MalaMi1001

No nie powiem co

Nie powiem, ale jest ... zajefajnie -- 13 lut 2014, 21:35 --

Nie trzeba takich ludzi. Jesli nie rozumieją, ba! nawet buntują się przeciwko tworzącej się na nowo osobowości to oznacza tylko, że emocję, które Ciebie niszczyły im były na rękę. Taką osoba łatwo manipulować i wykorzystywać. Potrzebne Ci zrozumienie takich osób? Bo mnie absolutnie nie. Teraz widzę jak na dłoni komu było po drodze z zahukaną, wstydzącą i bojącą się wyrażać emocje i myśli osobą. Myślisz, że mnie obchodzi teraz co ci ludzie myślą? A w życiu. To oni mają coś nie tak pod kopułą skoro wykorzystywali mój taki, a nie inny stan psychiczny, nie zastanawiali się czy mnie ranią, krzywdzą, wpędzają w jeszcze gorsze dno. Teraz dopiero jasno i wyraźnie widzę kto swoje chore potrzeby realizował na mojej osobie. Widzę też jak zmiana mojego zachowania na nich wpływa - diametralnie. Teraz to ja jestem Sprite, a oni pragnienie.

No raczej, że nie ta sama. Najlepsze jest to, że kiedyś tam szamałam przepisany od niego esci + fluoksetynę, a później chciał mnie zabić fluo i moklobemidem Widzisz, problem jest taki, że u nas ciężko jest się dostać do psychiatry, już zmieniłam przychodnię, ale w drugiej znowu to samo. Mam jeszcze zapisaną wizytę w przyszłą środę do innego lekarza, zobaczymy, może coś mi zmieni.

znam to choojostwo. Serio? I co? Pełna akceptacja czy walka z wiatrakami?

Spotkałam się z opinią psychologa, że żałoba po śmierci bliskiego powinna trwać ok 3 miesiące. Żałoba po rozstaniu jest ponoć o wiele gorsza zwłaszcza w przypadku kiedy "ukochana" osoba odchodzi do innego/innej. Widzi się wtedy wszystko przez pryzmat własnych błędów i goowno drąży człowieka powoli, aczkolwiek niezwykle skutecznie. I niestety, ale te wspomnienia nigdy nie staną się mniej straszne, ale to prawda stają się częścią własnej historii. I prawda jest taka, że psychoterapia nigdy nie dotrze do serca problemu/prawdziwego powodu rozstania, bo zadaniem terapeuty nie jest dołowanie człowieka i mówienie mu, że większa część winy leży po stronie pacjenta. Osobna kwestia jest też taka, że nigdy nie jest winna tylko jedna strona, ale to już temat innych rozważań.

Wszystko czego się dotknę spier*olę

A mnie doktorek nie przepisał ani mirty, ani tianeptyny, bo stwierdził, że on nie łączył nigdy leków Z TEJ SAMEJ GRUPY Z jakiej kurva tej samej grupy Na wspomnienie o paroksetynie tylko się wymownie uśmiechnął i chciał mi przepisać chlorprotiksen. Podziękowałam, mam jeszcze. Za to chciał się ze mną umówić na kawę, bo może wtedy się trochę rozluźnię. BANDA KURVA KONOWAŁÓW!

Szkoda, że mnie coś takiego na żadnym SSRI nie spotkało

Dark Passenger, dzięki Wszystko jasne.

No dobra to będę dzisiaj próbowała wyżulić mirtazapinę i tianeptynę do mojej reboksetynki. Na paroksetynę nie mam co liczyć u tego człowieka, za to chyba ma jakieś konszachty z producentem seronilu, ponieważ szasta tym jakby to była magiczna pigułka, a jak dla mnie straszne goowno.

Hmm, ja wiedzę o mircie czerpię głównie z wikipedii, a w niej nie ma słowa o noradrenalinie, więc już sama nie wiem.

chronic znam bardzo dobrze to o czym piszesz. I najgorsze co możesz zrobić to pozwolić sobie oklepać się w ramki dystymii. Psychiatra ok, dobra rzecz kiedy nie jesteś w stanie nic ze sobą zrobić, bo na niczym Ci nie zależy. Ale leki lekami, one nie znajdą problemu, który jest w Tobie. Ja też nie wierzyłam, że psychoterapia jest w stanie zmienić cokolwiek w takim uparciuchu jak ja, a jednak mocno się zdziwiłam kiedy zaczęło się coś dziać. Mam świadomość, że jeszcze daleka droga przede mną, ale skoro już są efekty to co będzie dalej? Tylko lepiej. Radzę Ci więc wybrać się do dobrego terapeuty, nie psychologa tylko psychoterapeuty. Coś siedzi w Tobie, ale boi się wyjść. Znam doskonale to uczucie kiedy boisz się wyjść ze swojego ukrycia, nie chcesz żeby ktokolwiek znajomy Cię zobaczył, chcesz stać się niewidzialny. Znam też problem oceny mnie przez innych, przez to, że bałam sie cokolwiek powiedzieć zyskałam miano osoby aspołecznej i socjopatycznej. Niewiele mówiłam, nie sądziłam, że mój głos ma dla kogokolwiek znaczenie. Do dziś nie ma dla wielu, ale mnie to już nie obchodzi. Choć zdarzają się momenty kiedy chcę znów być niewidzialna szybko mijają, bo zdaję sobie sprawę, że nie tędy droga i tak na prawdę jest to już dla mnie śmieszne. Ale trzeba trochę zawalczyć, bez tego ani rusz.

Dark Passenger to myślisz, że zmiana na mirtazapinę wyjdzie na lepsze w podbiciu noradrenaliny? To jest wyraźny problem w moim przypadku, ponieważ moje problemy ze snem skończyły się w momencie połączenia obu leków, więc jakby jeszcze dało radę to podbić bardziej byłoby super.

Chłopaki a jaka jest właściwie różnica między miansą a mirtą? Miansa chyba ma szersze spektrum działania nie? Bo w zasadzie czytając opinie i o jednym i o drugim ciężko cokolwiek wywnioskować. Ja sądzę, że reboksetyna (NRI) w kombo z miansą, która też wpływa na noradrenalinę wyeliminowały u mnie senność w ciągu dnia podbijając się wzajemnie, ale to tylko teoria. Zastanawiam się zatem czy rezygnować z miansy na rzecz mirty. I czy da coś zamiana sertaliny na tianeptynę? Idę dzisiaj do doktorka, prywatnie, więc zażyczę sobie co ma mi przepisać

To nie tak, że ja się czymś kierowałam czy moja matka. Moja matka była/jest/będzie zakochana w mojej siostrze, która to jako jedyna na uczelni razem ze szwagrem dostała jakieś tam wyróżnienie za pracę dyplomową, kończyła ekonomię, więc uznałam, że muszę wybrać trudniejszy kierunek, a nie taki, który może ukończyć baba-żaba. Medycyna odpadała, za dużo było złych wspomnień w domu związanych z tym kierunkiem, ponieważ moja druga siostra startowała na medycynę 3 razy, w końcu z braku laku skończyła analitykę medyczną. Kiedy ja "decydowałam" o swojej przyszłości informatyka dla dużej większości była kierunkiem owianym wielką tajemnicą, mało kto miał wtedy telefon komórkowy nie mówiąc już o komputerze w domu czy internecie. Ale nigdy nie doczekałam się słowa pochwały czy podziwu z tego tytułu, że wypruwałam sobie flaki na uczelni technicznej i suma sumarum nawet to polubiłam. Nie ma to dla nikogo znaczenia. I tak byłam/jestem/będę dla wszystkich nieudacznikiem. Zasadniczo staram się nie myśleć o tym jak spieprzyłam sobie życie, ale doskonale wiem, że gdybym robiła to co dla mnie jest wazne dziś byłabym w zupełnie innym miejscu. Na mnóstwo rzeczy jest już za późno. Żyję sobie w stanie całkowitego zawieszenia, gdzieś w głowie kołacze mi myśl, że to wszystko jest tylko na chwilę, przysiadłam sobie tylko i zaraz spadam. Ale dokąd? Tego to chyba nawet najstarsi indianie nie wiedzą. Nie mam żadnego celu w życiu, bo w zasadzie nie wiem czego chcę. Wszystko co do tej pory robiłam, robiłam dla kogoś, nie dla siebie, w imię nieosiągalnej akceptacji, która była w sferze marzeń. Szkoda, że życiowe decyzje takie jak zawód podejmuje się będąc jeszcze całkowicie uzależnionym od starych i finansowo i mentalnie, bo pewnie wielu z nas nie miałoby dziś takich problemów.

Witam Szanownych Państwa Czy jest ktoś może jak ja, kto siedzi już w robocie o tak nieludzkiej godzinie? Spaaaaaaać

Pocieszające

Ha! Strzał w 10tkę Tak, świetnie wiem, że marnuję się w swojej robocie, ale masowe rozsyłanie CV odkładam w nieskonczoność. Powiem więcej - kupiłam sobie mieszkanie na tym zadupiu, żeby mieć pretekst żeby tutaj zostać. Co mnie tutaj trzyma? Nie mam bladego pojęcia, ale stawiam na strach, że jak zwykle sobie nie poradzę. Nowi ludzie, nowe sytuacje, nowe lęki - jakoś mnie to kuźwa nie przekonuje. I chociaż szczerze nienawidzę swojej roboty najwyraźniej wolę to niż wjazd na inne tory. W każdym razie moim miejscem na ziemi jest teraz moje skromne mieszkanko. To tutaj pewnie jeszcze nie raz zawyję do księżyca i przeżyję chwile krótkiego szczęścia. Odgrodziłam się wielkim murem od rodziny i zaczynam stawiać granice z drutu kolczastego. Dziwne rzeczy się dzieją w wielu relacjach, ale nie zamierzam ich rozkminiać, już dość się o tym wszystkim w życiu namyślałam. Co będzie dalej? Nie mam pojęcia, nie mam planu B. Plan A był taki, że chciałam studiować medycynę, ale wpojony przymus walki o uwagę matki spowodował, że wylądowałam na informatyce. Przełknęłam gorycz. Dalej chciałam zostać na uczelni, ale nie! I tu już wkroczyła głupota w czystej postaci zdecydowałam się porzucić marzenia i wrócić do miejsca, w którym teraz tkwię. A może miało to jakiś cel? Ciekawe, kuźwa, jaki

A ja jutro idę do doktora i zażyczę sobie zmianę miansy i sertry na tianeptynę i mirtazapinę + stała w moim jadłospisie reboksetyna. A Co! Jak szaleć to szaleć, roz*ebię sobię mózg do reszty i będzie gitara.

Kurva! Dlaczego jest tak, że jak się kimś solidnie nie potrząśnie to będzie walił w ch*ja ile wlezie do czasu aż nie dostanie w łeb tak porządnie, że zęby lecą Dlaczego JA mam dotrzymywać słownej umowy, a inni nie? Tak kurva nie będzie Obudziło się we mnie ZŁO

Poranek

Jak do dlaczego? Każdy będzie miał blisko

Ja np. jestem też chętna i środek Polski również mi odpowiada

A ja sobie siedzę w robocie, muza w słuchawkach i sobie piszę bazę danych. Oby więcej takich dni w pracy: I love it