegą. Z drugiej strony jak kumpel tak łatwo się obraża, to by trochę stawiało pod znakiem zapytania waszą przyjaźń. Może się nazbierało już trochę pretekstów i to był moment przełomowy?

Halo. Ja sobie herbatę rozgrzewającą robię i potem się będę zastanawiał co dalej. Jest tu ktoś? Pogadałbym.

Ale nabiliście postów. Mega-wnerwienie przeszło. I jak tu cokolwiek twierdzić. Nic nie robiłem ku temu, a czuję się dość dobrze. Teraz dopiero rozumiem, że było fajnie. Pierwszy dzień najbardziej aktywnie, potem jakby mnie zaczęło atakować "przymulenie", stąd czasem w łóżku się wylegiwałem czy pałętałem po ośrodku. Dla mnie 4 dni to dużo, tym bardziej, że nie jestem przyzwyczajony do aż takiego nadmiaru wrażeń. Zjadłem pierogi ze szpinakiem, poznałem kilka nowych twarzy, pograłem w szachy, posiedziałem wśród przyrody. Czego chcieć więcej? Może zdrowia.

żądło - tyłek

aniak88, mimo wszystko widzę jakąś nutkę optymizmu. Fajnie. Prawdziwy koszmar to taki z którego nie można się obudzić, liczę że jakoś dasz radę wyjść z nałogu. Ja się za dużo nasłuchałem o uzależnieniach, by szukać w tym ulgi. Kto wie? Może by dało chwilowe szczęście, za którym tak mocno tęsknię. Ale pewnie tylko chwilowe, a potem byłoby jeszcze gorzej, plus uczucie straty. Nie znam się aż tak bardzo, nie wiem kto się w ogóle zna. Ale może twój przypadek jest wystarczająco wyleczalny, żeby psycholog pomógł. Jakieś "złote rady", literatura. Metody domowe? Spróbuj.

robotnica - odwłok