Mona75

Zakopuję się w łóżku pod kołdrą, słuchawki na uszach. Uciekam w swój świat, zupełnie jak dzieci autystyczne

Byłam w sobotę w aptece po leki. Pan magister powiedział że nie ma fluoksetyny, będzie w poniedziałek. W tym momęcie poczułam atak paniki a zaraz po tym przyszła histeria. Facet nie mógł mnie uspokoić. Okazało się że ma ostatnie opakowanie. Parę minut i atak minął. Ja wiem że to tylko lęki ale tak trudno z tym żyć...

Kiedy polubimy i zaakceptujemy siebie (no i nasze choroby), to inni też będą patrzeć na nas z innej perspektywy

Witaj. Większość z nas ma to samo, razem będzie nam raźniej

Mnie męczy samo patrzenie jak ktoś ćwiczy. Nie jestem w stanie się do tego zmusić, ale postaram się wypróbować sposoby Róży, może coś mnie ruszy...

Ale macie jeszcze ludzi z forum, zawsze możecie zwrócić się opomoc w chwilach zwątpienia

Wiemy. Też przez to przechodzimy. I też nie jest nam łatwo. Ale samobójstwo to pójście na łatwiznę

Dzieci kochają bardziej bezwarunkowo. Po prostu przyjmują chorobę rodziców. Z czasem chcą więcej szczegółw. Są najlepszymi terapeutami

Pamiętaj że jesteśmy z Tobą

Cieszymy się że jesteś z nami Spacerunner

Dzięki Tobie inni spróbują walczyć, ale Ty też nie możesz się poddać

Witaj wśród swoich Magda, mam nadzieję że nasze wypowiedzi chociaż trochę Ci pomogą

Gdyby mój syn był gejem zawsze mógłby liczyć na moje wsparcie. Nie mówię że geje ze swoją miłością fizyczną mają wyjść na ulicę, ale staram się ich zrozumieć

Skąd jesteś mell?

Chyba jestem zbyt tolerancyjna, bo nie mam nic przeciwko gejom. Ich marsz ich sprawa, sami się podkładają. Ale pomyśleliście że kiedyś w przyszłości Wasze dziecko będzie gejem? Ciekawa jestem wtedy Waszych opini.

Ja zdawałam maturę już jakiś czas temu, polski , historię, fizykę, niemiecki. Podeszłam do tego tak: zdam to super, nie to truno , zdam kolejny raz. Poszłam na egzaminy bez stresu i co? Zdałam. Najważniejsze jest pozytywne nastawienie. A Wy zmagacie się z tyloma przeciwnościami, że matura przy tym to pikuś POWODZENIA, trzymam za Was kciuki. Poradzicie sobie!

Wielu z nas nie jest w stanie przełamać lęku przed spotkaniem w realu

Zadzwoń do Poradni Zdrowia Psychicznego tam udzielą Ci wszystkich informacji tel 071-355-63-61 albo do Stowarzyszenia ALFA tel. 071-787-22-81

Ja też jestem uczulona na sierść ale biorę leki, powodzenia

Poszukaj w swoim mieście Poradni Zdrowia Psychicznego, tam wszyscy są anonimowi. Terapia na prawdę pomaga. Poproś rodziców o jakieś zwierzątko (ja mam królika i kota) i kiedy nadejdą lęki przytul się do niego, sprawdziłam na sobie , to świetna terapia. I pamiętaj że masz nas, ludzi z forum

Leki działają przede wszystkim jak placebo. Jak mam je przy sobie wszystko jest ok, jak nie to od razu mam napad lęku, paniki lub wręcz histerii. Teraz chodzę na terapię i widzę różnicę

Ja mam 2 dzieci. Kasandra ma 10 lat, Kaspian 7. Wiedzą że jestem chora, wiedzą o depresji i NL. Moje ataki depresji są łagodne prawie cały czas śpię. Muszą być samodzielne, bo ja nie jestem w stanie nawet jeść im zrobić. Przyjęły to normalnie, wytłumaczyłam im na czym polega ta choroba. Jeśli chodzi o nerwicę to starają się mi pomóc po swojemu (boję się mostów), dostaję od nich rysunki na których stoję na moście i napis :"Poradzisz sobie". Szczerze porozmawiaj z synkiem co Ci dolega, opowiedz mu co wtedy czujesz. Dzieci więcej rozumieją niż Ci się wydaje. Powodzenia

Witaj. Cieszymy się że jesteś z nami

Morfeusz podziwiam Twoje podejście do ojca. Mnie strasznie irytują komentarze mojej mamy i potrafię nieźle wybuchnąć.

Witaj wśród swoich. Czuj się z nami dobrze