jasaw

Anielica, może i dobrze, że szybko się kończy, bo gdyby było inaczej...znudziłoby się nam także szybko!!! A oczekiwanie na następne "dobre" jest ogromnie miłe...czyż nie tak

Każdy ma prawo wyboru tego, co dla niego najlepsze Jakieś ograniczenia, wynikające z wiary człowieka, są jego prywatną sprawą. Dopóki nawyki, przyzwyczajenia, nie utrudniają nam życia,nie szkodzą innym, na pewno nie są szkodliwe....to moje zdanie.

marandek22 , skąd czerpiesz taką wiedzę...interesujące??? Ja znam inne teorie na temat grzybic

kornelia_lilia, no cóż, trzeba chyba, jakoś/ /, pomóc sercu, by słuchało rozumu...jak sądzisz???? Jak to zrobić...próbować, próbować,może uda się????

ninja, miło, że "wpadłaś" tutaj. Sądzę, że znajdziesz tu osoby o podobnej wrażliwości do Twojej...miłego "pobytu" na forum

kornelia_lilia, też cierpiałam, nie raz, z tego powodu Jeden epizod, drugi..następny i ból sprawił, że doszłam w końcu do wniosku, iż.... ______Dobrze, gdy serce jest naiwne, a rozum nie.________ Anatole France Warto tym pamiętać

Bobby McFerrin - Don't Worry Be Happy...niezmiennie świetny

secretladykkk, jak zawsze... interesujący

jakubkowa, moja sytuacja jest troszkę inna, niż Wasza, ludzi młodych. Moje lęki mają podłoże nerwicowe, ale są nasilone przez zaburzenia hormonalne, ale o tym nie chcę się rozpisywać, bo to nic ciekawego. Konsultowałam swój stan ze specjalistami różnymi,próbowano podawać mi leki różne,które w końcu odstawiłam, bo tylko pogarszały moje samopoczucie. Oczywiście mogę poprosić swoją p.doktor o skierowanie do psychologa, ale doszłyśmy obie do wniosku, że biorąc pod uwagę moje historie zdrowotne oraz aktualny stan psychiczny, a także to, że jestem na rencie, będę próbowała sama wyjść z tego...dodam, że w domu funkcjonuję normalnie, jak najbardziej. Nie mam okresów depresji, zniechęcenia itp... Nie mogę powiedzieć, że w ogóle nie opuszczałam domu przez rok, bo starałam się, chociaż na krótko, na chwilę zażyć ruchu. Mam w sobie ogromną wolę życia..i wierzę, że niedługo już to nastąpi. Muszę dodać, że ponad 20 lat temu, w podobnej sytuacji, także nie uczęszczałam na terapię, wówczas nikt mnie nawet nie skierował,po ok. 2 miesiącach "wyszłam z tego o własnych siłach.... Ponadto dużo czytam, słucham, ćwiczę...pracuję nad problemem, bo jestem pewna, że każdy może znaleźć własny sposób, by osiągnąć spokój i równowagę wewnętrzną. Oczywiście, gdyby sytuacja była nie do zniesienia - kierunek psychiatra i psycholog będzie poszukiwany przeze mnie.

blue valentine, jak ja świetnie znam ten problem ...przez wiele, wiele lat zmagam się z tym, choć były lata względnego spokoju.. Wiem, że trzeba osiągnąć wewnętrzną harmonię, by pozbyć się wszystkich obaw i lęków. Mam nadzieję, że teraz, kiedy pracuję intensywnie nad sobą i ten problem uda mi się pokonać.../ /, niedługo będę miała okazję się przekonać. Od ponad roku jestem w ogóle- prawie "zamknięta" w domu, robię więc co się da, by wrócić do "żywych"!!! Małymi kroczkami do celu...

Ten biały nalot w jamie ustnej czy w miejscach intymnych to grzybica - skutek uboczny leczenia antybiotykami, często spotykany. Zgadzam się z miszmasz, na początek- Dentosept lub inny płyn do płukania jamy ustnej, a do miejsc intymnych Clotromazolum/ bez recepty/. Jeśli te środki nie pomagają, trzeba udać się do lekarza..

Dzisiaj czuję lekki niepokój, ale znam przyczynę, więc staram się opanować. Za oknem niezbyt ładnie, nie miałam ochoty na wyjście. Mąż mnie nie namawiał, bo wie, że samopoczucie mam nieszczególne... Zupełne inaczej znosi się takie stany, gdy wiadomo - jest powód /Syn z Narzeczoną wyjeżdża na 3 tygodnie daleko, daleko.../ i człowiek jest świadomy, tego, co się z nim dzieje.. Teraz muszę opanować myśli, które mącą w mej głowie -- 19 sty 2012, 18:20 -- Szczęśliwy, który niczego nie oczekuje, ponieważ nigdy nie spotka go zawód

anko00, naprawdę nie zamartwiaj się tą ziarnicą. Wyczuwalne węzły jeszcze o niczym poważnym nie świadczą. Tłumaczyłam Ci już wcześniej,że po każdym przeziębieniu, nie wyleczonym należycie, można mieć lekko powiększone węzły, po tworzącym się stanie zapalnym w dziąśle, itp. Moja Droga, ja, w ogóle, nawet po przebytej chorobie, jak wiesz, nie badam, nie oglądam sobie węzłów, opieram się na badaniach, bo inaczej już bym zwariowała...że nawrót itd.. Boli mnie brzuch...łykam tabletki ziołowe na te dolegliwości, boli mnie gardło - smaruję szyję i plecy Amolem, owijam się szalikiem i rozgrzewam. Teraz zakupiłam olejek pichtowy, znakomity na drogi oddechowe, na lęki różne...działa super!!! Spróbuj, przed terapią oczywiście, sięgnąć po jakieś "uspokajacze", być może te, które ja używam...nie poddawaj się złym myślom, bo one potęgują odczucia. Wiem, że to nie jest łatwe, ale staraj się sama siebie przekonać, że to wszystko, to wytwory bujnej wyobraźni, a TY JESTEŚ ZDROWA

Migtman, Tukaszwili witam ..... Jestem pewna, że większość ludzi znerwicowanych zna ten problem. Ja wychowywałam się w rodzinie, gdzie Mama chorowała odkąd tylko pamiętam. Byłam więc tzw."pacjentem drugiego rzutu",czyli współ-chorującą, że tak nazwę to. Teraz jestem osobą dojrzałą, doświadczoną przez najróżniejsze choroby, z którymi staram się walczyć lub współżyć. I tak jak Wy, przypisywałam sobie wszystko, co możliwe. Życie moje było trudne, przykre, smutne. Począwszy od jesieni 2010 do jesieni 2011 wychodziłam z domu sporadycznie, lęk paraliżował mnie..."miałam"...niedrożność tętnic szyjnych - badanie wykluczyło, zwyrodnienie kręgów szyjnych - badanie wykazało wprawdzie zmiany, ale nie mogły one dawać efektów, które im przypisywałam, było też bardzo przyspieszone tętno i zawroty głowy..choroba serca /EKG,ECHO, HOLTER/- oczywiście mam niewielkie niedokrwienie, ale odczuwane przeze mnie objawy powodowała nerwica, itd,itd... Dzisiaj jest trochę lepiej,cieszę się każdą małą, nawet, zmianą i poprawą. Wychodzę bez lęku, mam potrzebę pokonywania coraz większych odległości itd... Właściwie zawdzięczam to własnej pracy - relaksacjom-medytacjom, które powodują wyciszenie i wzmacniają wiarę, że jestem zdrowa, środkom ziołowym, ćwiczeniom delikatnym. Nie można tracić nadziei i poddawać się złym myślom, bo tylko i wyłącznie one powodują nasze "chore" stany. To my sami nadajemy sens naszym myślom, więc trzeba przekonać siebie, że to zabłąkana zła energia, której trzeba się pozbyć, by nie pozwolić jej niszczyć nas

Aria, gratuluję 5 Dalszych sukcesów życzę Ci To są te małe radości, które mają ogromne znaczenie w życiu. Ja także potrafię cieszyć się nawet z nowo zakupionego drobiazgu do kuchni, mieszkania, dla siebie. Radość sprawia mi smaczny obiad, udane ciasto, zadowolenie Męża, który ze wzruszeniem przygląda się mi, gdy, od ponad roku, kroczę bez lęku do banku czy sklepu.

Kiedy czytam Wasze posty - ludzi zapewne Młodych, sięgam od razu pamięcią w przeszłość.. Zrozumienie ze strony bliskich jest bardzo ważne. Szczególnie ze strony Rodziców. Brak akceptacji dla naszych zachowań, dolegliwości, rodzi frustracje, dyskomfort psychiczny, prowadzi do lęków, zamknięcia się w sobie. Kiedy byłam młoda, psychoterapia nie była popularna, a do psychiatry chodzili...tu brzydki epitet!!!!! Sama siebie nie rozumiałam, ciągle zdenerwowana, zmęczona, zamartwiająca się i "łkająca" z powodu niezrozumienia, o braku uczuć potrzebnych, nie wspominając. To wielka sprawa, że są fora, specjaliści, bo jeśli nie w domu rodzinnym, to w innych miejscach, można się wesprzeć, poradzić, pomóc sobie .

Aria, ja idę podobną drogą.. Nie zażywam leków antydepresantów ani psychotropów, które bardzo źle na mnie działają. Podjęłam kilka prób, kilkudniowych i szybko rezygnowałam. Teraz pracuję nad sobą, zażywam różne, ziołowe tabletki, piję napary i przede wszystkim relaksuję się. Codziennie poddaję się medytacjom-relaksacjom, których skutki - efekty pozytywne, zaczynam odczuwać.Także nie tracę nadziei na wyjście z tego kręgu nerwicy lękowej, która bardzo utrudnia życie. Trzeba jednak dodać, że nie wszystkie przypadki nerwic i depresji można w naturalny sposób pokonać. Akurat nasze poddają się takim metodom, co nie oznacza, że to cudowny lek dla wszystkich..nie miejmy złudzeń....

Nie mam fachowej wiedzy na temat medytacji, ale znalazłam w internecie kilka prostych medytacji-relaksacji, które z powodzeniem stosuję od roku. Na początku miałam problem z cierpliwym wysłuchaniem lektora, lecz po jakimś czasie, gdy zauważyłam wyraźną poprawę samopoczucia, zaczęłam bardzo systematycznie i ze spokojem z nich korzystać. Nie uczęszczam na psychoterapię, nie zażywam leków przepisywanych przez psychiatrów i jakoś wszystko zaczyna działać... oczywiście nie odradzam wizyt u specjalistów, mam wrażenie, po prostu, że mój przypadek wymagał pełnej relaksacji, odkrycia sprzeczności, konfliktów wewnętrznych i wyciszenia emocji. Moja nerwica lękowa "zamknęła" mnie w domu na kilka naście miesięcy . Od kilku dni wraca mi wiara w pomyślność mojej autoterapii...cieszę się z każdego małego kroczku naprzód. Korzystam z tego z wielką radością....

Dzień mogę zaliczyć do udanych..wizyta w banku, zakupy, domowe, codzienne obowiązki - wszystko odbyło się dość spokojnie, poza małym "ataczkiem" w banku, który udało się mi opanować.........i najważniejsze - WYJŚCIE Z DOMU NIE BYŁO DLA MNIE PROBLEMEM...!!!

gosiagre , coś optymistycznego!!!! Twój post dowodzi, że warto próbować, poszukiwać, walczyć o siebie, mimo wszystko

Wg.informacji pochodzących od mojego lekarza rodzinnego, nie powinno się zażywać Gripexu, który zawiera paracetamol, z aspiryną. Są wyjątkowe sytuacje, ale należy wówczas zachować odpowiednie dawkowanie. Acard czy Polocard, który zażywam w dawce 75mg, ma głównie działanie p/zakrzepowe, stosowany jest przy chorobach serca, wątpię czy ta dawka spełnia również funkcję p/zapalną... Aspiryna czy Polopiryna zawiera 500mg kwasu acetylosalicylowego. Na pewno nie powinno się stosować aspiryny łącznie z ibuprofenem. W ogóle z aspiryną też należy uważać, bo o ile jest świetna w stanach zapalnych, przeziębieniowych, bardzo źle działa na śluzówkę żołądka i w ogóle przewodu pokarmowego, więc raczej należałoby skonsultować z lekarzem dłuższe stosowanie.

courtney, fachowej rady Ci nie udzielę, bo nie jestem psychologiem ani psychiatrą. Jestem zwykłą matką i po przeczytaniu Twoich zwierzeń, przeraziłam się. Przecież Ty nie potrafisz żyć własnym życiem, a jedynie starasz się żyć, tak, by Mama była zadowolona. Tak nie można...Ty masz prawo do własnych wyborów, decyzji, do własnych błędów. Dziwię się Twojej Mamie, kobiecie doświadczonej przez życie, że nie rozumie swoich i Twoich praw i obowiązków. Rodzice powinni być blisko dzieci, obserwować, czy nie robią sobie i innym krzywdy, ale nie mogą wymagać, by one żyły pod dyktando i podobieństwo ich samych. Piszę o tym, bo wiem, że sama także, z pewnością, popełniłam różne błędy wychowawcze, ale zawsze wpajałam im, że muszą iść własną drogą,powinni bronić własnego zdania i nauczyć się zdrowej dyskusji. My wszyscy mamy prawo nie wiedzieć i wolę, by dowiedzieć się tego, co nas interesuje i co jest potrzebne do życia... Nie trzeba kłócić się, ale gdy będziesz pewna tego, co chcesz powiedzieć, Mamie czy innym ludziom, siła będzie Cię niosła ku prawdzie... 'Podstawowym ograniczeniem dla każdego jest poczucie: "nie jestem dość dobry" ..a to nieprawda

Masz rację dominiko92, ja też, mimo wszystko, chciałabym normalnie funkcjonować w porach dziennych i nocnych -- 15 sty 2012, 19:22 -- Spacer krótki, ale szybki...nie jest ślisko, więc można przyspieszyć troszkę. Jeszcze kilka minut na rowerku domowym...i na dzisiaj wystarczy, choć czuję niedosyt, ale nie ma co przesadzać

dominiko92, nie uważaj tego dnia za zmarnowany...widocznie tak miało być Mój Mąż twierdzi, że to nieważne kiedy śpimy, wypoczywamy, ważne by wypocząć i zrelaksować organizm.Oczywiście pod warunkiem, że nie burzy to naszego porządku dnia- praca, szkoła. Wszystko jednak można zmienić i dostosować do naszych potrzeb...nie obwiniaj się....., bądź dla siebie dobra, wyrozumiała!!!

dominika92, cieszę się bardzo...dzisiaj jeszcze nie wychodziłam,bo bardzo późno wstałam /zasnęłam o 6/, gotuję obiad, zrobię szarlotkę dla Męża, wyjdę później, na pewno!!! Pozdrawiam.....