antylopa

Ja czekałam miesiąc. Byłam w ogromnym szoku, że tak krótko i byłam pewna, że bedzie beznadziejna ale jest ok.

Widzę że mój telefon wie lepiej jak Mam pisać. Nie krioterapia a beznadziejnego. Nie cytryną a futryna.

lilosunne, jak czytam Twoje posty to mnie wkurw zbiera na tego krioterapii terapeutę. Przecież jakby moja t powiedziała mi że nic na to nie poradzi i usłyszałam bym potem ze się wyzywam na nim to bym to okno zaslonila i poszła do drzwi i pierdolnela nimi żeby z cytryną wylecialy

Moje patologiczne myślenie!!!!

Ambivalentna, też mam ogromną ochotę. Tylko nie mam pomysłu gdzie, żeby nikt nie zauważył

Ambivalentna, zazdroszczę tej przyjemności. Też chce

Chyba dzisiaj jest dzień, żeby sobie ulżyć

ICD-10, Taj, na CHAD trzeba brad Leno non stop, ale Mona lekarka powiedziala, ze na wiosne odstawimy lek

kaja123, święte slowa

U mnie śmiech to mechanizm obronny

Tak, biore stabilizator, najmniejszą dawke bo mając CHAD muszę coś brać. Dogadałam się z lekarką, że zmniejszam dawkę a od wiosny spróbujemy odstawić. Ale widze, że zima ściąga mnie na dno. Zaczynam mieć myśli samobójcze, mam ochotę się ciąć, czyli zaczyna mnie ściągać na dno. A najgorsze jest to, że mam ogromne wahania nastroju w ciągu dnia. Jest dobrze, dobrze i jeb na dół. W terapii leczącym aspektem było to, że zaufałam Terapeutce. Potrafiłam jej powiedzieć prawie wszystko. I gdybym mogła, kontynuowałabym u niej terapie. Pamiętam pierwsze kilka tygodni. Przychodziłam i się śmiałam na terapii. Spóźniałam się, wylatywałam z gabinetu za to, że krzyczałąm na nią. Groził mi nawet oddział. Wyładowywałam swoja złośc na Terapeutke. Teraz cały czas szukam dla mnie Terapeutki z którą bede umiała rozmawiać. Ale na razie nic.

zordon54, to jest forum, wiec dobrze by było żebym napisała wszystko. Może komuś się to przyda. Chodziłam na psychoanalityczną przez rok. Niestety nie mogłam dłużej kontynuować, ponieważ przeprowadziłam się do innego miasta. Mając 15 lat zostałam zgwałcona. Zamknęłam się w sobie. Po 12 latach po tym jak pacjent się do mnie dobierał wspomnienia wróciły. Poszłam w doł. Depresja i nerwica. Zaczęłam brać leki na depresję. Przez pół roku leki mnie ustabilizowały i myslałam, że już bedzie wszystko ok. Nagle poszłam w góre. Mania. Moja lekarka powiedziała, że albo ide na terapię albo ide na do szpitala i tam bede miała terapię. Znalazłam psychoterapeutkę analityczną i tak zaczęła się moja przygoda. Początki były masakryczne. Powróciło wszystko na nowo. Miałam ochotę skończyć terapię. Ale moja Terapeutka wyczuła to i zaczęła ze mną rozmawiać na ten temat. Przychodząc na terapię miałam ogromne problemy z dotykiem a dotyk mężczyzny dla mnie nie istniał. Wiedziałąm, że muszę coś z tym zrobić ale nie wyobrażałam sobie, że bede musiała mówić o tym co się kiedyś wydarzyło. Ale któregoś dnia stwierdziłam, że to tylko ode mnie zależy jak ułoże sobie życie, że terapia może mi pokazać, że można lepiej żyć. A teraz mam chłopaka, ucze się dotyku, uczę się nie wrzucać go do jednego wora z gwałcicielami. Mam jeszcze dużo ograniczeń ale z czystym sumieniem mogę powiedzieć, że dzięki terapii zaczęłam życ. Normalnie żyć.

Ja skończyłam jedna terapie i Tak! DZiała!!!!

Artemizja, może chcesz zacząć jeszcze jedna terapię?

Teraz już się z tego śmieje.

Krok do przodu i to kilometrowy

Byłam u ginekologa!!! A teraz się śmieje samą z siebie, że tak strasznie się tego balam

Chciałabym iść do ginekologa żeby sprawdzić czy jest wszystko ok. Ale jak sobie pomyślę, że akurat "ta" część ciala muszę pokazać to mam leki i łzy w oczach.

ego, Tak. Terapeutka stwierdziła, że powinnam iść sprawdzic czy wszystko w porządku. Zajebiscie się boje

BO od gwałtu nie byłam u ginekologa czyli jakieś 12 lat.

Właśnie ide do kobiety. Nie przezłabym faceta. Ginekolog to moje zadanie domowe zadane na terapii

Cały czas siedzi mi w głowie, że bedzie bolało Boję się, że ta wizyta pociągnie za tym coś nowego. Albo się potne.

A teraz mnie czeka wizyta u ginekologa.... Chce mi sie płakać, że znowu pozwole na dotyk, który nie chce

Kolejny dzień wolny

Steviear, ja po 10 miesiącach terapii nawet mi nie przyszło do głowy, żeby coś dać. Byłam z terapeutką na ty, ale to z innych względów. Na koniec uścisnęłyśmy sobie rękę i życzyła mi powodzenia i powiedziałą mi, że jest ze mnie dumna