monk.2000

Dla mnie to w Polsce jest trochę bałagan w społeczeństwie. Jakby był feudalizm czy system kastowy, byłoby jasne co kto ma robić. Teraz teoretycznie każdy człowiek decyduje sam. Problem w tym, że nikt nie istnieje jako obiekt izolowany. Daj ludziom, którzy nie rozumieją czym jest umowa społeczna odrobinę wolności to pojawią się patologie. Demokracja daje przywileje, ale też wymaga odpowiedzialności. Dla mnie ten system jest niestabilny, o czym mogą świadczyć np. kryzysy gospodarcze i różne załamania, bezrobocie. A system edukacji stanowi jakby enklawę w tym wszystkim. Całkowicie oderwaną od rzeczywistości politycznej, gospodarczej. Panuje kult wiedzy, ale tego jak ją wykorzystać już się nie uczy. Nie jestem specjalnym zwolennikiem ustawowego urabiania ludzi, ale jednak odrobina wskazówek dla młodych pokoleń by się przydała. Zgadzam się, że studia powinny być tylko dla części. Dla tych, którzy rzeczywiście chcą się uczyć i uważają wiedzę i racjonalizm za wartość. Jeśli komuś daleko od tej postawy, niech trzyma się z daleka od studiów i idzie powiększać PKB swoją pracą.

Będę zaglądać do tego wątku, bo w szkole zostawiłem część siebie i interesuje mnie jak to wygląda dziś.

Słucham Starship i do tego przeglądam artykuły na necie mimo, że mnie bolą oczy.

anna.anakaia, czymś smacznym przynajmniej?

Reiben, żyj. Jesteś potrzebny. Kto wie? Może jeszcze przyjdą lepsze dni.

socorro, słucham amerykańskiej i angielskiej muzyki, lubię Coca-Colę, mam w sobie XIX-wieczny imperializm, bo lubię herbatę ze wschodnich krajów. Poza tym często zerkam w stronę zachodu, chociażby traktując go jako stojący na wyższym poziomie rozwoju cywilizacyjnego (mam tu na myśli, głównie technikę i gospodarkę, bo o innych rzeczach nie mam sądu).

zujzuj, forumowy geniusz religioznawstwa. A właśnie przeglądam sobie religijne stronki, robię wywiad, co ludzi ciągnie do wiary i próbuję ten obszar jakoś racjonalnie zagospodarować. Bo przeszedłem od religijności do racjonalizmu. Ale przeszłość się za mną ciągnie i czuję rozdwojenie. Rozum mówi jedno, a obszar religijności drugie. Teraz czas by rozum poznał to co budzi lęk.

Ja gdybym miał podobny problem, to pewnie wykorzystałbym ten czas na medytację oraz zastanawianie się nad różnymi ciekawymi tematami. Niestety, gdy kładę się do łóżka zasypiam po 5 minutach.

socorro, na Woodstock '69 to poluję na jakieś dobre nagranie DVD, żeby się czegoś dowiedzieć więcej. Hm cechy, to lubienie rock'n'rolla, dłuższe włosy, podejście pacyfistyczne, zainteresowanie filozofią wschodu, zamerykanizowanie oraz chęć by nie zatracić cech młodości i związanej z nią żywotności.

Cześć, na związkach znam się w teorii. Ale tak na oko to pamiętaj, że trudno zmienić siebie, a co dopiero drugiego człowieka. Staraj się ją akceptować z wadami i zaletami. To chyba lepsza metoda, niż urabianie osoby na własne życzenie. Może ta cecha introwertyczna spowodowała, że ją pokochałeś?

AnYa88, grasz na fortepianie? Ee, pewnie w jakąś strzelankę na PC.

Ja czasem się zastanawiam jakby to było, gdybym wylądował na bezludnej wyspie. W taki miejscu gdzie nie ma ludzi i jestem sam. Co stało by się z moim człowieczeństwem, czy nie zdziczałbym? Oto pytanie.

Ja za czasów szkolnych miałem problem z nerwicą polegającą na bólu oczu/głowy podczas nauki. Widocznie u ciebie emocje znajdują ujście w taki sposób.

Z racji, że to forum psychologiczne, z początku przeczytałem: liczenie zębów.

socorro, zawsze lubiłem na przedmiotach humanistycznych puścić wodze fantazji, teraz nie mam okazji, więc przenoszę tę potrzebę na forum. Lubisz hipisów? Sam bym czasem chciał wyruszyć w świat takim busem i słuchać rock'n'rolla. Chociaż w gruncie rzeczy to trochę po nich cech wspólnych mam.

NadziejaWBeznadzieji, rośnie kolejny forumowy filozof. Dobry pomysł, rzeczywiście trudno czasem wyjść z doła, bo cel jest zbyt odległy. Poza tym trzyma nas wewnętrzna siła. Nerwica to taki konflikt, chcemy być szczęśliwi, ale niekoniecznie chcemy zmienić warunki. smętna, te małe nagrody, czasem się to sprawdza. Spróbuj wprowadzić mechanizm nagroda/kara skoro przestał funkcjonować naturalnie. Osobiście myślę, że pogoń za nagrodą, a ucieczka od przykrości jest jednym z głównych motywów człowieka.

Nawet fajnie, bardziej luźno. Jakbym przesiadł się z obcisłych wojskowych strojów, ubrał spodnie dzwony i wyruszył w świat z hipisami. No, prawie. :)

zujzuj, dobre. Kto wie, właśnie czytałem książkę o Tybecie i tam tajemnica życia była wszędzie. Wszystko jak zaczarowane. Tylko u nas takie zeświecczenie, życie stało się racjonalne do bólu. Przestało być niezwykłe. Może taka ewolucja, ale wybaczcie, po lekturze mam poczucie raju utraconego.

Filozofia - pasja, choroba, przekleństwo i sposób na życie muzyka, wiedza o człowieku, prawa przyrody, medytacja, szachy, psychologia, poezja, język Ogólnie wszystko po trochu, nie mam specyficznych zainteresowań. Staram się pojedyncze elementy włączać w większy system.

kroplówka

socorro, podchodziłem już do mechaniki. Przesłanka była taka, że podobali mi się XIX-wieczni przemysłowcy zaprowadzający idee postępu. Tacy pionierzy, co stawiali kolej żelazną itd. Poza tym właśnie patrzyłem na to, że miałbym w miarę komfortową sytuację w społeczeństwie. Pieniądze, możliwość stawiania warunków jeśli chodzi o pracę, zawód zaufania społecznego, jakieś organizacje naukowo-techniczne. Trochę widocznie na siłę to wymyśliłem, bo zabrakło motywacji.

Mózg lubi płatać figle. Jednego dnia dostajesz Nobla, a drugiego lądujesz w psychiatryku. Był taki film o tym nawet. Kiedyś nauka łatwiej mi wchodziła, musiałem zmienić podejście i nie dopatrywać się poczucia własnej wartości w intelekcie, bo ten dłużej nie chciał spełniać moich zachcianek. Ale ty pewnie byś dalej chciał być bystry. Jak nie masz oporów to leki, a jak masz to spróbuj stanąć na nogi, samopoczucie poprawia zdolności intelektualne. Jest wtedy większa motywacja, oraz potrzebne siły. No i da się też na siłę, ale po sobie mogę powiedzieć, że to średnio skuteczne.

Trzeba by przeprowadzić bardziej zaawansowaną analizę sytuacji, żeby stwierdzić jakie mogą być przyczyny. Fajnie, że twierdzisz, że twoja psychika nie oberwała na stałe. Nie musisz przebudowywać całego siebie, skoro jesteś zadowolony z tego kim jesteś. Pewnie przydałby się jakieś praktyczne cechy, jak radzić sobie z taką przemocą. Od siebie mogę dodać, żebyś się nie przejmował, przewartościował podejście, w sensie: nie szukał akceptacji u innych ale w sobie. Mieć poczucie, że coś znaczysz, niezależnie co sądzi jakaś grupa. Może jakaś postać by cię zainspirowała. I wcale się nie śmieję, że mógłbyś oglądać Rockiego Balboe czy jakieś inne fikcyjne filmy. No i nie obwiniaj siebie, żebyś się nie czuł gorszy. Każdemu się może zdarzyć, że go nie zaakceptują, jedyna ważna rzecz to jak ta osoba sobie z tym radzi.

Potwierdzam, trzecia klasa mija szybko. Myśli się o maturach, ludzie mają osiemnastki lub są już po. Panuje luźniejsza atmosfera.